مَتّی 24 - کتاب مقدس به زبان بندری

عیسی ویرونی معبد پیشگویی اَکُنت

¹ عیسی اَ معبد در بو، همیطو که شَرَه، شاگردُنِش پهلوش هُندِن تا ساختِمُنویِ معبدُ به اُ نِشُن هادَن.

² ولی عیسی بهشُ ایگو: «همۀ ایی ساختِمُنُ رو اِدیدِین؟ حکیکتاً به شما اَگَم، سنگ روی سنگ دگه بَن نابو، بلکه همه اَریزِه.»

³ وختی عیسی روی کوه زیتون نِشتَه، شاگردُنِش تو خلوت پهلوش هُندِن و به عیسی شُگُفت: «به ما بِگَه ایی اِتفاکُ کِی اَکِت و نِشُنه هُندِنِ تو و پایُن ایی دنیا چِن؟»

⁴ عیسی بهشُ جواب ایدا: «واسار بُبی تا کسی گُمراهتُ نَکُن.

⁵ چون خیلیُ به نُم مه اَتان و اَگِن ”مه مسیح موعود اَم“ و به خیلیُ گمراه اَکُنِن.

⁶ شما دربارۀ جنگُ اَشنُوین و خبر جنگُ وا گوشِتُ اَرِسِه، واسار بُبی پریشون نَبَشین، چونکه ایی اِتفاکُ بایه بِکِت، ولی ایی هِنوزا آخِر دنیا نَن.

⁷ یه ملت به ضدّ ملت دگه و یه مملکت به ضدّ مملکت دگه بلند اِبو، توو جائُوی مختلف کَحطی و زلزله اَتا.

⁸ ولی همۀ ایشُ فَکَه شروع درد زادمُنِن که فاصله بین دردُ، کمته و کَمتِه اِبوت.

⁹ «توو اُ زَمُن به شما تحویل دشمن اَدَن تا عذاب بِکِشین و تُبُکُشَن، و همۀ ملتُ وا خاطر نُم مه اَ شما متنفر اَبِن.

¹⁰ تو اُ روزُن خیلیُ ایمُن خو اَ دَس اَدِن و به همدگه خیانت اَکُنِن و اَ همدگه متنفر اَبَن.

¹¹ نِبیُنِ دوروغکایی زیادی اَتان، و به خیلیُ گمراه اَکُنِن.

¹² بدی ایکَک زیاد اِبو که محبتِ خیلی اَ آدمُ به هم سرد اِبو.

¹³ ولی هَرکَ تا آخِر طاکَت بیارِت، نجات پیدا اَکُنت.

¹⁴ ایی خبر خاش پادشاهی خدا به همۀ دنیا اعلام اِبو تا به همۀ ملتُ یه گواهی بَشِت و بعد اَ اُ آخِر دنیا اَرِسِت.

¹⁵ «پَ موکعی که به اُ ’نابود کننده زشت و نجس‘ که دانیال پیغُمبَر دربارَش ایگُفتِن، تُدی که توو جایِ مقدّس معبد شُناهادِن - بُوال خواننده خویی بُفَهمِت -

¹⁶ اُغایه کسوئی که توو یهودیه اَن به کوهُ در بِرَن؛

¹⁷ و هَرکَ روی سِران به سِیدِن چیزی اَ داخل لَهَری، دگه زیر نیاد.

¹⁸ و هَرکَ سرِ زمینِن، به سِیدِن جِمه خو دگه بَرنَگَردِه.

¹⁹ وُی به حال زَنُنی که تو اُ روزُ، اُشکُمِشُن و زَنُنی که شیر اَدِن!

²⁰ دعا بُکنین که فرار شما توو زِمستُن یا توو روز شنبه مقدّس نَبَشِت.

²¹ چون توو اُ زَمُن، ایطو مصیبت گِپی اِبو که مثه اُ اَ شروع دنیا تا الان اِتفاک نَکَفتِن، و هیچِوَه هم اِتفاک ناکِت.

²² اگه اُ روزُ کوتاه اینابو، هیچ آدمی جُنِ سالم در اینابو. ولی وا خاطر کسوئی که گُزین بودَن، اُ روزُ کوتاه اِبو.

²³ «اُ زَمُن، اگه کسی به شما بِگِت، ”بِگینین، مسیح موعود ایجان!“ یا ”اُجان!“ باور مَکُنین.

²⁴ چون مسیحُوی دوروغکایی و نِبیُنِ دوروغکایی اَتان نِشُنه‌ئُو و معجزه‌ئُویِ گَپی اَنجُم اَدَن تا اگه بُبو حتی به گُزین بودَه‌ئُو هم گمراه بُکنَن.

²⁵ بیگینی به شما اَ کَبل اُمگُفتِن.

