Daniel 11 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil XI. Claói na Bpersianaċ le rí na Gréige, 30 agus scrios na Gréige leis na Roṁanaċ.

¹ Agus annsa ċéidḃlíaḋuin do Ḋárius an Médianaċ, do ṡeas misi, eaḋon misi, dá ḋaingniuġaḋ agus dá neartuġaḋ.

² Agus anois taisbeanfuiḋ mé ḋuitsi a nfírinne. Féuċ, seasfuid súas fós trí ríġṫe san Ṗersia; agus buḋ saiḋḃre an ceaṫraṁaḋ ríġ ná íad uile go ro ṁór: agus le na neart tré na ṡaiḋḃrios corroċuiḋ sé súas a nuile ḋuine a naġaiḋ ríoġaċda na Gréige.

³ Agus seasfuiḋ ríġ cuṁaċdaċ súas, ṫiġearnfus maille re cuṁaċtaiḃ móra, agus do ḋéana sé do réir a ṫola féin.

⁴ Agus a nuáir éireoċus sé súas, brisfiġear a rioġaċt, agus roinnfiġṫear í leaṫ ré ceiṫre ġáoṫaiḃ neiṁe; agus ní dá ṡlioċd féin, nó do réir a ṫíġearnuis noċ do ríaġluiḋ sé: óir tarruingṫar súas a rioġaċt, eaḋon do ḋáoiniḃ oile táoḃ amuiġ ḋíoḃsan.

⁵ ¶ Agus biaiḋ ríġ an deisceirt láidir, agus áon da ṗrionnsaḋuiḃ; agus biáiḋ sé láidir ós a ċionnsan, agus biáiḋ sé a ttiġearnus; buḋ tiġearnus mór a ṫiġearnus.

⁶ Agus a ccionn ḃliaḋan ceingeoluid féin dá ċéile; óir tiucfa inġean ríġ an deisceirt ċum ríġ an tuáisceirt do ḋéanaṁ réitiġ: aċt ní ċoinneoċa sí cuṁaċd na láiṁe; ní mo ṡeasfas seision, ná a láṁ: aċt seaċodṫar ise súas, agus an drong ṫug leó í, agus an té dá rugaḋ í, agus an té do neartuiġ í, annsna haimsearuiḃsi.

⁷ Aċt as beangán dá fréiṁ seasfuiḋ áon súas iona staid, noċ ṫiucfas lé sluáġ, agus raċfus a steaċ a ndaingionn ríġ an tuáisgeirt, agus ċuirfios na naġaiḋ, agus ḃéarus buáiḋ:

⁸ Agus ḃéarus mar an cceadna braiġde don Négipt maille le na ndeéiḃ, maille re na bprionnsaḋuiḃ, gon a soiṫiġiḃ mórluáiġ airgid agus óir; agus béaruiḋ sé ní sa ṁó do ḃlíaḋnuiḃ ná ríġ an tuáisceirt.

⁹ Marsin tiucfa ríġ an deisceirt ċum a rioġaċda, agus fillfiḋ sé ċum a ḋúiṫċe fein.

¹⁰ Agus coirreoċṫar a ṁic súas, agus cruinneoċuid iomad slóiġ do armiḃ móra: agus tiucfa aon go deiṁin, agus tuilleoċuiḋ ṫairis, agus raċuiḋ ṫríd: annsin fillfiḋ sé, agus corroċṫar súas é, dá ḋaingionn.

¹¹ Agus corroċṫar ríġ an deisceirt le feirg, agus tiucfa amaċ agus troidfiḋ ris, eaḋon lé ríġ an tuáisceirt: agus cuirfiḋ sé slúaġ mór amaċ; aċd do ḃéarṫar an slúaġ iona láiṁ.

¹² Agus a núair scríosfas sé an slúaġ, tóigfiġear a ċroiḋe súas; agus teilgfe sé síos iomad do ḋeiċ míltiḃ: aċt ní neirteoċar le sin é.

¹³ Oír filliḋ ríġ an tuáisceirt, agus cuirfiḋ sé slúaġ mór amaċ is mó ná an ċéadṡlúaġ, agus tiucfa go deiṁin (tar éis ḃliaḋan áiriġ) go slúaġ mór agus saiḋḃrios mór.

¹⁴ Agus ann sa naimsin seasfuid mórán súas a naġaiḋ ríġ an deisceirt: mar an ccéadna áirdeoċuid sladṁóire do ḋaóinesi íad féin do ċruṫuġaḋ na fise; aċt tuitfid síad.

