مکاشفه 3 - کتاب مقدس به زبان بندری

پِیغُوم مسیح به کلیسای ساردِس

¹ «به فرشتۀ کلیسایی که توو شهر ساردِسِن بنویس: «اُ که هفت روح خدا و هفت اِستالَه ئو ایشَه، ایطُو اَگِت: اَ کاروت واخبرُم. به ایی معروفی که زنده ای، ولی مُردِی.

² بیدار بَش و اُنچه که باقی مُندِن و چیزی نَمُندِن که بِمِرِت کُوّت هادَه! به چه که اُمدیدِن که کاروت توو چِهم خدای مِه کامل نَن.

³ پَ اُنچه که اِدگه و تِشنُت وا یاد بیار؛ اُ رو بُگنا و توبه بُکن. اگه بیدار نِبی، مِه مثه یه دُز اَتام و نادونی که چه ساعتی به ضدّ تو اَتام.

⁴ «با ایی حال هِنو کسونیُ توو ساردِس اِتهَه، یه کومی که جِمه ئُو خو ساحار شُنکردِن، و اُشُ توو جِمه سفید وا مِه راه اَرِن، به چه که لایِکَن.

⁵ هَرکَ چیرَه بَشِت، ایطوکا، جِمهٔ سفید گَر اَکُنت و مِه ابداً نُمی اَ دفتر زندگی پاک ناکنُم، مِه توو محضر بَپُم و فرشته‌ئُوش نُمِش وا زَبُن اَتارُم.

⁶ اُ که گوش ایشَه، بِشنووِه که روح خدا به کلیسائُو چه اَگِت.

پِیغُوم مسیح به کلیسای فیلادِلفیه

⁷ «به فرشتۀ کلیسایی که توو شهر فیلادِلفیه‌اَن بنویس: «اُ که قدّوسِن، اُ که حَکِن، اُ که کِلیل داوود پادشاهُ ایشَه، اُ که واز اَکُنت و هیچکَ نابَنده، و اُ که اَبَندِه و هیچکَ واز ناکُن، ایطُو اَگِت:

⁸ مِه اَ کاروت واخبرُم. بیگین، مِه یه درِ وازی جلو روت اُمناهادِن که هیچکَ ناتون اُ رو بُبَنده. اَدونُم که زورت کَمِن، ولی کَلُم مِئو اِدگُناشتِن و نُم مِئو حاشا اِدنکردِن.

⁹ بیگین، اُشُویی که اَ عبادتگاه شیطُنَن و بِی خوشُ یهودی اَگَن ولی نَهَن بلکه دورو اَگَن، بیگین، مِه وادارِشُ اَکُنُم که بیان و به پات بِکَن و اُشُ اَفهمَن که مِه به تو دوست اُمبودِن.

¹⁰ وا خاطریکه گَپ مِئو درباره‌‌ٔ صبر و پایداری نگه اِدکِردِن، مِه بِی تو اَ اُ ساعت امتحان حفظ اَکُنُم، همو ساعتی که به همۀ دنیا اَتات تا اُشُویی که رو زمین ساکنن، امتحان بُکنت.

¹¹ «به همی زودیُ اَتام. اُنچه اِتهَه کایُم بُگنا تا هیچکَ تاجِت اَ دَسِت نَواگِره.

¹² هَرکَ چیرَه بَشِت، به اُ ستونی توو معبدِ خدا خو اَکُنُم. اُ ابداً اَ اُجا در نِتا. و مِه نُمِ خدا خو، و نُمِ شهر خدا خو، رو اُ اَنویسُم، یعنی اورشلیم جدید که اَ آسَمُن اَ طَرَه خدای مِه زیر اَتات، و همیطوَم نُم جدید خو روش اَنویسُم.

¹³ اُ که گوش ایشَه، بِشنووِه که روح خدا به کلیسائُو چه اَگِت.

پِیغُوم مسیح به کلیسای لائودیکیه

¹⁴ «به فرشتۀ کلیسایی که توو شهر لائودیکیه‌اَن بنویس: «اُ که آمینِن، اُ که شاهد وفادار و حَکِن، اُ که منشأ خلکت خدان ایطُو اَگِت:

¹⁵ مِه اَ کاروت واخبرُم؛ تو نه سردیُ نه گرم. کاشکه یا سرد هَستَری یا گرم.

¹⁶ پَ، وا خاطریکه وِلَرمی، نه گرمی نه سرد، مِه به تو اَ لُوُم تُف اَکُنُم.

¹⁷ به چه که تو اَگِی: ”دارام؛ مال و مِنال جمع اُمکِردِن و محتاج هیچی نَهُم.“ و اَ ایکه بَدبَه، ذلیل، فَخیر، کور و لُخت و عوری غافلی.

¹⁸ به تو نصیحت اَکُنُم که اَ مِه طِلای خالص بودَه وا آتِش، بِخِری تا دارا بُبی، اَ مِه جِمه ئُوی سفید بِخِری، تا گَرِ خو بُکنی و ننگ لُختیت دیده نَبَشِه؛ و اَ مِه دِوا بِخِری، و رو چِهمُ خو بُنوسی تا بِگینی.

¹⁹ «مِه به کسونی که دوستشُ اُمهَه توبیخ و تربیت اَکُنُم. پَ غیرت اِتبَشِت و توبه بُکن.

²⁰ بیگین مِه پشت در ووستادَم و اَکوبیدَم. اگه کسی صدای مِئو بِشنووِه و درُ واز بُکن، مِه داخل حدش اَتام، باهاش خوراک اَخارُم و اُ وا مِه.

²¹ «هَرکَ چیرَه بَشِت، مِه بهش عطا اَکُنُم که وا مِه رو تخت مِه بِنینگِه، همطو که مِه اَم چیرَه بودُم و با بَپُم رو تخت اُ نِشتُم.

²² اُ که گوش ایشَه، بِشنووِه که روح خدا به کلیسائُو چه اَگِت.»