مَتّی 27 - کتاب مقدس به زبان بندری

به عیسی تحویل پیلاتُس اَدِن

¹ وختی روز ایزَه، همۀ کاهنوی گَپ که عالموی معبد هَستَرِن و شیخوی کوم جمع بودِنُ، با هم شور شُزَه که به عیسی بُکُشِن.

² پَ به عیسی دَس بسته شُبُرد و به پیلاتُس، فَرمُندار رومی تحویل شُدا.

³ موکعی که یهودا، کسی که به عیسی تحویل ایدا، ایدی که به عیسی محکوم شُکِردِن، اَ کِردَه خو پِشِیمون بو و اُ سی سکه نُگرهُ به کاهنوی گَپ و شیخُ بَریگَردُند و ایگو:

⁴ «گناه اُمکه چون باعث رِختِن خون یه آدم بی گناه بودُم.» اُشُ به یهودا جواب شُدا: «به ما چه؟ خوت اَدونی!»

⁵ اُغایه یهودا سکه ئُوی نُگرهُ توو معبد روی زمین ایرِخت و اَ اُ جا در بو، بِی خوش دار ایزه.

⁶ ولی کاهنوی گَپ سکه‌ئُویِ نُگرهُ اَ زمین جمع شُکِه، شُگُفت: «شرعاً روا نین که ایی سکه ئُو توو خزونه معبد بُنوسیم، چون ایی پول خونِن.»

⁷ پَ اُشُ مشورت شُکِه و با اُ سکه‌ئُو، زمین کوزه گرُ شُخِری تا اُجائو کَبرستون غریبه‌ئُو بُکنِن.

⁸ وا خاطر همی تا اِمرو هم به اُ جا «زمین خون» اَگِن.

⁹ پَ ایطو، اُچه اَ طریق اِرمیای پیغُمبَر گُفتَه بودَه، اَنجُم بو که: «اُشُ سی سکه نُگرهُ شُسِی، یعنی اُ کیمَتی که کوم یهود روی اُ شُناها،

¹⁰ و با اُ زمین کوزه‌گَرُ شُخِری، همطو که خداوند به مه دستور ایدا.»

عیسی مُکابل پیلاتُس

¹¹ عیسی رو وا رو پیلاتُس، فَرمُندار رومی ووستا. فَرمُندار اَ عیسی ایپُرسی: «تو پادشاه یهودیوئی؟» عیسی جواب ایدا: «تو خوت ایطوکا اِدگو!»

¹² ولی موکعی که کاهنوی گَپ و شیخُ، به عیسی تهمت شازَه، عیسی هیچ جوابی اینَدا.

¹³ اُوخت پیلاتُس به عیسی ایگُفت: «ناشنُتی که چِکَک به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟»

¹⁴ ولی عیسی حتی به یه تا اَ تهمتشُ هم جواب اینَدا، یه طوری که فَرمُندار خیلی تعجب ایکه.

¹⁵ تو موکِع عید پِسَخ رسم هَستَه که فَرمُندار یه تا زندونی که مردم شاوا بهشُ آزاد بُکنت.

¹⁶ اُ موکَع یه زندونی معروف هَستَه که نُمی باراباسَ.

¹⁷ پَ موکعی که مردم جمع بودِن، پیلاتُس اَ اُشُ ایپُرسی: «تاوا به کِ بهتُ آزاد بُکنُم، به باراباس یا به عیسی که بهش مسیح اَگَن؟»

¹⁸ ایی گَپُ وا ایی خاطر ایزَه که شَدونِست به عیسی اَ رو دیدن کوری به اُ تحویل شُدادَه.

¹⁹ و غیر اَ اُ موکعی که پیلاتُس جائی که حکم شَکِه نِشتَه، زَنش یه پیغُم به اُ ایفِرِستا که ایگُفتَه «تو با ایی مرد صالح کاری اِتنِبو، چون اِمرو یه خُوی دربارَش اُمدی که، خیلی تو خُو اذیت بودُم.»

²⁰ ولی کاهنوی گَپ و شیخُ، به مردم کانع شُکِه تا آزادی باراباس و مرگ عیسی رو بُخوان.

²¹ فَرمُندار دوبارَه بهشُ ایگُفت: «به کَم یه تا اَ ایی دو نُفر تاوا تا بهتُ آزاد بُکنُم؟» مردم جواب شُدا: «به باراباس.»

²² پیلاتُس بهشُ ایگُفت: «پَ با عیسایی که بهش مسیح اَگَن، چه بُکنُم؟» مردم همه شُگُفت: «به اُ به صلیب ایبِکَش.»