¹⁵ Ann sin tiucfa ríġ an tuáisceirt, agus teilgfiḋ móta súas, agus géaḃuiḋ sé na caiṫreaċa is ró láidre: agus ní ṡeasfuid láṁa an deisceirt, nó a ḋaóine toġṫa, ní mó ḃías neart air bioṫ ré seasaṁ na naġaiḋ.

¹⁶ Aċt an té ṫig na aḋuiġ do ḋéana sé do réir a ṫola féin, agus ní ṡeasfa duine ar bioṫ ris: agus seasfuiḋ sé annsa tír ġlórṁair, noċ scriostar le na láiṁ.

¹⁷ Suiḋeoċa sé a aġaiḋ fós do ḋul a steaċ maille re neart a rioġaċda uile, agus iomad do ḋaóiniḃ fíréunta maille ris; do ḋéana sé so: agus do ḃéara ḋó inġean na mban, da truáilleaḋ: aċt ní ṡeasfa sí, agus ní mó ḃías sí dá ṫáoiḃsin.

¹⁸ Na ḋiáiġ so fillfiḋ sé a aġaiḋ air na hoileanuiḃ, agus géaḃa sé mórán díoḃ: aċt do ḃéara prionnsa air a ṡon féin fa deara an ṁasla ṫug sé úaḋ do scur; gan scannail dó féin do ḃéara sé air iompoġ airsion.

¹⁹ Annsin fillfiḋ sé a aġaiḋ leaṫ re daingionn a ṫíre féin: aċd do ġeaḃa sé tuisleaḋ agus tuitfiḋ sé, agus ní ḃfuiġṫear é.

²⁰ Annsin seasfuiḋ súas iona ionad suíġe fear tógḃalaċ géarrṫaḋ a nglóir na rioġaċta: aċt táoḃ a stiġ do ḃeagán laéṫeaḋ muirfiġear é, ní a ḃfeirg, nó a ccaṫ.

²¹ ¶ Agus éireoċuiḋ súas iona áit pearsa uirísiol, da naċ ttiuḃruid síad onóir na rioġaċda: aċt tiucfa sé a steaċ go síoṫċánta, agus gnoḋaċuiḋ sé an ríoġaċt le mealltóireaċd.

²² Agus lé láṁuiḃ tuile báiṫfiġear íad ó ḃeiṫ roiṁe, agus biáid briste; fós, mar an ccéadna prionnsa an ċunnarṫa.

²³ Agus tar éis na síoḋċána do ḋéanaṁ ris oibreaċa sé go cealgaċ: óir tiucfa sé súas, agus fásfuiḋ sé láidir lé beagan daóine.

²⁴ Raċuiḋ sé a steaċ go síoṫċánta air na háitiḃ is féarr annsa bproḃinnsi; agus do ḋéana sé an ní naċ deárnadar a aiṫre, nó aiṫre a aiṫreaḋ; sgaóilfe sé iona measc an ċreaċ, agus a néadáil, agus an saiḋḃrios: fós, teilgfiḋ sé roiṁe láiṁ a ṫionsganta a naġaiḋ na ndaingion láidir, eaḋon ar feaḋ aimsire.

²⁵ Agus corroċa sé súas a ċuṁaċta agus a ṁeanma a naġaiḋ ríġ an deisceirt maille ré slúaġ mór; agus corroċṫar súas ríġ an deisceirt ċum caṫa maille ré slúaġ ro ṁór neartṁar; aċt ní ṡeasfuiḋ sé: óir gléusfuid tionnscanta na aġaiḋ.

²⁶ Aseaḋ, an luċt ḃíaṫas ar a ċuid bíḋ féin muirfid é, agus tuileoċa a ṡlúaġ: agus tuitfiḋ mórán síos marḃ.

²⁷ Agus biáiḋ croiḋe an dá ríoġso ré déanaṁ uile, agus laiḃeoruid bréaga air áonḃord; aċt ní ḃéara sin búaiḋ: óir biáiḋ an ċríoċ fós annsa nam ċinte.

²⁸ Annsin fillfiḋ sé ḋá ḋúṫaiġ féin maille ré sáiḋḃrios mór; agus a ċróiḋe a naġaiḋ an ċunnarṫa náoṁṫa; agus do ḋéana sé ní mór, agus fillfiḋ sé ḋá ṫír féin.

²⁹ Ann sa nam ċinnte fillfe sé, agus tiucfa sé leaṫ ris an ndeisceart; aċd ní ḃiáiḋ sin mar an ccéidní, nó mar an ní deiġionaċ.

³⁰ ¶ Oír tiucfuid longa Ċittim na aġaiḋ: uimesin biáiḋ sé doilġiosaċ, agus fillfiḋ sé, agus biáiḋ fearg air a naġaiḋ an ċunnarṫa náomṫa: marsin féin do ḋéana sé; eaḋon fillfiḋ sé, agus do ġeaḃa sé sgéala maille ris an ndruing ṫréigios an cunnraḋ náoṁṫa.

