مَرقُس 6 - کتاب مقدس به زبان بندری

بی‌ایمُنی مردم ناصره

¹ عیسی اَ اُجا در بو و به شهر خوش هُند. شاگردُنی هم دُمبالی رَوُنه بودَن.

² روز شنبه مقدّس، عیسی شروع وا تعلیم دادن تو عبادتگاه یهودیُن ایکه. خیلیُ که گَپُن اُ رو شُشنُت ماتِشُ ایزَه. و شاگو: «ایی مَرد ایی چیزُئو اَ کا یاد ایگِفتِن؟ ایی چه حکمتین که به اُ داده بودِن؟ ایی چه معجزه ئُوین که اُ اَنجُم اَدِت؟

³ مگه ایی آدم همو نَجّارو نَن؟ مگه پُس میریَم نَن؟ مگه کاکای یَعکوب، یوشا، یهودا و شَمعون نَن؟ مگه دادائُش همی جا، میونِ ما زندگی ناکُنِن؟» پَ اَ گَپوی عیسی خاشِشُ نَهُند.

⁴ عیسی به اُشُ ایگو: «یه پیغُمبَر همه جا حرمت ایشَه، جز توو شهر خو و میونِ کومودون خو و خانوادۀ خوش!»

⁵ عیسی اُجا اینِتونِست هیچ معجزه‌ای اَنجُم هادَه، جز ایکه دَس خو رو چَن تا مریض ایناها و به اُشُ شفا ایدا.

⁶ عیسی اَ بی‌ایمُنی اُشُ بُهتِشُ ایزَدَه. پَ، عیسی بالاشهرویِ اطراف شَگَشت، و تعلیم شَدا.

عیسی دوازده حَواریُنُ اَفِرِستِه

⁷ عیسی به دوازده تا شاگرد خو صدا ایکه تا پهلوش بیان و به اُشُ جفت جفت ایفِرِستا و بهشُ کُدرَت و اقتدار ایدا تا روحوی ناپاکُ اَ آدمُ در بُکنِن.

⁸ به اُشُ فَرمُن ایدا که: به سفر، وا خو چیزی جُلَ یه تا دار نَسَن؛ نه نُن بِسَن، و نه کوله بار و پول هم توو کمربندُ خو نَنوسِن.

⁹ جوتی پا بُکنِن، ولی جِمه اضافی گَر خو نَکُنِن.

¹⁰ و عیسی به اُشُ ایگو: «وختی به یه لَهَری اَرِی، تا موکعی که اُجایین، توو اُ لَهَر بُمونی.

¹¹ اگه یه جایی به شما کبول شُنَکِه، یا به گَپتُ گوش شُنَدا، وختی که اَ اُجا در اِبین، دولغ اَ پائُوتُ بِتَکونی، تا به ضدّ اُشُ شهادتی بَشِت که خدا مجازاتشُ اَکُنت.»

¹² پَ اُشُ رفتِن، و اعلام شُکِه که مردم بایه توبه بُکنِن.

¹³ اُشُ زاروی زیادی اَ آدمُ در شُکِه و مریضُوی زیادیُ با روغن مسح شُکِه، و شفا شُدا.

کَتل یحیای تعمیددهنده

¹⁴ هیرودیس پادشاه اَ ایی جریانُ واخبر بو، چونکه نُم عیسی سر زَبُنُ کَفتَه. بعضیُ شاگو: «ایی یحیای تعمیددهندَن که اَ مُردَئُن زنده بودِن و وا خاطر همین که ایی معجزه ئُو رو اَنجُم اَدِت.»

¹⁵ بعضی هم شاگُفتَه: «الیاس پیغُمبَرِن.» یه عده هم شاگو: «یه پیغُمبَرِن مثه پیغُمبَرُن کِدیم.»

¹⁶ ولی موکعی که هیرودیس اییُ شِشنُت، ایگو: «ایی همو یحیان که مه سری اَ تِنی جدا اُمکه و حالا زنده بودِن!»