²⁶ پَ اگه به شما بگن، ”بیگینین مسیح موعود توو لَردِکین“ اُجا مَرِی و اگه بگن، ”بیگینین مسیح موعود توو پَستوون،“ باور مَکُنی.

²⁷ چون همطو که بَرخ آسَمُن اَ شرق اَزَنت و نوری تا غرب اَرِسِه، هُندِنِ پُسِ انسان هم مثه همین.

²⁸ هر جا لاشه‌ای بَشِت لاشخورُ اُجا جمع اَبِن.

²⁹ «بلافاصله، بعد اَ اُ روزُنِ پُر اَ عذاب «”اَفتُو تار اِبو و ماه دگه نور نادِه؛ اِستالَه ئُو اَ آسَمُن اَکَن، و کُدرَتوی آسَمُن اَلَرزِن.“

³⁰ اُغایه نِشُنه پُس انسان تو آسَمُن نَمایُن اِبو و همۀ کوموی زمین ماتَم اَگِرِن و به پُس انسان اَگینِن که با کُدرَت و جلال گِپی رو ابروی آسَمُن اَتات.

³¹ اُ به فرشته‌ئُو خو با صدای بلند شیپور اَفِرِستِه و اُشُ به گُزین بودَه‌ئُو اَ چهار کنج دنیا، اَ ایی طَرَه تا اُ طَرَه آسَمُن جمع اَکُنِن.

³² «حالا، اَ دِرَهت انجیر ایی درسُ بِگِرین: همی که تُدی دُوُلُ گَرگِ دِرَهت انجیر چِغ اَزدِن، اَفهمین که تابستُن نِزیکِن.

³³ پَ همیطوَم وختی همۀ ایی چیزُ تُدی، اَفهمین که هُندِنِ پُس انسان نِزیکِن، دَمِ دَرِن.

³⁴ حکیکتاً بهتُ اَگَم، ایی نسل اَ بین نارِه تا وختی که همۀ ایی چیزُ به اَنجُم بِرَسه.

³⁵ آسَمُن و زمین اَ بین اَرِه ولی کَلُم مه اَ بین نارِه.

کسی اَ اُ روز خبر اینی

³⁶ «هیچکَ جُلَ بَپ آسَمُنی اُ روز و اُ ساعتُ نادونه؛ حتی فرشته‌ئُوی آسَمُن و پُس هم خبر اینی.

³⁷ زَمُنِ هُندِنِ پُس انسان اَم مثه زَمُن نوحِ پیغُمبَر اِبوت.

³⁸ چونکه تو اُ روزُن کَبل اَ ایی که سِیل بیاد مردم شاخا و شانوشی و زن و شو شاگِفت تا روزی که نوح داخل غُراب بو

³⁹ و اُشُ شُنافَهمی که چه شابَشِت تا ایی که سِیل هُند و به همه وا خوش ایبو. پَ هُندِنِ پُس انسان هم همیطو اِبو.

⁴⁰ توو اُ زَمُن اَ دو تا مردی که سر زمینَن به یه تا اَبَرِن و اُ یه تا اَمونِت.

⁴¹ و اَ دو تا زن که وا هم آسیاب اَکُنِن به یه تا اَبَرِن و اُ یه تا اَمونِت.

⁴² پَ بیدار بُمونین چون نادونین خداوندِ شما چه روزی اَتات.

⁴³ اییُ بُدُنین که اگه صاحب لَهَر شَدونِست دُز توو چه ساعتی اَ شُو اَتا، بیدار شَموند و ایناواشتَه تا لَهَری دُز بِزَنت.

⁴⁴ پَ شما هم بایه آماده بَشین، چون پُس انسان توو ساعتی اَتات که انتظاری تُنی.

⁴⁵ «پَ اُ نوکر امُنتدار و دانا کِن که اربابی به اُ بالا سرِ خانواده خو ایناهادِن تا خوراکشُ سَرِ موکَع بهشُ هادِه؟

⁴⁶ خوش به حال اُ نوکری که وختی اربابی اَتا، به اُ همطو که اربابش ایگُفتِن، مشغول کار بیگینه.

⁴⁷ حکیکتاً به شما اَگَم، اربابی تَمُن دارایی خو دَسِ اُ اَدِت.

⁴⁸ ولی اگه اُ نوکر شریر با خوش بِگِت که ”اربابُم به ایی زودیُ نِتا،“

⁴⁹ و به بکیه نوکرُ بِزَنت و مشغول خاردِن و نوشیدِن وا آدموی عیاش بَشِت،

⁵⁰ اُغایه اربابِ اُ نوکر توو روزی که اُ انتظارش اینین و توو ساعتی که اُ نادونه اَتات!

⁵¹ و به اُ تکه تکه اَکُنت و با ریاکارُ، یه جا اَکَردُنه. جائی که گیریک و دندُن کورچین.