مَرقُس 16 - کتاب مقدس به زبان بندری

زنده بودِن عیسی

¹ وختی شنبه مقدّس گذشت، میریَمِ مَجدَلیّه، میریَم، مُم یَعکوب و سالومه روغن عطری شُخِری تا بِرَن و جسد عیسائو عطر بُموشَن.

² پَ توو اَوِّلین روز هفته، صُحب شَفَک، موکِع در هُندِن اَفتُو، زنُن طَرَه مقبره رفتِن.

³ اُشُ به همدگه شاگو: «کِ اُ سنگِ گَپُ بِی ما اَ جلو در مقبره پِل اَدِت؟»

⁴ ولی وختی کنار مقبره رسیدِن، شُدی که اُ سنگ که خیلی گَپَه، اَ جلو در مقبره پِل داده بودِن.

⁵ وختی داخل مقبره بودِن، به یه جَوُنی شُدی که طَرَه راست نِشتَه و جِمه سفید گَرِشَه. زنُن وختی به اُ شُدی توو هول و وَلا کَفتِن.

⁶ جَوُن به زنُن ایگو: «توو هول و وَلا مَکِی. شما دُمبال عیسای ناصری هَستِین که به صلیبی ایشُکِشی. اُ زنده بودِن؛ ایجا نین. جائی که جسدی شُناهادَه، بیگینین.

⁷ ولی بِرِی و به شاگردُنِ اُ و به پطرس بِگِی که اُ کَبل اَ شما به جلیل اَرِت؛ اُجا به اُ اَگینین.» همطو که بهتُ ایگُفتَه.»

⁸ پَ زنُن در هُندِن، اَ مقبره دو شُزَه، چون لِرز تو جُنِشُ کَفتَه و ماتِشُ ایزَدَه. اُشُ به هیچکَ چیزی شُنَگُفت، چونکه تِرسیدرِن.

⁹ وختی عیسی توو اَوِّلین روز هفته صُحب گاه اَ مُردَهُ زنده بو، اَوِّل اَ همه به میریَم مَجدَلیّه که اَزی هفت تا زار در ایکِردَه، نَمایُن بو.

¹⁰ میریَمَم رَه و به یارُنِ عیسی که توو ماتَم و گیریک هَستَرِن، خبر ایدا.

¹¹ ولی اُشُ وختی شُشنُت که عیسی زنده بودِن و میریَم به اُ ایدیدِن، باور شُنَکِه.

¹² بعد اَ اُ، عیسی با یه شکلِ دگه به دو نُفر اَ اُشُ که به طَرَه یه داهاتی شارَفتَه، نَمایُن بو.

¹³ اُ دو نُفر برگشتِن و به بکیه خبر شُدا، ولی اُشُ گَپویِ اُ دو نُفرُ هم باور شُنَکِه.

¹⁴ بعد عیسی به اُ یازده شاگرد، همیطو که سر سفره نِشترِن نَمایُن بو و به اُشُ وا خاطر بی‌ایمُنی و سنگدلیشُ نهیب ایدا، چون گَپ کسونیُ که به عیسی بعد اَ زنده بودِن شُدیدَه، باور شُنَکِردَه.

¹⁵ اُغایه عیسی بهشُ ایگو: «به همه جای دنیا بِرِی و خبر خاش انجیلُ به همۀ خلایک اعلام بُکنی.

¹⁶ هَرکَ ایمُن بیارِه و غسل تعمید بِگِنت، نجات پیدا اَکُنت. ولی هَرکَ ایمُن نیاره، محکوم اِبو.

¹⁷ ایی نِشُنه ئُو واکل اُشُویی اِبو که به مه ایمُن شُهَستِن: اُشُ به نُم مه به زارُ اَ آدمُ در اَکُنِن و به زَبُنُوی تازه گَپ اَزَنِن.

¹⁸ اُشُ به مارُ وا دَسُ خو اَگِرِن، اگه زهر کُشنده هم بُخارِن، چیزیشُ نابو، دَس رو مریضُن اَنوسِن و اُ مریضُ شفا اَگِرِن.»

¹⁹ پَ خداوند عیسی بعد اَ ایکه ایی گَپُنُ بهشُ ایزَه، به آسَمُن بالا بُردَه بو و دَس راست خدا نِشت.

²⁰ پَ شاگردُن رفتِنُ، همه جا تعلیم شادا، خداوند واکل اُشُ کار شَکِه و وا نِشُنه ئُویی که شاگردُن اَنجُم شادا، کَلُم خو تأیید شَکِه.