³¹ Agus seasfuid láṁa air a ṫaóḃ, agus truáilleoċuid sanctóir an neirt, agus béaruid léo a níoḋbairt laeṫeaṁuil, agus suiḋeoċuid an ġráineaṁlaċd do ní fásaċ.

³² Agus an luċt do ní go holc a naġaiḋ an ċunnarṫa truáilleoċar lé spleaḋuiḃ íad: aċt na daóine agá ḃfuil fios a Ndé béid láidir, agus do ḋeanuid gníoṁa gaisgeaṁla.

³³ Agus múinfiḋ an luċt atá tuigsionaċ a measc na ndaóine mórán: giḋeaḋ tuitfid síad leis an ccloiḋeaṁ, agus leis an lasair, lé daóirsine, agus le millteaċus, mórán do láeṫiḃ.

³⁴ Anois an tan ṫuitfid siad, cuideoċar léo re beagán cuidiġ: aċt druidfid mórán ríu maille ré spleaḋuiḃ.

³⁵ Agus tuitfiḋ cuid don druing ṫuigsionaiġ, dá ndearḃaḋ, dá nglanaḋ, agus dá ndéanaṁ geal, eaḋon go haimsir an deiriḋ: do ḃríġ go ḃfuil sin fós ċum aimsire cinte.

³⁶ Agus do ḋéana an ríġ dó réir a ṫola féin; agus áirdeoċuiḋ sé é féin, agus méideoċuiḋ sé é féin ós cionn gaċ uile ḋée, agus laiḃeoruiḋ sé neiṫe iongantaċa a naġaiḋ Dé na ndía, agus béaruiḋ sé buáiḋ nó go ccríoċnuiġṫior an nfearg: do ḃríġ gur bé an ní do cinneaḋ do ḋéantar.

³⁷ Ní mó ḃías suim aige a Ndía a aṫar, nó a ttoíl ban, ní mó uiṁleoċus sé daóindía: óir méideoċuiḋ sé é féin ós cionn a nuile.

³⁸ Aċt iona áit onórfuiḋ sé Día na ndaingneaċ: agus día nar ḃaíṫnid dá aiṫriḃ, onórfuiḋ sé lé hór, agus lé hairgiod, agus lé cloċaiḃ búaḋa, agus lé neiṫiḃ breáġḋa.

³⁹ Marso do ḋéana sé annsna daingniḃ láidre lé día coiṁiġṫeaċ, noċ aideoṁas sé, agus ṁéideoċus lé glóir: agus do ḃeara orra ríaġluġaḋ ós cionn ṁóráin, agus roinnfiḋ sé a ndúṫaiġ ar lúaċ.

⁴⁰ ¶ Agus a naimsir an deiriḋ cnagfuiḋ ríġ an deisceirt é: agus tiucfa ríġ an tuáisceirt iona aġaiḋ aṁuil gáoṫġuáirdéain, le carbaduiḃ, agus le marcṡlúaġ, agus le mórán long; agus raċuiḋ sé a steaċ annsna tiorṫaiḃ, agus do ḃéara sé an tonn ṫársa agus raċuiḋ ṫairis anonn.

⁴¹ Raċuiḋ sé mar an ccéadna a steaċ don dúṫaiġ ġlórṁair, agus claoiḋfiġear mórán: aċt raċaid so as ó na láiṁ, Edom, agus Moab, agus toġa ċloinne Ammon.

⁴² Sínfiḋ sé fós a láṁ amaċ air na tíorṫaiḃ: agus ní raċuiḋ dúṫaiġ na Hegipte as.

⁴³ Aċt biáiḋ cuṁaċt aige ós cionn na nionnṁus óir agus airgid, agus ós cionn uile neiṫe mórlúaiġ na Hégipte: agus béid na Líbianuiġ agus na Hétíopiġ air a ccoiscéimiḃ.

⁴⁴ Aċt buáiḋreoċuiḋ sgéulta amaċ as a noirṫear é agus as an ttuáisceart: uime sin raċuiḋ sé amaċ ré cúṫaċ mór daiḋṁilleaḋ, agus do scrios ṁórán ṫrid amaċ.

⁴⁵ Agus suiḋeoċa sé pailliúin a ṗáláis eidir na fairgiḃ annsa tslíaḃ ġlorṁar náoṁṫa; ṫairis sin tiucfa sé ċum a ċríċe, agus ní ċuideoċuiḋ duine ar bioṫ ris.