مَرقُس 4 - کتاب مقدس به زبان بندری

مَثَل برزگر

¹ یه بار دگه عیسی لُو دریاچه شروع وا تعلیم دادن ایکه. جمعیت گِپی دوری جمع بودَرِن طوریکه سوار مَنشوبَه ایی که توو هُووَ بو، و داخلی ایگِه نِشت، جمعیت همه لُوِ دریاچه توو خشکی ووستادَرِن.

² عیسی وا مَثَلُ، خیلی چیزُ به اُشُ یاد ایدا. اُ توو تعلیم خو به اُشُ ایگُفت:

³ «گوش هادِین! یه برزگری به پاشوندن بذر در بو.

⁴ وختی بذر شَپاشی، بعضی اَ بذرُ تو راه کَفتِن و پرندئُن هُندِن و اُشُ رو شُخا.

⁵ بعضی اَ بذرُ رو زمین سنگی کَفتِن که خاک زیادی اینَهَه. پَ زود سوز بودِن، به چه که خاکش عمق اینَهَستَه.

⁶ ولی وختی اَفتُو در هُند، سُختِن و چون ریشه شُنَهَستَه، خشک بودِن.

⁷ بعضی دگه اَ بذرُ میونِ پِچائُو کَفتِن. پِچائُو رشد شُکِه، به بذرُ خفه شُکِه و ثمری شُنَدا.

⁸ ولی بکیه بذرُ روی خاک وَلم کَفتِن و چِغ شُزَه، رشد شُکِه و بَر شُدا، زیاد بودِن، بعضی سی برابر، بعضیُشُ شصت برابر و بعضی صد برابر.»

⁹ بعد عیسی ایگو: «هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.»

¹⁰ موکعی که عیسی تهنائَه، اُ دوازده تا شاگرد و کسوئی که دورش هَستَرِن، دربارۀ مَثَلُ اَزی سؤال شُکِه.

¹¹ عیسی بهشُ ایگو: «راز پادشاهی خدا بِی شما داده بودِن، ولی بِی مردمی که صَرائَن، همه چی با مَثَلون؛

¹² تا: «”حکیکتاً نگاه بُکنِن، ولی درک نَکُنِن، حکیکتاً بِشنُوِن، ولی نفهمن، نَکه یه وَه بَربِگَردِن و بخشیده بَشِن!“»

¹³ اُغایه بهشُ ایگو: «ایی مَثَلُ نافهمین؟ پَ چطو تاوا مَثَلوی دگه ئو بُفَهمین؟

¹⁴ برزگر کَلُم خدائو اَکارِه.

¹⁵ بعضی اَ مردم مثه بذروییَن که توو راه رِختِن، هموجا که کَلُم خدا کاشته اِبو؛ همی که کَلُم خدائو اَشنُوِن، شِیطُن اَتات و کَلُمی که توو دلشُ شُکاشتِن، اَچِرکُنت.

¹⁶ بعضی دگه اَ مردم، مثه بذروی کاشته بودَه تو زمین سنگییَن؛ اُشُ وختی کَلُم خدائو اَشنُوِن، درجا وا شادی کبول اَکُنِن،

¹⁷ ولی چون ریشه شو عمقی اینین، فَکَه یه مدت کمی دَووم اَتارِن. غایه ای که وا خاطر کَلُم خدا، سختی اَگینِن یا اذیت اَبِن، درجا اَ ایمُن اَکِن.

¹⁸ یه عده دگه، مثه بذرویی اَن که میونِ پِچائُو کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن،

¹⁹ ولی نِگرونی ئُوی ایی دنیا و گول مال دنیائو خاردِن و هوس چیزُنه دگه توو دلشُ اَکِت و بِی کَلُم خدا خفهُ، بی‌بَرِش اَکُنت.

²⁰ بعضی دگه اَ مردم، مثه بذرویی اَن که توو خاک وَلم کاشته بودَن؛ اُشُ کَلُم خدائو اَشنُوِن، کبول اَکُنِن و سی برابر، شصت برابر و صد برابر بَر اَدِن.»