²³ پیلاتُس ایگُفت: «به چه؟ مگه چه بدی ایکِردِن؟» ولی اُشُ بلندتِه جار شُزَه که: «به اُ به صلیب ایبِکَش!»

²⁴ پَ وختی پیلاتُس ایدی که تلاشی بی فُیدَن و حتی ممکنِن شورشت بَشِت، دستور ایدا هُوو بیارِن و جلوی چِهم جماعت دَسُ خو ایشوشت و ایگو: «خون ایی مرد وا گردن مه نی. خوتُ اَدونی!»

²⁵ مردم همه جواب شُدا: «خون اُ وا گردن ما و چوکُنُمُ بَشِت!»

²⁶ اُغایه پیلاتُس، به باراباس بهشُ آزاد ایکه و به عیسی شلاق ایزَه و تحویلشُ ایدا تا به صلیب ایبِکِشِن.

عیسی رِشخَند اِبو

²⁷ سربازوی فَرمُندار، به عیسی به دالُن کاخِ فَرمُندار شُبُرد و همۀ سربازُ دور عیسی جمع بودِن.

²⁸ اُشُ به عیسی لُخت شُکِه ئو یه شِنِل سُرخی وا گِری شُکِه.

²⁹ اَ خار یه تا تاج درست شُکِه و رو سر عیسی شُناها و یه عصا اَ نی وا دَسِ راستی شُدا. جلوش زانو شُزَهُ با رِشخَند بهش شاگو: «سلام، ای پادشاه یهودیُ!»

³⁰ رو عیسی تُفکه شُکَردیُ و عصایی که دستی شُدادَه اَزی شُگِهُ تو سَری شُزَه.

³¹ بعد اَ ایکه به عیسی رِشخَند شُکِه، اُ شِنِل رو اَ گَری در شُوا و جِمه خویی گَری شُکِه. بعد ایشُبُرد تا بِی اُ به صلیب ایبِکَشَن.

صلیب بودِن عیسی

³² موکعی که توو راه هَستَرِن، یه مردی که اِسمی شَمعونَ و مالِ قیرَوانَ گیر شُوا و به اُ مجبور شُکِه صلیب عیسی رو بِسِت.

³³ وختی اُشُ به جائی به نُم جُلجُتا، که معنیش جایِ جُمجُمَه هَستَه، رِسیدن،

³⁴ به عیسی شرابی شُدا که با زرداب کُطییَ، ولی وختی عیسی اُ رو مِزَه ایکه، اینَخواست بُخارِه.

³⁵ موکعی که به عیسی صلیب شُکِه، سربازُ سرِ بَش کِردِنِ جِمه اَش بینُ خو کُرعَه شُکَردُن

³⁶ بعد هم اُجا نِشتَنُ و نِگَهبُنی شُدا.

³⁷ اُشُ جرم عیسی رو هم روی یه تخته شُنِوِشتُ بالا سَری شُزَه، که نِوِشتَش اییَ: «ایی عیسان، پادشاه یهودیُ.»

³⁸ به دو تا راهزَن هم با عیسی صلیب شُکِه یه تا طَرَه راست عیسی و اُ یه تا طَرَه چپِشَ.

³⁹ کسوئی که اَ اُجا رد شابو به عیسی دِشمُن شادا و سرُ خو تکون شادا و

⁴⁰ شاگو: «تویی که تَگُفت معبدُ ویرون اَکُنیُ تو سه رو اَ سر نو معبدُ درست اَکُنی، حالا به خوت نجات هادَه! اگه پُس خدایی اَ صلیب زیر بُدو!»

⁴¹ همیطو هم کاهنوی گَپ، معلموی تورات و شیخُ، به عیسی رِشخَندی شاکِه، شاگو:

⁴² «به بکیه نجات ایدا! ولی به خوش ناتون نجات هادِه! اگه پادشاه کوم یهودِن، اَ صلیب زیر بیاد تا ما به اُ ایمُن بیاریم.

⁴³ مگه به خدا توکل اینَهَه؟ پَ اگه خدا دوستش ایشَه باشتا نجاتش هادِه، چون شَگُو: ”مه پُسِ خدام“!»

⁴⁴ اُ دو تا راهزنُ که با عیسی صلیب بودَرِن هم همیطو به عیسی دِشمُن شادا.

مرگ عیسی

⁴⁵ اَ ساعت دوازده ظهر تا ساعت سه پِسین کُلِ اُ سرزمین تار بو.

