مَتّی 9 - کتاب مقدس به زبان بندری

عیسی به یه مرد فلج شفا اَدِت

¹ عیسی سوار کایِک بو و اُ طَرَه دریاچه، وا شهر خو رَه.

² چَن نُفر به یه مرد فلج که توو جاگَه ای خوافته، حد عیسی شُوا. عیسی وختی ایمُنِشُ ایدی، به اُ فلج ایگو: «پُسُم دلت کُرص بَشِت؛ گناهُنِت بخشیده بو!»

³ همو موکَع بعضی اَ معلموی تورات با خوشُ شُگُفت: «ایی مرد کُفر اَگُفتِن.»

⁴ عیسی که اَ اُنچه توو دلشُ شَگذَشت آگاهَ، بهشُ ایگو: «به چه توو دل خو فکروی بد اَکِردِین؟

⁵ گُفتِنِ کَم یه تا آسُنتِرِن، ایکه ”گناهُنِت بخشیده بودِن،“ یا ایکه ”هُرُس و راه بِرَه“؟

⁶ ولی بِی ایکه بُدُنین پُس انسان، روی زمین کُدرَت ایشَه که گناهُنُ بُبَخشِه» عیسی به اُ فلج ایگو: «هُرُس، جاگَه خو واگِه و به لَهَر بِرَه!»

⁷ اُ مَرد اَم پا بو و وا لَهَر رَه.

⁸ وختی مردم ایی اِتفاکُ شُدی، تِرسیدِن و به خدایی که ایطو کُدرَتی به انسان ایبَخشیدِن، حمد و ثنا شُکِه.

عیسی به مَتّی دعوت اَکُنت

⁹ وختی عیسی اَ اُ جا رد شِبو، به یه مردی ایدی که نُمی مَتّیَ که توو دَکِه خراجگیری خو نِشتَه. عیسی به اُ ایگو: «دُمبال مه بُدو!» مَتّی پا بو و دُمبال عیسی رَه.

¹⁰ موکعی که عیسی توو لَهَر مَتّی سرِ سفره نِشتَه، خیلی اَ خراجگیرُ و گناهکارُن هُندِن و وا عیسی و شاگردُنِش سرِ سفره نِشتَن.

¹¹ وختی عالموی فرقه فَریسی اییُ شُدی، به شاگردُنِ عیسی شُگُفت: «به چه استاد شما با خراجگیرُن گناهکارُن خوراک اَخاردِن؟»

¹² ولی وختی عیسی اییُ شِشنُت، ایگو: «مریضُئَن که به طبیب نیاز شُهَستِن، نه سالمُ.

¹³ بِرِی و معنی ایی کَلُمُ درک بُکنین که ”اَ رحمت خوشُم اَتا، نه کُربُنی.“ چون مه هُندَم تا به گناهکارُ بگم که توبه بُکنِن نه به صالحُ.»

سؤال دربارۀ روزه

¹⁴ اُغایه شاگردُنِ یحیی تعمیددهنده پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «به چه ما و فَریسیُ روزه اَگیریم، ولی شاگردُنِ تو روزه ناگیرَن؟»

¹⁵ عیسی جواب ایدا: «مگه اِبو مهمونوی هِیش تا موکعی که دوماد باهاشُن، عزا بِگِرِن؟ ولی روزوئی اَتات که دومادُ اَ اُشُ اَگِرِن، توو اُ روزُن که اُشُ روزه اَگِرِن.

¹⁶ هیچکَ لَته ای که هُوو نَرفتِن و نُوِون به یه جِمه کُنه پَچ نازَنت، چون پَچ اَ جِمه کَنده اِبو و بِشتِه اَدِرِه.

¹⁷ و همیطو هم شراب تازه ئو توو مَشکوی کُنه ناریزَن، اگه ایی کار بُکنِن مَشکُ پاره اِبو و شراب اَریزِه و مَشکُ خراب اَبِن. بلکه شراب تازه ئو توو مَشکوی تازه اَریزِن تا هر دو سالم بُمونِن.»

