رومیان 1 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ اَ طَرَه پولس، غُلُم مسیح عیسی، که دعوت بودِن تا یه حَواری بَشِت، و جدا بودِن تا خبر خاش انجیل خدائو اعلام بُکنت؛

² همو خبر خاشی که خدا اَ پِشتِه اَ طریق پیغُمبَرُن خو، توو نوشته ئُوی مقدّس وعده اَش ایدا،

³ دربارۀ پُسِش، که طِبکِ جسم اَ نسل داوود پادشاهَه،

⁴ و طِبکِ روح قدّوسیت وا زنده بودِن اَ مُردَئُن، توو کُدرَت، اعلام بو که پُس خدان یعنی خداوندمُ عیسی مسیح.

⁵ اَ طریق اُ، فیض و خذمت حَواری بودِن به ما داده بو، تا وا خاطر نُمی اَ میون همه ملتُ به مردم وا طَرَه اطاعت اَ ایمُن بیاریم،

⁶ ایی شامل شمام اِبو که دعوت بودین تا مال عیسی مسیح بَشین؛

⁷ به همۀ اُشُ که توو شهر روم، عزیز خدائَن و دعوت بودَن تا اَ مقدّسُن بَشِن: فیض و صُل و سلامتی اَ طَرَه بَپمُ خدا، و خداوندْ عیسی مسیح، وا شما بُبوت.

اشتیاق پولس به سر زدن به روم

⁸ اَوِّل اَ همه، خدا خو اَ طریق عیسی مسیح، وا خاطر همه شما شُکر اَکُنُم، به چه که آوازۀ ایمُنِتُ توو همه دنیا پخش بودِن.

⁹ به چه که خدایی که بِی اُ وا روحُم، توو کار انجیلِ پُسِش خذمت اَکُنُم، شاهدُمِن که مه چطو همیشه توو دعاهوم یادتُ اَکُنُم

¹⁰ و طلب اَکُنُم که اگه خدا بُخواد حالا بالأخره به یه طریقی بُتونُم حدتُ بیام.

¹¹ چونکه خیلی دلُم شَواتِن وا دیدنتُ بیام که توو یه عطای روحانیی شریکتُ بُکنُم تا باعث کُوّتتُ بُبوت؛

¹² یعنی تا ما اَ ایمُن همدگه دلگرم بُبیم. مه اَ ایمُن شما، شما اَ ایمُن مه.

¹³ ای کاکائُن اُمناوا اَ ایی کضیه بی خبر بَشین که چَن دُفَه اُمخواستن حدتُ بیام، ولی هر دُفَه یه چیزی جلو راهُم ایگِفتِن. اُمخواستن تا میونتُ محصولی جمع بُکنُم همطو که میون بکیهٔ غیریهودیُن جمع اُمکِردِن.

¹⁴ مه هم دِین یونانیُ و هم بَربرُ، هم آدموی با حکمت و هم نادونُ وا گردُنُمِن.

¹⁵ به هِمی خاطر شوک زیاد اُمهَه که به شما هم که توو رُمین، انجیلُ اعلام بُکنُم.

¹⁶ چونکه مه اَ انجیل عار اُمنی، به چه که انجیل کُدرَت خدان بِی نجات هَرکَ که ایمُن بیارِه، اَوِّل یهودی و بعد یونانی.

¹⁷ چونکه توو انجیل، اُ صالح بودِنی که اَ خدان، نَمایُن اِبو، که اَ اَوِّل تا به آخِر رو ایمُن پا برجان. همطو که توو کتاب حبقوق پیغُمبَر نوشته بودِن: «آدم صالح توسط ایمُن زندگی اَکُنت.»

خشم خدا بِی آدم بدکار

¹⁸ چون خشم خدا به ضدّ هر نوع بی‌دینی و نادرستی آدمُ اَ آسَمُن نَمایُن اِبو، همو آدمویی که وا نادرستی خو جلو حکیکتُ اَگیرِن.

¹⁹ چون اُنچه که اِبو اَ خدا بُدُنی به اُشُ نَمایُنِن، به چه که خدا اُ رو به اُشُ نشُن ایدادِن.

²⁰ چون اَ موکَع خلکت دنیا صفتوی خدا که نابو بیگینی، یعنی کُدرَتِ ابدی و الوهیت اُ، خیلی واضح توو چیزُیی که درست بودِن، اِبو بِگینی، پَ اُشُ هیچ بُونه ای شُنی.

²¹ چون با ایکه به خدا شُشناختِن، ولی بِی اُ مثه خدا حرمت شُنَنِها و شکرگزاری شُنَکِه، بلکه توو فکرِشُ گرفتار چیزُی باطل بودِن و دلُوی نادونِشُ غَرک تُریکی بو.

²² ادعا شاکِردَه که با حکمتَن، ولی نادون بودَن

²³ و جلال خدای غیرفانیُ با بُتُویی که شبیه آدم فانی و پرندئُن و حیونُ و خزنده‌ئُون ئَرِن عوض شُکِه.

²⁴ پَ خدا هم به اُشُ توو شهوتوی دلِشُ توو ناپاکی وِلِشُ ایکه، تا میون خوشُ به بدنُ خو بی حرمت بُکنِن.

²⁵ به چه که اُشُ حکیکتی که درباره خدان با دورو عوض شُکِه و مخلوکُ جای خالک پرستش و خذمت شُکِه، همو خالکی که تا ابد متبارکن. آمین.

²⁶ به هِمی خاطر خدا هم به اُشُ توو هوا و هوسوی زشتشُ ول ایکه. به چه که حتی زنُشُ، رابطه طبیعیُ وا رابطه غیرطبیعی عوض شُکِه.

²⁷ همیطوَم، مردون رابطه طبیعی با زنُ ئُو ول شُکِه و توو آتِش هوا و هوس که بِی همدگه شُهَستَه سُختِن. مَردُن وا مَردُن کارویی شاکِه که ننگ و عیبه، و سزای کاروی بد خو توو وجود خو شُگِه.

²⁸ و وا خاطریکه شناختِن خدا بهشُ ارزشی اینَهَستَه، خدا هم به اُشُ توو فکروی زشت ول ایکه تا کاریُ اَنجُم هادَن که نبایه اَنجُم شُدادَه.

²⁹ اُشُ پُر اَ همه نوع نادرستی، شرارت، طمعکاری و بدتالی هَستَرِن. اُشُ پُر اَ دیدن کوری، کَتل، جر و دعوا، دوز و کلک و بدتالیَن. اُشُ چو اَکَردُنِن،

³⁰ تهمت اَزَنِن، اَ خدا متنفرَن، گستاخ و متکبّرَن، به خوشُ اَنازِن و دُمبال شر درست کِردِنَن. اَ مُم بَپ خو فَرمُن نابَرِن،

³¹ نادون، بی‌وفا، بی‌عاطفه و بی رحمن.

³² با ایکه اُشُ اَ حکم عادلانۀ خدا واخبرن که سزای کسونی که ایی کارُئو اَکُنِن، مرگِن، نه فَکَه خوشُ اَنجُمشُ اَدَن، بلکه به کسونی اَم که ایی کارُئو اَنجُم اَدَن، تأیید اَکُنِن.