Ecclesiastes 3 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil III. Naċ bfuil suáiṁneas ar biṫ do ċroiḋe duine ó neiṫiḃ claoċloiḋeaċ.

¹ Ata am ag gaċ uile ní, agus aimsir ag gaċ uile ṫionnsgnáṁ faói neaṁ.

² Aimsior ċum beirṫe, agus aimsir dfaġáil ḃáis; aimsir do ṗlannduġaḋ, agus aimsir ċum an neiṫe do plannduiġeaḋ do ṫarruing súas;

³ Aimsir ċum marḃṫa, agus aimsir ċum leiġis; aimsir do leagaḋ síos, agus aimsir do ċur súas;

⁴ Aimsir ċum gola, agus aimsir ċum gáire; aimsir ċum dóláis, agus aimsir ċum daṁsa;

⁵ Aimsir do ṫeilgion cloċ amaċ, agus aimsir do ċruinniuġaḋ cloċ a gceann a ċéile; aimsir ċum gráḋuiġṫe, agus aimsir ċum cosg ó ġráḋuġaḋ;

⁶ Aimsir le faġáil, agus aimsir le caill; aimsir ċum taisgiḋ, agus aimsir ċum cur a muġa;

⁷ Aimsir re stíallaḋ, agus aimsir ré fúaiġeal; aimsir re toċd, agus aimsir re laḃairt.

⁸ Aimsir re gráḋuġaḋ, agus aimsir ré fúaṫuġaḋ; aimsir re cogaḋ, agus aimsir re síoṫċáin.

⁹ Cred an tarḃa atá ag an té oibriġios annsa ní ṡáoṫruiġios?

¹⁰ Do ċonnairc mé an sáoṫar, ṫug Día do ṁacaiḃ na ndaóine dá núṁluġaḋ fein ann.

¹¹ ¶ Do rinne sé gaċ uile ní sgíaṁaċ iona am féin: do ċuir sé an sáoġal fós ann a ccroiḋṫiḃ, iondus naċ ḃfaġann duine ar biṫ amaċ fios na hoibre do ní Día ó ṫús go deireaḋ.

¹² ¶ Atá a ḟios agam naċ ḃfuil maiṫ ar biṫ ionnta, aċt go mbíaṫ duine gáirdeaċ, agus go ndéanaḋ sé maiṫ ar feaḋ a ḃeaṫa.

¹³ Agus fós go niṫeaḋ agus go niḃeaḋ gaċ aonduine, agus go solásuiġeaḋ sé iona uile ṡáoṫar féin, sé sin tioḋlacaḋ Dé.

¹⁴ Atá a ḟíos agam, gaċ a ndéanann Día, go mbía sin siorruiḋe: ní féidir éinní do ċur na ċionn, nó éainní do ḃuáin de: agus do ní Día so, ċor go mbíaṫ eagla ag na daoiniḃ roiṁe.

¹⁵ An ní do ḃí atá sé ann anois; agus an ní ḃías do ḃí sé ann ċeana; agus íarruiḋ Día an ní do ċuáiḋ ṫort.

¹⁶ ¶ Agus tuilleaṁ oile do ċonnaire mé fan ngréin áit an breiṫeaṁnuis, go raiḃ urċóid annsin; agus a náit an ċeirt, go raiḃ éaigceart ann.

¹⁷ Agus a duḃairt mé ann mo ċroiḋe, Breiṫneoċuiḋ Día an fíréan agus an droċḋuine: óir atá am ann ċum gaċ uile oibre agus ċum gaċ uile ṫionscanta.

¹⁸ ¶ A duḃairt mé ann mo ċroiḋe a ttáoḃ staide ṁac na ndaóine, ċo go ḃfoillseoċaḋ Día íad, agus go ḃfaictidis féin naċ ḃfuil ionnta aċt ainṁiġṫe.

¹⁹ Oír an ní ṫeagṁas do ṁacaiḃ na ndaoine teagṁaiḋ do na hainṁiġṫiḃ; aoinní aṁáin ṫeagṁas dóiḃ: óir mar ṫéid cuid aca déag, is marsin éagas an ċuid oile; fós, is áonanál aṁáin atá aca; marsin naċ ḃfuil uáisle ag an nduine ṫar a nainṁiḋe: óir is díoṁaóineas iad ré ċéile.

²⁰ Raċaid uile a naonḃall aṁáin; don luáiṫreaḋ íad uile, agus iompóċuid uile ċum luáiṫriġ a rís.

²¹ ¶ Cía agá ḃfuil a ḟios go ttéid spiorad an duine súas, agus go ttéid spiorad an nainṁiḋe síos ċum na talṁan?

²² ¶ Uimesin measuim naċ ḃfuil ní is féarr, ná sólás do ḃeiṫ ar ḋuine iona oibreaċaiḃ féin; óir isé sin a ċuid de: óir cía ḃéaras é dféaċuin cred ḃías na ḋiáiġ.