یه دُهت زنده اِبو و یه زن شفا اَگِنت

¹⁸ همو موکَع که عیسی ایی گَپُنُ به اُشُ شَگُفت، یه تا اَ رئیسوی یهودیُ حدِ عیسی هُند و جلوش زانو ایزَه و ایگو: «دُهتُم همی حالا مُرد. ولی تو بُدو و دَسُ خو روش بُنو که زنده اِبو.»

¹⁹ عیسی پا بو و وا شاگردُنُ خو دُمبال اُ مرد رَه.

²⁰ همو موکَع زنی که دوازده سال خونریزی ایشَستَهُ زجر شَکِشی، اَ پشت سرِ عیسی هُند و به بُشِ جِمه عیسی دَس ایزَه.

²¹ به چه که اُ زِنو با خوش ایگُفتَه که «حتی اگه به جِمه اَش دَس بِزَنُم، خُب اَبُم.»

²² عیسی برگشت به اُ ایدی و ایگو: «دُهتُم دلت کُرص بَشِت؛ ایمُنِت شفات ایدادِن.» همو لحظه زِنو خُب بو.

²³ موکعی که عیسی داخل لَهَر اُ رئیس رَه و به نوحه خونُ و کسوئی که گیریک و غار شاکِه ایدی،

²⁴ ایگُفت: «بِرِی صَرا. دُهت نَمُردِن، بلکه خوافتِن.» ولی اُشُ وا عیسی خنده شُکِه.

²⁵ وختی به جماعت در شُکِه، عیسی داخل بو و دَس دُهتُ ایگِفت و اُ دُهتو اَ جا خو پا بو.

²⁶ خبر ایی اِتفاک توو کُلِ اُ منطکه پخش بو.

عیسی به دو مرد کور شفا اَدِت

²⁷ موکعی که عیسی اَ اُ جا رد شِبو، دو تا مرد کور دُمبال عیسی رَفتَنُ و جار شازَه: «ای پُس داوود پادشاه، بِی ما رحم بُکن!»

²⁸ وختی عیسی داخل لَهَر رَه، اُ دو تا مرد پهلوش هُندِن. عیسی اَ اُشُ ایپُرسی: «ایمُن تُهَستِن که اِتونُم ایی کارُ اَنجُم هادَم؟» جواب شُدا: «بله، سرورُمُ.»

²⁹ پَ عیسی رو چِهمُنِشُ دَس ایناها و ایگو: «طِبکِ ایمُنِتُ به شما اَنجُم بَشِت.»

³⁰ اُغایه چِهمُنِشُ واز بو. عیسی بهشُ سفارش ایکه و ایگو: «واسار بُبی که کسی دربارۀ ایی کضیه نَفَهمِه.»

³¹ ولی اُشُ در بودِن و توو تَمُن اُ منطکه در مورد کاروی عیسی گَپ شُزَه.

³² همو موکَع که اُ دو تا مرد در شابو، به یه مرد گُنگ که زار ایشَستَه، حدِ عیسی شُوا.

³³ وختی عیسی به زار اَزش در ایکه، زَبُن اُ مرد گُنگ واز بو. مردم بُهتِشُ ایزَدَهُ شاگو: «هیچِوَه ایطو چیزی میون کوم یهود نَبودِن.»

³⁴ ولی فَریسیُ شُگُفت: «عیسی به زارُ با کمک رئیس زارُ در اَکُنت.»

محصول زیادِن و کارگر کم

³⁵ عیسی توو همۀ شهرُ و بالا شهرُ شَگَشت و توو عبادتگاهُشُ تعلیم شَدا و خبر خاش پادشاهی خدائو اعلام شَکِه و همه نوع درد و مَرَضُ شفا شَدا.

³⁶ وختی عیسی اُ جمعیت زیادُ ایدی، دلی به اُشُ درد ایکه چونکه مثه کَهروی بی سالار، پریشون و دَرمونده هَستَرِن.

³⁷ پَ عیسی به شاگردُنُ خو ایگو: «محصول فَرایُنِن ولی کارگر کَمِن.

³⁸ پَ اَ صاحب محصول بُخواین که به جمع کِردِنِ محصولِ خو کارگر بفرسته.»