¹⁷ چون هیرودیسَ که دستور ایدا به یحیی بِگِرِن و ایبُبَندِن و توو زندون ایبِکَردُنِن. هیرودیس ایی کارُ وا خاطر هیرودیا ایکِردَه. هیرودیا زن فیلیپُسَ، که حالا هیرودیس به اُ زِنو ایگِفتَه. هیرودیس و فیلیپُس کاکا هَستَرِن.

¹⁸ چون یحیی به هیرودیس ایگُفتَه: «حلال نین که تو به زن کاکات بگیری.»

¹⁹ پَ هیرودیا اَ یحیی کینه وا دل ایگِتَه و شَواستَه به اُ بُکُشِه، ولی ایناتونِست.

²⁰ چونکه هیرودیس اَ یحیی شَتِرسی، به چه که شَدونِست یحیی یه مَرد صالح و مقدّسِن، به هِمی خاطر واسارشَ. هروَه هیرودیس گَپوی یحیائو شَشنُت، خیلی پریشون شِبو. ولی بازم، وا ذوک به گَپُنی گوش شَدا.

²¹ بالأخره هیرودیا یه فرصت خُبی گیر ایوا. هیرودیس روز تولد خو یه دعوتی ایگِه و به درباریُ و فرمانده ئُوی نظامی خو و گَپوی منطکه جلیل دعوت ایکه.

²² دُهت هیرودیا سر جشن هُند و چِمَک ایکه و به هیرودیس و مهمونُش شاد ایکه. اُغایه پادشاه به دُهتو ایگو: «هرچه تَوا اَ مه درخواست بُکن که مه به تو اَدَم.»

²³ اُ بِی دُهتو کَسَم ایخا، و ایگو: «هر چه تَوا به تو اَدَم، حتی نصف مملکتُم.»

²⁴ دُهتو در بو و به مُم خو ایگو: «چه بُخوام؟» مُمِش جواب ایدا: «سر یحیای تعمیددهنده ئو بُخواه.»

²⁵ دُهت همو موکَع وا شتاب پهلو پادشاه برگشت و ایگو: «اَ تو مَوات همی حالا سر یحیای تعمیددهنده ئو توو مَجمَع به مه هادِی.»

²⁶ پادشاه خیلی ناراحت بو، ولی وا خاطر کَسَمی که ایخاردَه و وا خاطر مهمونُش اینَخواست زیر حرف خو بِزَنت.

²⁷ پادشاه همو موکَع یه جلاد ایفِرِستا و فَرمُن ایدا سر یحیی ئو بیارِن. اُ رَه، و تو زندون سر یحیی ئو ایزَه

²⁸ و سری توو مَجمَع ایناها و به دُهتو ایدا. دُهتو هم به مُم خو ایدا.

²⁹ وختی شاگردُنِ یحیی اییُ شُشنُت، هُندِن جنازه ئو شُبُرد و دفنی شُکِه.

جیره دادن به پنج هزار نُفر

³⁰ حَواریُن پهلو عیسی برگشتِن و هر چه که اَنجُم شُدادَه و تعلیم شُدادَه به عیسی شُگُو.

³¹ عیسی به اُشُ ایگو: «بیِی وا مه به یه جای که کسی نِبو بِرِیم تا یه خو استراحت بُکنی.» چون رفت وآمد مردم ایکَک زیادَه که اُشُ حتی وخت نُن خاردِن هم شُنَهَستَه.

³² پَ اُشُ تهنا، وا مَنشوبَه به یه جای خلوتی رفتِن.

³³ ولی موکعی که شارَه، یه عدۀ زیادی به اُشُ شُدی و شُشناخت. پَ مردم اَ همۀ شهرُ با پای پیاده دو شُزَه اُجا و کَبل اَ اُشُ اُجا رسیدِن.

³⁴ وختی عیسی اَ مَنشوبَه زیر بو، جمعیت زیادی ایدی و دلی به اُشُ درد ایکه، چونکه مثه کَهروی بی سالار هَستَرِن. پَ به اُشُ چیزُی زیادی یاد ایدا.

³⁵ نِزیک زرد شُم، شاگردُن پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «ایجا جای پرتین، شُو اِبودِن.

³⁶ به مردم بفرست تا به بالاشهرُ و سر زمینوی دور و ور بِرِن و به خو جیره بِگِرِن.»

