رومیان 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

حکم کِردِن عادلانۀ خدا

¹ پَ تو ای آدمی که به بکیه حکم اَکُنی، هَرکَ بِشی هیچ بُونه ای اِتنی. چون توو هر چیزی که به یکی دگه حکم اَکُنی، به خوت محکوم اَکِردِی؛ چونکه ای آدمی که حکم اَکُنی، تو خوت همو کارو ئو اَنجُم اَدِی.

² ما اَدونیم که حکم خدا به کسونی که ایطو کارویی اَکُنِن، حَکِن.

³ پَ تو ای آدمی که به کسونی که ایی کارو ئو اَنجُم اَدِن محکوم اَکُنی، ولی خوت، همو کارو ئو اَنجُم اَدِی، گَمون اَکُنی که اِتونی اَ حکم خدا در بِرِی؟

⁴ یا ایکه مهربُنی و طاکَت و صبوریِ فَرایُن خدائو کوچِک اَکُنی و نادونی که مهربُنی خدا وا ایی خاطرِن که به تو وا طَرَه توبه بُبَرِه؟

⁵ ولی تو وا خاطر دل تِلویی و توبه نَکِردِن دلت، بِی روز خشم، خشم بِی خوت جمع اَکُنی. همو روزی که حکم کِردنِ عادلانه خدا نَمایُن اِبو.

⁶ خدا «به هَرکَ طِبکِ کاروش عوض اَدِت.»

⁷ اُ به کسونی که وا صبر و تحمل توو اَنجُم کاروی خُب، دُمبال جلال و حرمت و بقا اَن، زندگی ابدی اَدِت؛

⁸ ولی به آدموی خودخواه و کسونی که اَ حکیکت اطاعت ناکُنِن بلکه اَ نادرستی اطاعت اَکُنِن، خشم و جَهل اَگِنت.

⁹ هر آدمی که بدی اَکُنت مصیبت و پریشونی وا سری اَتا، اَوِّل یهودیُ و بعدشَم غیر یهودیُ.

¹⁰ ولی هر آدمی که خُبی بُکنت، جلال و حرمت و صُل و سلامتی نصیبش اِبو، اَوِّل یهودیُ و بعدشَم غیر یهودیُ.

¹¹ چونکه خدا به آدمُ دو چِشی نگاه ناکُن.

¹² به چه که همۀ کسونی که شریعت شُنی و گناه شُکِردِن، بدون شریعت اَم هلاک اَبِن و همه آدمویی که زیر شریعتَن و گناه شُکِردِن طِبکِ شریعت بهشُ حکم اِبو.

¹³ چون کسونی که شریعتُ اَشنُوِن اُشُ نَهَن که در محضر خدا صالحَن، بلکه کسونی صالح به حساب اَتان که به شریعت عمل اَکُنِن.

¹⁴ به چه که وختی غیریهودیُن که شریعتُ شُنی، اَ رو غریزه اُنچه که شریعت شَوا اَنجُم اَدِن، اُشُ بِی خوشُ یه شریعتَن، با ایکه شریعتُ شُنی.

¹⁵ اُشُ نِشُن اَدن که کار شریعت رو دلُشُ نوشته بودِن، همطو که وجدانشُ هم به ایی گواهی اَدِت، به چه که فکرُشُ، یا به اُشُ محکوم اَکُنت یا تبرئه شو اَکُنت.

¹⁶ ایی توو اُ روزی اِتفاک اَکِت که طِبکِ انجیلی که مه اعلام اَکُنُم، خدا به رازوی دل آدمُ اَ طریق مسیح عیسی حکم اَکُنت.

¹⁷ ولی اگه تو به خوت اَگِی یهودی و تَگّه اَت به شریعتِن و اَ ایکه خدائو اَشناسی به خوت اَبالی،

¹⁸ و ارادۀ اُ رو اَدونی و چون اَ شریعت تعلیم اِدگِفتِن، چیزیُ که اَ همه بِهتِرِن تأیید اَکُنی،

¹⁹ و اگه مطمئنی که تو خوت تیکَش کورُنی و یه نوری بِی کسونی که تو تُریکیَن،

²⁰ مربّی نادونُیی و معلّم چوکُنی و شریعتُ اِتهَه که مظهر آگاهی و حکیکتِن،

²¹ پَ تو که به بکیه یاد اَدِی، به خوت یاد نادِی؟ تو که به ضدّ دُزی تعلیم اَدِی، خوت دُزی اَکُنی؟

²² تو که اَگِی هیچکَ نبایه زنا بُکن، خوت زنا اَکُنی؟ تو که اَ بُتُ نفرت اِتهَه، خوت به معبدُ چَپو اَکُنی؟

²³ تو که به شریعت اَبالی، با زیر پا ناهادِن شریعت خدائو بی حرمت اَکُنی؟

²⁴ به چه که همطو که توو کتاب پیغُمبَرُ نوشته بودِن: «وا خاطر شما، میون غیریهودیُن به نُم خدا کفر اَگِن.»

²⁵ به چه که سُنَّت بودِن واکعاً وختی ارزش ایشَه که تو اَ شریعت اطاعت بُکنی، ولی اگه شریعتُ زیر پا بُنوسی، مثه این که اصلا سُنَّت نِبودِی.

²⁶ پَ، اگه یه مَردی که سُنَّت نبودن، حکموی شریعتُ اَنجُم هادِه، مگه سُنَّت بودَه به حساب نِتا؟

²⁷ پَ اُ که جسماً سُنَّت نِبودِن، ولی شریعتُ نگه اَکُنت، به تو محکوم اَکُنت، به تو که حکمویی که توو شریعت نوشته بودِنُ اِتهَه و سُنَّت بودِی، ولی شریعتُ زیر پا اَنوسی.

²⁸ به چه که یهودی حکیکی اُ نَن که در ظاهر یهودی بَشِت، و سُنَّت واکعی هم یه کار ظاهری و جسمانی نَن.

²⁹ بلکه یهودی کسین که توو باطن یهودی بَشِت و سُنَّت هم یه کار کَلبین که اَ طریق روح خدا اَنجُم اِبو، نه اَ طریق شریعت نوشته بوده. ایطو کسی تعریف تمجیدی اَ خدا اَگِنت نه اَ آدم.