Daniel 12 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil XII. Sáoraiḋ Miċael Israel ó na uile ṫeinn.

¹ Agus annsa namsin seasfuiḋ Miċael súas, an prionnsa mór ṡeasas air son ċloinne do ṗobailsi: agus biáiḋ am buáiḋearṫa ann, a leiṫéid naċ raiḃ a ríaṁ eaḋon go nuige an tamsin: agus annsa namsin sáorfuiġear do ṗobalsa, a nuile ḋuine dá ḃfuiġṫear scrioḃṫa annsa leaḃar.

² Agus múisceoluiḋ mórán don druing ċodlas a lúaiṫreaḋ na talṁan, cuid ċum beaṫa síorruiḋe, agus cuid ċum náire agus tarcuisne síorruiḋe.

³ Agus déallroċuid an drong ṫeagasgas aṁuil loinnir na spéire; agus an drong iompoiġios mórán ċum fíréantaċda aṁuil na réulta go sáoġal na sáoġal.

⁴ Aċt ṫusa, a Ḋániel, iáiḋ súas na bríaṫra, agus séuluiḋ an leaḃar, eaḋon go ham an deiriġ: rioṫfuid mórán síos agus súas, agus méideoċuid an téolus.

⁵ ¶ Ann sin daṁairc misi Dániel, agus, féuċ, do ṡeasadar días oile, áon don taóiḃse do ḃrúaċ na haḃann, agus áon oile don táoiḃ úd do ḃrúaċ na haḃann.

⁶ Agus a duḃairt áon ris an ḃfear a néadaċ lín, noċ do ḃí air uisceaḋuiḃ na haḃann, Gá fad ḃíos go críċ na niongnaḋsa?

⁷ Agus do ċúala misi an fear ar na éaduġaḋ le lion, noċ do ḃí air uisgeaḋuiḃ na haḃann, a núair do ċonnaiṁ sé suas a láṁ dbeas agus a láṁ ċlé go neaṁ, agus ṫug a ṁionna san té ṁairios go bráṫ go mbiáiḋ sé go haimsir, go haimsearuiḃ, agus go leaṫ aimsire; agus a nuáir ċríoċnoċus sé scaóileaḋ cuṁaċt na náoṁ, go ccríoċnoċar na neiṫesi uile?

⁸ Agus do ċúala mé, aċt níor ṫuig mé: annsin a duḃairt mé, A Ṫiġearna, cred ḃías do ċríċ na ccúiseann so?

⁹ Agus a duḃairt seision, Imṫiġ roṁad, a Ḋániel: óir atáid na bríaṫra séuluiġṫe súas, agus druite nó go ttí am na críċe.

¹⁰ Glanfuiġear mórán, agus do ḋéantar geal, agus deirḃeoċṫar íad; aċt do ḋéanuid na droċḋaoine go holc: agus ní ṫuicfid áon do na ciontaċaiḃ; aċt tuicfid na heagnuiḋe.

¹¹ Agus ó nuáir a ccuirfiġear a níoḋbuirt laéṫeaṁuil ar ccúl, agus an ġráineaṁlaċd do ní fásaċ ar na cur súas, biáiḋ míle ḋá ċéad agus nóċad lá.

¹² Is beannuiġ an té ḟeiṫios, agus ṫig gus an míle, trí ċéad tríoċad agus a cúig la.

¹³ Aċt air do ṡonsa imṫiġ roṁad nó go raiḃ an deireaḋ: óir suáiṁneoċa tú, agus seasfa tú annsa ċrannċair go deireaḋ na láeṫeaḋ.