⁴⁶ نِزیکِ ساعت سه عیسی با صدای بلند داد ایزَه: «ایلی، ایلی، لَمّا سَبَقْتَنی؟» یعنی «خدای مه، خدای مه، به چه به مه ول اِدکِردِن؟»

⁴⁷ بعضی اَ کسوئی که اُجا ووستادَرِن موکعی که اییُ شُشنُت، شُگُفت: «ایی مرد به الیاس پیغُمبَر جار اَزدِن.»

⁴⁸ یه تا اَ اُشُ درجا دُوی، یه اسفنج ایوا و اَ شراب تُرش کِردَه پُر ایکهُ سر یه دار ایزَه و جلوِ لُوِ عیسی ایبُرد تا بُخارِه.

⁴⁹ ولی بکیه شُگُفت: «صبر بُکنین، بُوال بیگینیم الیاس پیغُمبَر اَتا نجاتش هادِه؟»

⁵⁰ عیسی یه بار دگه با صدای بلند غار ایزَه و جُن ایدا.

⁵¹ همو موکَع، پردۀ معبد اَ بالا تا پایین دو پَرک بو. زمین لرزی و سنگُ تَرَک ایخا.

⁵² کَبرُ هم واز بودِن و خیلی اَ آدموی مقدّس که مُردَرِن، زنده بودِن.

⁵³ اُشُ اَ کَبرُ در هُندِن و بعد اَ زنده بودِنِ عیسی، به شهر مقدّس یعنی اورشلیم رفتِن و به خوشُ به خیلیُ نِشُن شُدا.

⁵⁴ وختی که اُ افسر رومی و کسوئی که باهاش نِگَهبُنی عیسی رو شادا، زلزله و همۀ اِتفاکویی که کَفتَهُ شُدی، تِرس وا جُنِشُ کَ و شُگُفت: «حکیکتاً که اُ پُسِ خدائَه.»

⁵⁵ اُجا زنوی زیادی هم هَستَرِن که اَ دور نگاه شاکِه. اُشُ اَ منطکه جلیل دُمبال عیسی هُندَرِن و به عیسی خذمت شاکِه.

⁵⁶ بین ایی زنُ ایشُ هم هَستَرِن میریَم مَجدَلیّه، میریَم مُم یَعکوب و ایسُف، و مُمِ یَعکوب و یوحنا، پُسُوی زِبِدی.

دفن عیسی

⁵⁷ غایه غروب، یه مرد پولدار که مالِ رامَه هَستَه و نُمی ایسُفَ، هُند، اُ هم یه تا اَ شاگردویِ عیسی هَستَه،

⁵⁸ ایسُف پهلوی پیلاتُس، فَرمُندار رومی رَه و جسد عیسی رو ایخواست. پیلاتُس فَرمُن ایدا که جسد رو بهش هادِن.

⁵⁹ ایسُف به جسد ایسِی و تو یه کَفَن کتونی تمیز ایپیچی

⁶⁰ و به اُ توو یه مقبره جدید، که به خوش توو یه شغی ایتراشتَ اینِها. بعد ایسُف یه سنگ گَپ هُل ایدا و جلو در مقبره ایناها ئو رَه.

⁶¹ میریَمِ مَجدَلیّه و اُ یه تا میریَم، اُجا جلوی مقبره نِشتَرَن.

نِگَهبُنی اَ مقبره

⁶² یه رو بعد اَ ’روز آماده بودِن بی عید پِسَخ‘، کاهنوی گَپ و عالموی فرقه فَریسی پهلوی پیلاتُس جمع بودِن، اُشُ شُگُفت:

⁶³ «کُربان! وا یادُمُ اَتا که اُ شیاد وختی زنده هَستَه، ایگو ”مه بعد اَ سه رو زنده اَبُم.“

⁶⁴ پَ دستور هادَه که تا روز سوّم به مقبره نِگَهبُنی هادن، که نَکه یه وَه شاگردُنِش بیان جسدُ بُدُزِن و به مردم بگن که اُ اَ مُردَئُن زنده بودِن، که اگه ایطو بَشِت، ایی فریب آخِر اَ فریب اَوِّلی هم بدته اِبو.»

⁶⁵ پیلاتُس جواب ایدا: «شما خوتُ سربازوی نِگَهبُن تُهَه. بِرِی و هر چِکَک تاوا نِگَهبُنی هادِی.»

⁶⁶ پَ اُشُ رفتِن و سنگ مقبرهُ مُهرِ لاک شُکِه و نِگَهبُنویی اُجا شُناها تا حواسشُ بِی مقبره بَشِت.