مکاشفه 17 - کتاب مقدس به زبان بندری

فاحشه گَپ و جناور وحشی

¹ اُغایه یه تا اَ اُ هفت تا فرشته ای که هفت تا تاس شُهَستَه، هُند و به مِه ایگو: «بُدو، تا محاکمۀ اُ فاحشه گَپُ که رو هُووُی زیاد نِشتِن، به تو نِشُن اَدَم.

² همویی که پادشاهُن زمین وا اُ بی عفتی شُکردِن و اُشُویی که رو زمین زندگی اَکُنِن اَ شراب بی عفتی اُ مَست بودِن.»

³ اُ فرشته به مِه در روح خدا وا یه لَردِکی ایبُرد. و مِه یه زنیُ اُمدی که سوار یه جناور وحشی سرخی که جُنِش پُر اَ نُمویِ کُفردارَ، و هفت تا سر و ده تا شاخ ایشَستَه.

⁴ زِنو جِمهٔ بنفش و سُرخ گَرِشَه و وا طِلا و جواهرُ و مُرواریُ جُن بودَه. یه پیالهٔ طِلا پُر اَ زشتی‌ُ و ناپاکی ئُوی بی عفتیش توو دَسِشَه.

⁵ رو پِنِهکِش ایی نُم مرموز نوشته بودَه: «بابِل گَپ، مُمِ فاحشه‌ئُو و زشتی ئُوی زمین.»

⁶ مِه اُمدی که اُ زِنو اَ خون مقدّسُن و اَ خون کسونی که وا خاطر عیسی شهید بودَن، مَستِن. وختی به زِنو اُمدی خیلی بُهتُم ایزَه.

⁷ ولی فرشته به مِه ایگو: «به چه بُهتِت ایزدِن؟ مِه راز اُ زن و راز اُ جناور وحشیُ که هفت تا سر و ده تا شاخ ایشَه و زِنو روش سوارِن، وازِت اَگَم.

⁸ اُ جناور وحشی که اِتدی، زَمُنی هَستَه، الان نین، و همی زودیُ اَ چاه هاویه در اَتا و وا طَرَه هلاکت اَرِه. اُشُویی که رو زمین زندگی اَکُنِن که نُمِشُ اَ شروع دنیا توو دفتر زندگی نوشته نِبودِن، اَ دیدن اُ جناور وحشی بُهتِشُ اَزَنت، به چه که اُ یه زَمُنی هَستَه، الان نین و اَتات.

⁹ «ایی یه عکل وا حکمت شَوات. اُ هفت تا سر، هفت تا کوهَن که اُ زِنو روشُ نِشتِن.

¹⁰ همیطوَم اُشُ هفت تا پادشاهَن، که پنج تاشُ سقوط شُکردِن، یه تاشُ هَستِن و یه تا دگه شو هِنو نهُندِن؛ وختی بیاد، بایه بُمونه ولی فَکَه بِی یه مدت کمی.

¹¹ اُ جناور وحشی که یه زَمُنی هَستَه و الان نین، پادشاه هشتُمِن. ولی مال همو هفت تان و وا طَرَه هلاکت اَرِت.

¹² «اُ ده تا شاخ که اِتدی، ده تا پادشاهَن که هِنو به کُدرَت پادشاهی نرسیدَن، ولی اُشُ بایه به یه ساعت واکِل اُ جناور وحشی به عنوان پادشاه اقتدار بِگِرِن.

¹³ ایشُ همفکرن و کُوّت و اقتدار خو به اُ جناور وحشی اَسپارِن.

¹⁴ اُشُ وا اُ برّه جنگ اَکُنِن، و اُ برّه بهشُ چیرَه اِبو، به چه که اُ خداوندِ خداوندُنِن و شاه شاهُنِن و کسونی که وا اُئَن، دعوت بودَئُن، گُزین بودَئُن و وفادارونَن.»

¹⁵ اُ فرشته به مِه ایگو: «اُ هُووُ که اِتدی، اُ جایی که فاحشه نِشتِن، کومُ، جماعتُ، ملتُ و زَبُنُئَن.

¹⁶ اُ ده تا شاخی که اِتدی، و اُ جناور وحشی اَ اُ فاحشه بیزار اَبِن. اُشُ به اُ فاحشه، تَرک بوده و لُخت و عور ول اَکُنِن و گوشتِش اَخارِن و بِی اُ تو آتِش اِسوزونَن.

¹⁷ به چه که خدا اییُ تو دل اُشُ ایناهادِن که هدف اُ رو به اَنجُم بِرَسونِن و همفکر بُبِن و کُدرَت پادشاهی خو به اُ جناور وحشی بِسپارِن تا اُغایه که کَلُم خدا به اَنجُم بِرَسِت.

¹⁸ اُ زِنو که اِتدی، همو شهر گِپین که بِی پادشاهُن زمین حکمرانی اَکُنت.»