مَتّی 6 - کتاب مقدس به زبان بندری

صَدَکَه دادن

¹ «واسار بَشین که کاروی خُبِ خو جلو چِهمِ مردم اَنجُم نَدِین با ایی کَصد که به چِهمِشُ بیاین، به چه که ایطوکا پهلو بَپِ خو که توو آسَمُنِن، اجری تُنی.

² «پَ موکعی که به یه فَخیر کمک اَکُنی، توو بوق و کَرنا مَکُن، مثه کاری که ریاکارُ توو عبادتگاهوی یهود و کَلُ کوچه ئُو اَکُنِن تا مردم اَزِشُ تعریف بُکنِن. حکیکتاً به شما اَگَم که، ایشُ اجرُ خو شُگِفتِن.

³ ولی موکعی که تو به یه فَخیر کمک اَکُنی مَوال، دَس چپِت اَ کاری که دَس راستِت اَکُنت باخبر بَشِت.

⁴ تا کمکی که اَکُنی زَفتکایی بَشِت؛ و بَپِ آسَمُنیت که چیزُی پِنهون اَگینه، بهت اجر اَدِت.

دعا

⁵ «موکعی که دعا اَکُنین، نبایه مثه ریاکارُ بَشین. چونکه اُشُ دوست شُهَه توو عبادتگاهو و سرِ کُنچیلُ ووستِنُ دعا بُکنِن، تا توو چِهم بَشِن. حکیکتاً به شما اَگَم که، ایشُ اجر خو شُگِفتِن.

⁶ بلکه موکعی که دعا اَکُنی به اُتاک خو بِرَه، در بُبَند و پهلو بَپِ آسَمُنی خو که اَ چِهم پِنهونِن دعا بُکن. و بَپ تو که چیزُی پِنهون اَگینه، بهت اجر اَدِت.

⁷ «موکعی که دعا اَکُنین، مثه بُت پرستُ جمله ئُوی بی معنی تکرار مَکُنین، چون اُشُ فکر اَکُنِن وا زیاد گُفتِن، دعاشُ کبول اِبو.

⁸ پَ مثه ایشُ مَبَشی، چون بَپِ آسَمُنی شما کَبل اَ ایی که ازِش بُخواین، اَدونه که شما به چه احتیاج تُهَه.

⁹ «پَ شما ایطو دعا بُکنین: «ای بَپ ما که توو آسَمُنی، نُم تو مقدّس بَشِت.

¹⁰ پادشاهی تو بیاد. خواسته تو، همطو که توو آسَمُن اَنجُم اِبو، روی زمین هم اَنجُم بَشِت.

¹¹ نُن هر روزِمُ، اِمرو به ما هادَه.

¹² و کَرضُمُ بُبَخش، همطو که ما هم، کسوئی که به ما مدیون هَستَرِن مُبَخشیدِن.

¹³ و به ما امتحان مَکُن، بلکه به ما اَ دَسِ شریر نجات هادَه. چون پادشاهی و کُدرَت و جلال، تا ابد مالِ تون. آمین.

¹⁴ چون اگه شما خطائُوی مردمُ بُبَخشین، بَپ آسَمُنیتُ هم به شما اَبَخشه.

¹⁵ ولی اگه شما خطائُوی مردمُ نَبَخشین، بَپ آسَمُنی شما هم، خطائُوتُ نابَخشِت.

روزه

¹⁶ «موکعی که روزه اَگیرین، مثه ریاکارُ رو خو تُرش مَکُنین، چون اُشُ حالت رو خو عوض اَکُنِن تا به مردم، نِشُن هادَن که روزه‌ئَن. حکیکتاً به شما اَگَم که، اُشُ اجرُ خو شُگِفتِن.

¹⁷ ولی تو وختی روزه اَگیری به سر خو روغن بُموش و رو خو بُشو

¹⁸ تا روزه بودِنِت نه که مردم، بلکه بَپ آسَمُنی تو که اَ چِهم پِنهونِن بیگینه، و بَپ تو که چیزُی پِنهونُ اَگینه بهت اجر اَدِت.

گنج توو آسَمُن

¹⁹ «رو زمین به خوتُ گنج جمع مَکُنی، جائی که بید و مَنگ اَزَنت و دُزُ اَتان و اَدُزِن.

²⁰ بلکه به خوتُ توو آسَمُن گنج جمع بُکنین، اُ جائی که نه بید و نه مَنگ اَزَنت و نه دُزُ اَتان و دُزی اَکُنِن.

²¹ به چه که هر جا گنجِتُ بَشِت، دلتُ هم هَمُجان.

²² «چِهم، چراغ بدنِن. پَ اگه چِهمِت سالم بَشِت، تَمُنِ وجودت پُر اَ نور اِبو.

²³ ولی اگه چِهمِت بد بَشِت، تَمُنِ وجودت پُر اَ تُریکی اِبو. پَ اگه نوری که در تون، تُریکی بَشِت، اُ چه تُریکی گِپی اِبو.

²⁴ «هیچکَ ناتون نوکر دو تا ارباب بَشِت، چونکه یا اَ یه تا نفرت ایشَه و به اُ یه تا دوست ایشَه، یا به یه تِیشُ وفا ایشَن و به اُ یه تا کوچِک اَدونه، شما ناتونین هم نوکر خدا بَشین، هم نوکر پول.

زندگی بدون نِگَرُنی

²⁵ «پَ به شما اَگَم، نِگَرُن زندگی خو مَبَشین که چه بُخارین یا چه بُنوشین، و نه نِگَرُن بدن خو که چه گَرُ خو بُکنین. مگه زندگی اَ خوراک و بدن اَ جِمه مهم تِه نَن؟

²⁶ پرندئُن آسَمُنُ بیگینی: اُشُ نه اَکارِن و نه دِرُو اَکُنِن و نه توو همبارُ جمع اَکُنِن ولی هِنوزم بَپ آسَمُنی شما به اُشُ خوراک اَدِت. مگه شما خیلی با ارزش تِه اَ اُشُ نَهین؟

²⁷ کَم یه تا اَ شما اِتون با نِگَرُنی یه ساعت به عمر خو اضافه بُکنت؟

²⁸ «و به چه نِگَرُن جِمه ایین؟ گُلوی سوسنی که توو چمنِن بیگینی که چطو گَپ اَبِن؛ اُشُ نه زحمت اَکِشِن و نه نخ اَریسِن.

²⁹ ولی به شما اَگَم که حتی سُلِیمُن پادشاه هم با همۀ شکوه و جلالی مثه یه تا اَ ایشُ جُن نِبو.

³⁰ پَ اگه خدا به علف صحرا ایطو جِمه گَرِش اَکُنت، به علفی که اِمرو هَستِن و صَبا توو تنور اَکَردُنِن، پَ چِکَک بِشتِه جِمه گَرِ شما اَکُنِن، ای کم ایمُنُ؟

³¹ «پَ نِگَرُن مَبَشین و مَگِین چه بُخاریم یا چه بُنوشیم و یا چه گَرُ خو بُکنیم.

³² چونکه بُت پرستُئَن که دُمبال همۀ ایی چیزُئَن. ولی بَپ آسَمُنی شما اَدونت که شما به همۀ ایی چیزُ نیاز تُهَستِن.

³³ ولی شما اَوِّل دُمبال پادشاهی خدا و عدالتِ اُ بَشین، که همۀ ایی چیزُ به شما داده اِبو.

³⁴ پَ نِگَرُن صَبا مَبَشین، چون صَبا نِگَرُنی خو ایشَستِن. مشکلات اِمرو به اِمرو بَسِن!