رومیان 11 - کتاب مقدس به زبان بندری

بازمُنده ئُوی کوم یهود

¹ پَ اَپُرسُم: مگه خدا کوم خو رد ایکِردِن؟ ابداً؛ چونکه مه خومَم یه یهودیُم، اَ نسل اِبرائیم پیغُمبَر و اَ طِیفه بِنیامین.

² خدا به کوم خو که اَ کَبل شِشناخت، رد اینَکِردِن. مگه نادونین که نوشته ئُوی مقدّس دربارۀ الیاس پیغُمبَر چه اَگِت؟ که الیاس چطوکا به ضدّ کوم یهود پهلو خدا شکایت اَکُنت و اَگِت:

³ «ای خداوند، اُشُ پیغُمبَروی تو رو شُکُشتن، اُشُ جائوی کُربُنی تو رو وِیرون شُکِردِن. فَکَه مه مُندَم و دُمبال گِفتِن جُن مِئَم هَستَن.»

⁴ ولی خدا بهش چه جواب ایدا؟ ایی که: «مه بِی خوم هفت هزار نُفر نگه اُمکِردِن که جلو بُت بَعَل زانو شُنَزَدِن.»

⁵ پَ همیطوَم، توو زَمُن حالام یه عده ای موندن که اَ طریق فیض خدا گُزین بودِن.

⁶ ولی اگه ایی اَ طریق فیض بَشِت، دگه بر پایۀ اعمال نَن واِلا فیض دگه فیض نَن. ولی اگه ایی اَ طریق اعمال بَشِت، دگه بر پایۀ فیض نَن؛ واِلا اعمال دگه اعمال نَن.

⁷ پَ چه بِگِیم؟ ایکه کوم یهود اُنچه ئُو که دُمبالی هَستَرِن، به دَس شُنَوا. کسونی که خدا گُزینشُ ایکِردَه اُ رو وا دَس شُوا، ولی بکیه دل تِلو بودِن.

⁸ همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن: «خدا به اُشُ روح گیجُ و مَنگی ایدا، چِهمُنی که ناگینَن و گوش ئُویی که ناشنُوِن، تا هِمی اِمرو.»

⁹ و داوود پادشاه اَگِت: «بُوال سفرۀ ایشُ وازشُ یه تله و یه دام بَشِت یه سنگی بَشِت که جلو پا گیر اَکُنت و به زمین شازَنت و وازشُ یه جزا بَشِت.

¹⁰ بُوال چِهمُنِشُ تار بَشِت تا نِتونِن بیگینِن و کمرُشُ بِی همیشه کُمبوک بِزَنت.»

¹¹ پَ اَپُرسُم: یعنی اُشُ سرپا شُزَه تا زمین بِکَن؟ ابداً! به جاش اَ طریق خطای اُشُ، نجات بِی غیریهودیُن هُندِن تا کوم یهودُ وا غیرت بیارِت.

¹² حالا اگه خطای اُشُ باعث فَرایُنی دنیا بو و اگه شکستشُ باعث فَرایُنی غیریهودیُن بو، پَ بیگینی زَمُنی که تعداد یهودیونی که نجات پیدا اَکُنِن کامل بَشِت، ایی برکتُ چِکَک بِشتِه اِبوت.

¹³ حالا مه وا شما غیریهودیُن گَپ اَزَنُم. اَ اُجا که مه حَواری غیر یهودیُ اَم، به خذمت خو اَبالُم،

¹⁴ تا به یه طریقی کاری بُکنُم که یهودیُن که با مه هم نسلن، وا غیرت بیان و ایطوکا به بعضی اَ اُشُ نجات هادَم.

¹⁵ چونکه اگه رد بودِن اُشُ به معنی صُل دنیا وا خدا بَشِت، کبول بودِن اُشُ چه معنی ایشَه جُلَ زنده بودِن اَ مُردَئُن؟

¹⁶ اگه اُ چُونه ای اَ خمیر که به‌عنوان بَرِ اَوِّل تکدیم اِبو، مقدّس بَشِت، پَ کل اُ خمیر مقدّسِن و اگه ریشه مقدّس بَشِت پَ دُولُ هم مقدّسَن.