مَثَل چراغ

²¹ عیسی به اُشُ ایگو: «مگه چراغُ اَتارین تا روش سر پوش یا زیر جاگَه بُنوسین؟ مگه چراغُ رو چراغدُن نانوسین؟

²² چون هیچ چیز پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت، و هیچ چیز زَفتکایی نین که رو نَبَشِت.

²³ هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت.»

²⁴ بعد عیسی به اُشُ ایگو: «اُ چیزی که اَشنُوتینُ، گوش بِکِشین. با همو کِیلَه که اندازه اَگیری، با همو کِیلَه هم بهتُ اندازه اَگیرن، و بلکه بِشتِه بهتُ داده اِبو.

²⁵ چون به اُ کسی که ایشَه، بِشتِه بهش اَدِن، و اُ کِ اینی حتی همو چیزی اَم که ایشَه اَ بارش اَگِرَن.»

مَثَل بذری که گَپ اِبو

²⁶ عیسی ایگو: «پادشاهی خدا مثه مَردین که رو زمین بذر اَپاشِه.

²⁷ شُو و رو، اُ مَرد چه توو خُو بَشِتُ چه توو بیداری، دُنه چِغ اَزَنت و گَپ اِبو. ولی برزگر نادونه چطوکا.

²⁸ زمین خود وا خود ثمر اَدِت: اَوِّل ساقه در اَتا، بعد خوشه سوز اِبو و بعدی خوشه پُر اَ دُنه اِبو.

²⁹ ولی وختی دُنه رِسی، برزگر درجا داسُ اَسِت، چون فصل دِرُو هُندِن.»

مَثَل دُنه خَندَل

³⁰ عیسی ایگو: «پادشاهی خدائو وا چه اِتونیم تشبیه بُکنیم، یا وا چه مَثَلی اِتونیم توضیح هادِیم؟

³¹ پادشاهی خدا مثه دُنه خَندَلن. خَندَل، کوچِکترین دُنه ایین که تو زمین اَکارِن،

³² با ایی حال وختی کاشته اِبو، رشد اَکُنت و گَپتِه اَ همۀ گیاهُن باغ اِبو، دُول و گَرگِش گَپ اِبو، طوری که پرندئُن آسَمُن اِتونِن توو سایه اَش کلودنگ درست بُکنِن.»

³³ عیسی با ایطو مَثَلوی زیادی، تا جایی که شاتونست درک اُکُنِن، کَلُم خدائو بهشُ شَگُو.

³⁴ عیسی همه چیزُ با مَثَل به مردم شَگُو؛ ولی موکعی که وا شاگردُ خو تهنائَه، همه چیُ بهشُ توضیح شَدا.

عیسی به توفُن آرُم اَکُنت

³⁵ اُ رو زرد شُم، عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «بیِی تا وا اُ طَرَه دریاچه بِرِیم.»

³⁶ اُشُ به جمعیت ول شُکِه و به عیسی با همو مَنشوبَه ای که توشَ، شُسیُ، وا خو شُبُرد. چَن تا مَنشوبَه دگه هم واگَرشوئَه.

³⁷ توو دریاچه توفُن شدیدی بو. موجُن طوری به مَنشوبَه شاخا که نِزیک هَستَه مَنشوبَه پُر اَ هُوو بَشِت.

³⁸ ولی عیسی تَه مَنشوبَه، سر خو روی بالشی ایناهادَه و خوافته. شاگردُنی بیداری شُکِه و شُگُفت: «استاد، بهت مهم نی که هلاک اِبودِیم؟»

³⁹ عیسی پا بو و به باد نهیب ایدا و به دریاچه ایگو: «آرُم بِگِه! خاهر بَش!» اُغایه باد کَ و همه جا کاملاً آرُم بو.

⁴⁰ عیسی به شاگردُن خو ایگو: «به چه اَتِرسیدِین؟ هِنوزا ایمُن تُنی؟»

⁴¹ اُشُ خیلی تِرسیدرِن، وا همدگه شاگو: «ایی کِن که حتی باد و دریاچه هم اَزی فَرمُن اَبَرِن!»