مَرقُس 12 - کتاب مقدس به زبان بندری

مَثَل باغبُنُویِ شریر

¹ پَ عیسی با مَثَلُ باهاشُ گَپ ایزَه و ایگو: «یه مَرد باغ انگور ایکاشت و دوری دیوال ایکِشی. اُ یه حوضی به لِه کِردِن انگور و یه برج به پاسبُنی درست ایکه. بعد باغ انگورُ به چَن تا باغبُن اجاره ایدا و خویی به یه مملکت دگه رَه.

² وختی فصل جمع کِردِن انگور بو، یه نوکر حد باغبُنُ ایفِرِستا تا یه خو محصول ازشُ بِگِنت.

³ ولی باغبُنُ به اُ نوکر شُگِه، شُزَه و دَس خالی ایشُفِرِستا.

⁴ دومرتبه صاحب باغ یه نوکر دگه حدشُ ایفِرِستا، ولی باغبُنُ سری شُشکَختُ باهاش با زشتی رفتار شُکِه.

⁵ صاحب باغ یه نوکر دگه هم ایفِرِستا، ولی باغبُنُ به اُ هم شُکُشت. و همیطو با خیلیُ دگه هم همیطو رفتار شُکِه؛ به بعضی شُزَه و به بعضی شُکُشت.

⁶ اُ صاحب باغ فَکَه یَک نُفر دگه ایشَستَه که بفرسته و اُ، پُس عزیزشَه. پَ آخِرِسَر به پُسُ خو پهلو باغبُنُ ایفِرِستا و با خوش ایگو: ”به پُسُم احترام اَنوسِن.“

⁷ ولی باغبُنُ به همدگه شُگُفت: ”ایی میراث بَرِن؛ بیِی بِی اُ ایبُکُشیم تا ارث و میراثی به ما بِرَسه.“

⁸ پَ به اُ شُگِه، و شُکُشت و اَ باغ انگور دری شُکَردی.

⁹ حالا، صاحب باغ انگور چه اَکُنت؟ اُ اَتاتُ و به باغبُنُ هلاک اَکُنت، باغ انگور رو به کسوی دگه اَسپارِت.

¹⁰ مگه توو زبور داوود تُنَخوندِن که: «”همو سنگی که معمارُ رد شُکِه، سنگ اصلی ساختمُن بودِن.

¹¹ خداوند ایی کارُ ایکِردِن و وا نظرمُ عجیبِن“؟»

¹² رئیسوی کوم شاواستَه به عیسی بِگِرِن، چون شُفهمی که ایی مَثَلُ راجب اُشُ ایگُفتِن، ولی اَ مردم شاتِرسی؛ پَ به عیسی ول شُکِه و رفتِن.

مالیات دادن به قیصر

¹³ بعد اُشُ به یه عده اَ فَریسیُ و طرفداروی هیرودیس پهلوی عیسی شُفِرِستا تا بِی اُ وا گَپُن خویی توو تله ایبِکَردُنِن.

¹⁴ اُشُ پهلو عیسی هُندِن و شُگُو: «استاد، اَدونیم که تو آدم درستی و اَ کسی باکی اِتنی، چونکه به ظاهر آدمُ نگاه ناکُنی. بلکه با راستی و درستی راه خدائو تعلیم اَدِی. شرعاً اجازه مُهَه که به امپراطور روم خراج هادِیم؟ بایه خراج هادِیم یا نه؟»

¹⁵ ولی عیسی که اَ ریاکاری اُشُ خبر ایشَستَه، ایگو: «به چه به مه امتحان نَکِردِین؟ یه دینار بیاری تا بیگینُم.»

¹⁶ اُشُ هم یه سکه شُوا. عیسی ازشُ ایپُرسی: «نَکش و نُم کِ رو ایی سِکَن؟» اُشُ جواب شُدا: «امپراطور روم.»

¹⁷ عیسی به اُشُ ایگو: «پَ مال امپراطورُ به امپراطور هادِی و مال خدائو به خدا.» اُشُ اَ گَپُن عیسی بُهتِشُ ایزَه.

صَدّوقیُن دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن اَپُرسَن

¹⁸ بعد عالموی فرقۀ صَدّوقی پهلوی عیسی هُندِن، صَدّوقیُن کبول شُنَهَستَه که مُردَهُ زنده اَبِن. اُشُ اَ عیسی سؤال شُکِه، شُگُو:

¹⁹ «استاد، موسی پیغُمبَر بِی ما اینِوشتِن که اگه مَردی کاکاش بِمِرِت و اُ کاکاش که مُرد زن ایبَشِت ولی چَک و چوکی اینَبَشِت، اُ مَرد بایه به بیوه کاکا خو بِگِنت تا بِی کاکاش یه نسلی بُنوسِه.

²⁰ حالا، هفت تا کاکا هَستَرِن. کاکای اَوِّلی یه زن ایگِفت، و بدون ایکه چَک و چوکی ایبَشِت مُرد.

²¹ پَ کاکا دوّم به اُ بیوه ایگِه، ولی اُ هم بدون ایکه چَک و چوک ایبَشِت مُرد. کاکا سوّم هم همیطو بو.

²² همیطو، هیچِتا اَ هفت تا کاکا چَک و چوکی شُنَهَه. آخِرِسَر اُ زِنو هم مُرد.

