Daniel 10 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

Caibidil X. Dḟoillsiġeaḋ do Ḋániel fis ġlóire Dé.

¹ Annsa treas ḃliaḋain do Ċírus ríġ na Persia do foillsiġeaḋ ní do Ḋaniel, (dar bainm Beltesassar;) agus do bfíor an ní, aċt dob ḟada an tam cinte: agus do ṫuig sé an ní, agus fúair sé tuigse na fisi.

² Annsna laéṫiḃsin do ḃí misi Dániel ag doilġios trí seaċdṁuine iomlána.

³ Níor iṫ mé bíaḋ blasda ar bioṫ, ní mó ṫáinic feóil nó fíon ann mo ḃéul, ní mó do ḟoṫruiġios mé féin ar áonċor, nó gur coiṁlíonaḋ trí seaċdṁuine iomlána.

⁴ Agus annsa ċeaṫraṁaḋ la fiṫċiod don ċéid ṁí, mar do ḃí mé ré táoḃ na haḃann móire, noċ Hiddecel;

⁵ Annsin do ṫóig mé mo ṡúile súas, agus do ċonnairc mé, agus féuċ duine áiriġ a néadaċ lín, agá raḃadar a leasraċ criosluiġṫe lé hór fínealta Uṗas:

⁶ Do buḋ cosṁuil a ċorp mar an ccéadna lé berill, agus a ġnúis aṁuil ṫaisbeanaḋ tinntiġe, agus a ṡúile mar lampaḋa teineaḋ, agus a láṁa agus a ċosa cosṁuil a ndáṫ ré prás líoṁṫa, agus fuáim a ḃríaṫar cosṁuil ré gúṫ ṁóráin.

⁷ Agus misi Dániel aṁáin dó ċonnairc a nfis: óir ní ḟacadar an ṁuinntir do ḃí am ḟoċair a nfis; aċt do ṫuit crioṫ mór orra, iondus gur ṫeiṫeadar dá ḃfolaċ féin.

⁸ Uimesin do fágḃaḋ misi am áonar, agus do ċonairc mé a naisling ṁórso, agus níor ḟan spracaḋ ar bioṫ ionnam: óir diompóiġ mo ṁaise ar míoṁaise ionnam, agus níor ċonnaiṁ mé neart ar bioṫ.

⁹ Ṫairis sin do ċúala mé gúṫ a ḃriaṫar: agus an tan do ċúala me gúṫ a ḃríaṫra, annsin do ḃí mé a ccodlaḋ ṫrom air maġaiḋ, agus méadan ris an ttalaṁ.

¹⁰ ¶ Agus, féuċ, do ḃean láṁ riom, noċ do ċuir air mo ġlúiniḃ mé agus air ċláruiḃ mo ḋearnann.

¹¹ Agus a dúḃairt sé riom, A Ḋániel, a ḋuine air a ḃfuil gráḋ mór, tuig na bríaṫra a déara misi riot, agus seas súas go direaċ: óir is ċugad do cuireaḋ mé anois. Agus an tan do laḃair sé riom, do ṡeas mé ar crioṫ.

¹² Annsin a duḃairt sé riom, Ná heagluiḋ, a Ḋániel: óir ón ċéad lá fár ṡuiġiḋ tú do ċroiḋe ar ṫuicsi, agus ar úṁluiġis ṫú féin a ḃfíaġnuisi do Ḋé, do ċlos do ḃríaṫra, agus ṫáinic misi ar son do ḃríaṫar.

¹³ Aċt do ṡeas prionnsa rioġaċda na Persia riom lá agus fiṫċe: aċt, féuċ, ṫáinic Miċael, áon do na haird ṗrionnsaḋuiḃ, dom ċaḃair; agus do ċoṁnuiġ mé annsin ag ríġṫiḃ na Persia.

¹⁴ Anois ṫáinic mé do ṫaḃairt ortsa a ṫuicsin, créd ṫeigeoṁus dot ḋaóiniḃ annsna láeṫiḃ deiġionaċa: óir atá a nfis fós ar feaḋ ṁóráin láeṫe.

¹⁵ Agus an tan do laḃair sé a leiṫéid sin do ḃríaṫruiḃ riom, do ċuir mé maġaiḋ air an ttalaṁ, agus do ḃí mé balḃ.

¹⁶ Agus, féuċ, do ḃean áon cosṁuil re saṁuil ṁac na ndaóine rem ṗúsuiḃ: annsin dfoscuil mé mo ḃéul, agus do laḃair me, agus a dúḃairt me ris an té do ṡeas am ḟiaḋnuisi, O mo ṫiġearna, dfilliodar mo ḋoilġiosa orum leis an ḃfis, agus níor ċonnaiṁ mé neart ar bioṫ.

¹⁷ Oír ciondus do ḟéadfaḋ seirḃíseaċ mo ṫiġearna laḃairt ris so mo ṫiġearna? óir ar mo ṡonsa, ar ball níor ḟan bríġ ar bioṫ ionnam, ní mo do fágḃaḋ anál ionnam.

¹⁸ Annsin ṫáinic a rís agus do ḃean riom áon cosṁuil ré taisbeanaḋ duine, agus do neartuiġ sé mé,

¹⁹ Agus a dúḃairt, A ḋuine air a ḃfuil róġráḋ, ná bíoḋ eagla ort: síoṫċáin maille riot, bí láidir, fós, bí láidir. Agus a nuáir do laḃair sé riom, do neartuiġeaḋ mé, agus a dúḃairt, Laḃraḋ mo ṫiġearna; óir do neartuiġ tú mé.

²⁰ Annsin a duḃairt sé, An ḃfeadair tú cred fa ttáinic misi ad ċoinne? agus anois fillfiḋ mé do ṫroid ré prionnsa na Persia: agus an tan raċfus mé amaċ, féuċ, tiucfuiḋ prionnsa na Gréige.

²¹ Aċt taisbeanfa mé ḋuit an ní atá aiṫniḋ a scrioptúir na fírinne: agus ní ḃfuil áon ċungnas liom annsna neiṫiḃse, aċt Miċael do ṗrionnsasa.