مکاشفه 10 - کتاب مقدس به زبان بندری

فرشته و طومار کوچِک

¹ اُغایه یه فرشتۀ زور دار دگه ای اُمدی که اَ آسَمُن زیر شَهُند، اُ فرشته توو یه ابر پیچیده بودَه و رو سِری رنگین کمونَه. رویی مثه اَفتُو هَستَه و پائُوش مثه ستونوی آتِشَه،

² یه طومارِ کوچِک واز بوده ای توو دَسِشَه. اُ فرشته پای راست خو رو دیریا و پای چَپی رو خشکی ایناها،

³ و وا صدای بلندی که مثه نعرهٔ شیرَ غار ایزَه. وختی غار ایزَه اُ هفت تا اِستون وا صدا در هُندِن و گَپ شُزَه.

⁴ وختی که اُ هفت تا اِستون گَپ شُزه، مَواستَه بنویسُم؛ ولی صدایی اَ آسَمُن مِشنُت که اَگِت: «اُنچه که ایی هفت تا اِستون شُگُفتِن، مُهرِ لاک بُکن و منویس.»

⁵ اُ فرشته ای که اُمدی رو دیریا و خشکی ووستادَه، دَس راست خو وا طَرَه آسَمُن بلند ایکه

⁶ و به اُ که تا ابدالآباد زِندَن کَسَم ایخا، به همو که آسَمُن و هرچه که توشِن و زمین و هرچه که توشِن و دیریا و هرچه که توشِن، خَلک ایکه. اُ کَسَم ایخا که دگه بِشتِه اَ ایی دیر نابوت،

⁷ بلکه توو روزونی که فرشتهٔ هفتم شیپور خو وا صدا در اَتارِه، راز خدا به اَنجُم اَرِسِه، همطو که به نوکروش، یعنی پیغُمبَرُن، اعلام ایکه.

⁸ اُغایه اُ صدا که اَ آسَمُن مِشنُتَ، دوباره وا مِه گَپ ایزَه، ایگو: «بِرَه، اُ طومار واز بودَه ئو که توو دَس فرشته ایین که رو دیریا و خشکی ووستادِن، بِگِه.»

⁹ پَ پهلو فرشته رفتُم و بهش اُمگو که اُ طومار کوچِکُ به مِه هادَه. فرشته بهم ایگو: «اییُ بِگِه و بُخا، اُشکُمِت گیش اَکُنت، ولی توو لُوِت مثه عاسَل شیرین اِبوت.»

¹⁰ مِه اُ طومار کوچِکُ اَ دَس فرشته اُمسِی و اُمخا. توو لُوُم مثه عاسَل شیرین هَستَه، ولی وختی اُمخا اُشکُمُم گیش بو.

¹¹ به مِه شُگُو: «تو بازم بایه دربارۀ کومُ، ملتُ، زَبُنُ و پادشاهوی زیادی نبوّت بُکنی.»