²³ حالا، توو روزی که مُردَئُن زنده اَبِن، وختی اُشُ دوبارَه زنده اَبِن اُ زنِ کَم یه تا اَ هفت تا کاکا اِبو؟ چون هر هفت تا کاکا به اُ زِنو شُگِفتَه.»

²⁴ عیسی به ایشُ ایگو: «مگه همی سؤالتُ نِشُن نادِه که شما چِکَک اشتباه فکر اَکُنین؟ چون نه اَ نوشته ئُوی مقدّس اَدونین و نه اَ کُدرَتِ خدا خبر تُهَه.

²⁵ چون موکعی که مُردَئُن زنده اَبِن، نه زن اَگیرِن و نه شو اَکُنِن؛ بلکه مثه فرشته‌ئُونِ آسَمُن اَبِن.

²⁶ دربارۀ زنده بودِن مُردَئُن، مگه توو کتاب موسی پیغُمبَر تُنَخوندِن که توو چیچکای بوته، چطو خدا با موسی گَپ ایزَه و ایگو: ”مه اَم خدای اِبرائیم و خدای اِسحاک و خدای یَعکوب“؟

²⁷ خدا خدای مُردَهُ نَن، بلکه خدای زندئُن. شما کاملاً اشتباه فکر اَکِردِین!»

گَپتِرین حکم

²⁸ یه تا اَ معلّموی تورات نِزیک بو و بحث کِردِن اُشُ ئو با همدگه شِشنُت. اُ وختی ایدی که عیسی جواب خُبی بهشُ ایدا، ازش ایپُرسی: «کَم تِی اَ حکمُ، اَ همه مهمتِرِن؟»

²⁹ عیسی به اُ ایگو: «مهمترین حکم ایین: ”بِشنُو ای کوم یهود، خداوندْ خدای ما، خداوندْ یکتان.

³⁰ به خداوند خدا خو با تَمُنِ دلت و با تَمُنِ جُنِت و با تَمُنِ فکرت و با تَمُنِ کُوّت خو دوست اِتبَشِت.“

³¹ دوّمین حکم ایین: ”به هَمسادَه خو مثه خوت دوست اِتبَشِت.“ حکمی گَپتِه اَ ایی دو تا حکم نین.»

³² اُ معلّم تورات به عیسی ایگو: «خُب اِدگو، استاد! درست اِدگو که خدا یکین و جُلَ اُ خدایی نین،

³³ و به اُ با تَمُن دل و با تَمُن عکل و با تَمُن کُوّت دوست داشتن، و به هَمسادَه خو مثه خوت دوست داشتن، اَ تَمُن هدیه ئُو و کُربُنیوی تَمُن سوز مهمتِرِن.»

³⁴ وختی عیسی ایدی که اُ مَرد عاکلانه جواب ایدا، به اُ ایگو: «تو اَ پادشاهی خدا دور نِهی.» بعد اَ اُ، دگه هیچکَ جرأت اینَکِه اَ عیسی سؤالی بُکنت.

مسیح پُس کِن؟

³⁵ موکعی که عیسی توو معبد تعلیم شَدا، ایپُرسی: «چطون که معلّموی تورات اَگَن مسیح موعود پُس داوود پادشاهِن؟

³⁶ خود داوود پادشاه، با الهام روح قدّوس خدا، اعلام ایکه که: «”خداوند به خداوند مه ایگُفت: «به دَسِ راستِ مه بِنین تا اُ وختی که به دشمَنُنِت زیر پات بِکَردُنُم.»“

³⁷ اگه داوود خوش، به اُ خداوند اَگِت، پَ چطو مسیح موعود اِتون پُس داوود بَشِت؟» جمعیت زیادی که اُجا هَستَرِن وا خاشی به گَپُنِ عیسی گوش شادا.

اَ معلّموی تورات دور بِشی

³⁸ پَ عیسی توو تعلیم خو ایگو: «اَ معلّموی تورات دوری بُکنین، اُشُ دوست شُهَه با عبائُوی بلند راه بِرِن و دوست شُهَه مردم توو کُنچیل و بازار بهشُ سلام بُکنِن،

³⁹ دوست شُهَه توو عبادتگاهو بهترین جا شُبَشِت و توو مهمونیُ بالای مجلس بِنینگِن.

⁴⁰ اُشُ اَ یه طَرَه لَهَر بیوه زنُنُ چَپُو اَکُنِن و اَ طَرَه دگه، وا خاطریکه به خوشُ خُب نِشُن هادَن دعائُوی طولانی اَکُنِن. مجازات اُشُ خیلی سخت تِه اِبو.»

هدیۀ بیوه زن

⁴¹ عیسی رو وا رو اُ جایی نِشتَه که صَندوک معبد اُجائَه و به مردم نگاه شَکِه که پول توو صَندوک شاکَردی. خیلی اَ پولدارُ پول کَلُنی شادا.

⁴² بعد یه بیوه‌زن فَخیر هُند و دو کِنی سکۀ مسی توو صَندوک ایکَردی.

⁴³ اُغایه عیسی به شاگردُنِ خو صدا ایکه و بهشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، ایی بیوه‌زن فَخیر اَ همۀ اُشُ که توو صَندوک پول شُکَردی، بِشتِه پول ایدادِن.

⁴⁴ چون اُشُ همه، اَ زیادی مالُ خو شُدا، ولی ایی بیوه زن با نداری خو، هرچه که ایشَستَه، یعنی تَمُن خرجی خو ایدا.»