³⁷ ولی عیسی جواب ایدا: «شما خوتُ بهشُ جیره هادِین.» اُشُ شُگُفت: «تو تَوا ما بِرِیم کَدِ دویست دینار بهشُ نُن بخریم و به اُشُ هادِیم تا بُخارِن؟»

³⁸ عیسی ایگو: «چِن تا نُن تُهَستِن؟ بِرِینُ نگاه بُکنی.» پَ جُست شُکِه و شُگُو: «پنج تا نُن و دو تا مُئی.»

³⁹ اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو فَرمُن ایدا تا به همۀ مردم بگن گُرو گُرو رو چمنُ بِنینگِن.

⁴⁰ پَ مردم توو گروهوی صد نُفری، و پنجاه نُفری رو زمین نِشتَن.

⁴¹ اُغایه عیسی اُ پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایسِی، و به آسَمُن نگاه ایکه، و برکت ایدا. بعد نُنُ ئُو پَرک ایکه و به شاگردُن خو ایدا تا جلو مردم بُنوسِن؛ دو تا مُئیُ هم میونِ همشُ بَش ایکه.

⁴² همه شُخا و سیر بودِن،

⁴³ شاگردُ اَ خُردَه ئُوی نُن و مُئی، دوازده تا گیفیرِ پُر، جمع شُکِه.

⁴⁴ جمعیت مَردونی که نُن شُخا پنج هزار نُفر هَستَه.

عیسی رو هُوو راه اَرِه

⁴⁵ عیسی درجا به شاگردُن خو بلند ایکه تا همیطو که خوش به مردم مرخص شَکِه، اُشُ سوار مَنشوبَه بَشِنُ و کَبل اَ عیسی به اُ پِل دریاچه به شهر بِیت‌صِیْدا بِرَن.

⁴⁶ بعد اَ ایکه عیسی به مردم رَوُنه ایکه، خویی رَه بالا کوه تا دعا بُکنت.

⁴⁷ شُو که بو، مَنشوبَه وسط دریاچه ئَه و عیسی تو خشکی تهنا هَستَه.

⁴⁸ عیسی ایدی که شاگردُن وا زحمت رَستَه اَزدِن، چون باد نعشی شَهُند. تقریباً ساعت سه شُو، عیسی همیطو که روی دریاچه راه شَرَه طَرَه اُشُ رَه و شَواستَه اَ پهلوشُ رد بُکنت.

⁴⁹ ولی وختی شاگردُن به عیسی شُدی که رو دریاچه راه نَرفتِن، گَمون شُکِه روحِن. و غار شُزَه،

⁵⁰ به چه که اُشُ همه اَ دیدن اُ خیلی تِرسیدرِن. ولی عیسی همو موکَع وا اُشُ گَپ ایزَه و ایگو: «دلتُ کایُم بُبوت، مه اَم. مَتِرسی!»

⁵¹ پَ عیسی پهلو اُشُ داخل مَنشوبَه رَه و باد کَ. اُشُ اَ تعجب خشکشُ ایزَدَه

⁵² چونکه معجزۀ نُنُ ئُو درک شُنَکِردَه، بلکه دلشُ سنگ بودَه.

شفای مریضُ توو جِنیسارِت

⁵³ وختی اُشُ به اُ طَرَه دریاچه رسیدِن، به منطکه جِنیسارِت هُندِن و اُجا پاوِرَه شُکَردُن.

⁵⁴ اَ مَنشوبَه که زیر بودِن، مردم درجا به عیسی شُشناخت

⁵⁵ و وا دو به تَمُن اُ منطکه رفتِن و به مریضُ وا جاگَه شو، هر جا که شاشنُوتَ عیسی اُجان، شابُرد.

⁵⁶ عیسی داخل هر داهات یا شهر یا سر زمینویی که شَرَه، مردم به مریضُ خو توی میدونُ شاناها و اُشُ اَ عیسی خواهش شاکِه بُواله تا مریضُ فَکَه به بُشِ جِمه اَش دَس بِزَنِن؛ و هَرکَ دَس شَزَه، شفا شَگِه.