¹⁷ ولی اگه بعضی اَ دُولُ اشکَختَن و تو با ایکه یه دُولی اَ دِرَهت زیتون وحشی هَستِری، میون دُول ئُوی دگه به دِرَهت زیتون پیوند زده بودِی، و حالا توو اَ شیره مُکَّوی ریشه دِرَهت زیتون سهم اَبِری،

¹⁸ به اُ دُولُ مَناز. اگه ایطو اَکُنی، وا یاد اِتبَشِت که ایی تو نِهِی که به ریشه نگه اَکُنی، بلکه ریشه اَن که به تو نگه اَکُنت.

¹⁹ اُغایه اَگِی: «دُولُ اِشکَختن تا مه پیوند بُخارُم.»

²⁰ ایی درستِن. اُشُ وا خاطر بی‌ایمُنیشُ اِشکَختن ولی تو اَ طریق ایمُن پابرجایی. پَ مغرور مَبَه بلکه بِتِرس.

²¹ چونکه اگه خدا به دُولُوی طبیعی رحم اینَکِه، به تو هم رحم ناکُن.

²² پَ مهربُنی و سختگیری خدا جلو چِهمِت بَشِت؛ سختگیری، نسبت به آدمویی که زمین کَفتَن، ولی مهربُنی خدا، نسبت به تو، به شرطی که در مهربُنی اُ بُمونی وگرنه تو هم بریده اِبی.

²³ و حتی اُشُ هم اگه توو بی‌ایمُنی خو نمونِن، دومرتبه پیوند داده اَبِن، چونکه خدا کُدرَت ایشَه به اُشُ یه بار دگه پیوند بِزَنت.

²⁴ به چه که اگه تو اَ دِرَهت زیتونِ وحشی بریده بودِی و خلاف طبیعتِت به دِرَهت زیتونِ محلی پیوند داده بودِی، پَ چِکَک بِشتِه دُولُوی اصلی دِرَهت اِتونِن به دِرَهت زیتونی که اَ اُ بریده بودِن پیوند بُخارِن.

راز نجات کوم یهود

²⁵ ای کاکائُن اُمناوا اَ ایی راز بی خبر بِشی - نَکه توو چِهم خوتُ بِی خوتُ باحکمت بُدُنین - ایکه یه دل تِلویی به یه عده اَ کوم یهود هُندِن، تا وختی که تعداد غیر یهودیونی که به مسیح ایمُن اَتارِن کامل بَشِت.

²⁶ و ایطوکا همه کوم یهود نجات پیدا اَکُنِن. همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس نوشته بودِن: «رهاننده اَ کوه صَهیون اَتات اُ بی‌دینیُ اَ نسل یَعکوب دور اَکُنت.

²⁷ و ایی عهد مه اِبو وا اُشُ موکعی که گناهوشُ بِسَم.»

²⁸ اَ لحاظ انجیل، یهودیُ وا خاطر شما دشمنَن؛ ولی اَ لحاظ گُزین خدا، وا خاطر جدُشُ عزیز خدائَن.

²⁹ چون خدا هدیه ئُو و دعوت خو پس ناگِنت.

³⁰ به چه که همطو که شما یه زَمُنی اَ خدا نااطاعتی تاکه ولی الان وا خاطر نااطاعتی یهودیُ بهتُ رحم بودِن،

³¹ همیطوَم، اُشُ هم الان نافرمُن بودِن تا وا خاطر رحمی که بهتُ بودِن، حالا به اُشُ هم رحم بُبوت.

³² چونکه خدا به همه به نااطاعتی ایسپاردِن، تا به همه رحم بُکنت.

³³ وُی چِکَک عمیقِن دولتمندی و حکمت و شناخت خدا؛ اَ حکم کِردِنِ اُ نابو سر در بیاری و راهوش نابو بُفَهمی.

³⁴ «چونکه کِن که فکر خداوندُ ایدونسته بَشِت و یا کِن که به اُ مشورت ایدادَه بَشِت؟»

³⁵ «یا کِن که هدیه ای به خدا ایدادَه بَشِت تا عوضی بِگِنت؟»

³⁶ چونکه همِی چی اَ اُ و اَ طریق اُ و بِی اُن. تا ابد جلال بِی اُ بَشِت. آمین.