رومیان 7 - کتاب مقدس به زبان بندری

آزاد بودِن اَ شریعت

¹ یا ای کاکائُن، مگه نادونین؟ - چونکه با کسونی گَپ اَزدَم که شریعتُ اَدونِن - که شریعت فَکَه تا زَمُنی به یه آدم حکم اَکُنت که اُ آدم زنده اَن؟

² چونکه، طِبکِ شریعت، یه زن شو دار تا موکعی که شویی زنده اَن مال شوشِن. ولی اگه شویی بِمِرِت اُ زن اَ تعهد شرعی که به شوخو ایشَه آزاد اِبو.

³ پَ اگه زن موکعی که شوش زنده‌اَن، وا یه مَرد دگه زندگی بُکنت، زناکار وا حساب اَتات. ولی اگه شویی بِمِرِت زن اَ اُ شریعت آزادِن، و اگه یه شو دگه بِگِنت زناکار نَن.

⁴ پَ همیطوَم ای کاکائُنُم، شما هم اَ طریق بدنِ مسیح نسبت به شریعت مُردِین تا مال یکی دگه بَشین، یعنی مال همو که اَ مُردَئُن زنده بودِن، تا ما بِی خدا ثمر بیاریم.

⁵ چون اُ موکَع که ما زیر سلطه جسم زندگی ماکِه، هوا و هوسوی گناه آلودمُ که شریعت سُکِشُ شَکِه، توو عضوئُوی ما کار شاکِه تا بِی مرگ ثمر بیاریم.

⁶ ولی الان، ما اَ شریعت آزاد بودِیم و نسبت به اُ چیزی که به ما توو اسیری ایگُناشته، مُردِیم تا ایطوکا توو راه جدید روح خدا، خذمت بُکنیم، نه فَکَه توی راه کِدیمی یه نوشته.

شریعت و گناه

⁷ پَ چه بِگِیم؟ یعنی شریعت گناهِن؟ ابداً! ولی اگه شریعت نَهَستَه، اُمنادونست گناه چِن. چون اگه شریعت اینَگُفتَه: «طمع مَکُن»، اُمنادونست طمع کِردِن چِن.

⁸ ولی گناه اَ طریق ایی حکمِ شریعت، فرصت پیدا ایکه تا توو مه همه طور طمعیُ به بار بیارِه. به چه که جدا اَ شریعت، گناه مُردِن.

⁹ زَمُنی مه جدا اَ شریعتْ زنده هَستَرُم ولی وختی حکم شریعت هُند، گناه زنده بو و مه مُردُم.

¹⁰ همو حکمی که وعدۀ زندگی ایدا باعث مرگ مه بو.

¹¹ چونکه گناه اَ طریق حکم شریعت، فرصت پیدا ایکه به مه گول ایزَه و اَ طریق اُ به مه ایکُشت.

¹² پَ، شریعتْ مقدّسِن و حکمِ شریعت هم مقدّس و درست و خُبِن.

¹³ پَ یعنی اُنچه که خُبِن، بِی مه باعث مرگ بو؟ ابداً! ایی گناهَه که اَ طریق اُنچه که خُبِن، در مه مرگُ به بار ایوا تا ایطوکا گناه، گناه بودِنی معلوم بَشِت، و اَ طریق حکم شریعت معلوم بَشِت که بدی گناه چِکَک بی حد و اندازن.

¹⁴ چونکه ما اَدونیم که شریعت روحانین، ولی مه جسمانیُم و مثه یه برده به گناه فروخته بودَم.

¹⁵ به چه که مه نافهمُم چه اَکِردَم، چون کاریُ که مَوات ناکُنُم بلکه همو کاریُ اَکُنُم که ازش بیزارُم.

¹⁶ حالا اگه کاری که اُمناوا ئو اَنجُم اَدَم، پَ کبول اَکُنُم که شریعت خُبِن.

¹⁷ پَ حالا، دگه مه نَهُم که ایی کارُ اَنجُم اَدَم، بلکه گناهی که در مه ساکنِن ایی کار اَنجُم اَدِت.

¹⁸ چونکه اَدونُم که هیچ چیز خُبی در مه، یعنی در جسمُم ساکن نین. به چه که مه مَوات اُنچه که درستِنُ اَنجُم هادَم ولی توان اَنجُم دادنی اُمنی.

¹⁹ چون اُ کار خُبُ که مَوات، اَنجُم نادَم، بلکه کار بدی که اُمناوا ئو، مرتب اَنجُم اَدَم.

²⁰ حالا اگه کاریُ اَنجُم اَدَم که اُمناوا، پَ دگه مه نَهُم که اُ رو اَنجُم اَدَم بلکه گناهی که در مه ساکنِن اُ رو اَنجُم اَدِت.

²¹ پَ به ایی قانون اَرِسُم که وختی مَوات کار خُب بُکنُم، بدی دَمِ دَسُمِن.

²² به چه که مه توو باطن خو اَ شریعت خدا، کیف اَکُنُم،

²³ ولی یه قانون دگه ای توو عضوئُوی خوم اَگینُم که با شریعتی که عکلُم کبولی اَکُنت جنگ اَکُنت و به مه اسیر قانون گناهی اَکُنت که توو عضوئُوی مه ساکنِن.

²⁴ وُی که چِکَک بدبختُم! کِن که بِی مه اَ ایی بدن مرگ آزاد بُکنت؟

²⁵ شُکر خدا اَ طریق خداوندمُ عیسی مسیح! پَ، مه خوم وا عکلُم شریعت خدائو خذمت اَکُنُم ولی وا جسمُم قانون گناهُ خذمت اَکُنُم.