مَتّی 23 - کتاب مقدس به زبان بندری

وُی به حالتُ

¹ اُغایه عیسی به مردم و شاگردُنُ خو ایگو:

² «معلموی تورات و عالموی فرقه فَریسی جایِ موسی نِشتَن.

³ پَ هرچه که بهتُ اَگَنُ اَنجُم هادِینُ به جا بیارین؛ ولی کارویی که اُشُ اَکُنِنُ شما مَکُنین. چون اُشُ چیزی که به مردم اَگِن، خوشُ اَنجُم نادَن.

⁴ اُشُ باروی سنگینی اَبَندِنُ وا دوش مردم اَنوسِن، بارویی که کشیدنی سختِن ولی خوشُ به حرکت دادن اُ بارُ، حاضر نَهَن کِلِنچُ خو هم به اُ بارُ بِزَنِن.

⁵ «همۀ کارویی که اَکُنِن وا خاطر ایین که وا چِهمِ مردم بیان: اُشُ آیه‌ئُوی نوشته‌ئُوی مقدّسُ، تو آیه دُنوی کوچِک دعا اَنوسِن و به بازوئُو و پِنِهکُ خو اَبَندِن و بُشِ جِمه‌ئُو خو دراز درست اَکُنِن.

⁶ اُشُ دوست شُهَستِن توو جشنُ بالا بِنینگِن و توو عبادتگاهو بهترین جائو شُبَشِت.

⁷ دوست شُهَه که مردم تو کُنچیل و بازار به اُشُ سلام بُکنِن و بهشُ ”استاد“ بگن.

⁸ ولی شما مَوالی کسی بهتُ ’استاد‘ بِگِت، چون فَکَه یه استاد تُهَه و همتُ با هم کاکائین.

⁹ به هیچکَ هم روی زمین ’بَپ‘ مَگِین، چون فَکَه یه بَپ تُهَستِن، که اُئَم تو آسَمُنِن.

¹⁰ و مَوالی بهتُ ’معلم‘ بگن، چون فَکَه یه معلم تُهَستِن که اُئَم مسیحِن.

¹¹ اُ کسی که میونِ شما اَ همه گَپتِرِن، بایه نوکرتُ بَشِت.

¹² هَرکَ به خویی گَپ بُکنت، کوچِک اِبو و هَرکَ به خویی کوچِک بُکنت گَپ اِبو.

¹³ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و عالموی فرقه فَریسی! ای ریاکارُ! شما درِ پادشاهی آسَمُنُ، اَ رو مردم اَبَندِین؛ نه خوتُ داخل اِبین و نه اَوالین کسوئی که شاوات، داخل بَشِن.

¹⁴ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ، ای ریاکارُ! شما اَ یه طَرَه لَهَر بیوه زنُ چَپُو اَکُنین و اَ طَرَه دگه به خودنمایی دعا خو طول اَدِین. وا خاطر همی، مجازاتتُ خیلی سخت تِه اِبو.

¹⁵ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ، ای ریاکارُ! شما دیریا و زمینُ اَگَردین تا به کسی مُرید خوتُ بُکنی و وختی که مُرید بو، شما به اُ دو برابر بِشتِه اَ خوتُ، لایِک جَهَندم اَکُنین.

¹⁶ «وُی به حال شما ای راهنمائوی کور، که اَگِین: ”اگه کسی به معبد کَسَم بُخارِت باکی نین، ولی اگه به طِلای معبد کَسَم بُخارِت، بایه رو کَسَمی که ایخاردِن بُمونِت.

¹⁷ ای نادونُیِ کور! کم یه تا مهمتِرِن؟ طِلا یا معبدی که به طِلا مقدّس اَکُنت؟

¹⁸ و هم اَگِین که ”اگه کسی به جائی که کُربُنی اَکُنِن کَسَم بُخارِت، باکی نین، ولی اگه به کُربُنی که رو اُ اَنوسِن کَسَم بُخارِت، بایه رو کَسَمی که ایخاردِن بُمونِت.“

¹⁹ ای کورُن! کَم یه تا مهمتِرِن کُربُنی یا جای کُربُنی که به کُربُنی مقدّس اَکُنت

²⁰ پَ هَرکَ که به جای کُربُنی کَسَم اَخارِه، به جای کُربُنی و هرچه که روشِن کَسَم ایخاردِن.

²¹ و هَرکَ به معبد کَسَم اَخارِه، به معبد و به خدا که توو معبدِن کَسَم ایخاردِن.

²² و هَرکَ به آسَمُن کَسَم اَخارِه، به تخت خدا و به خدا که روی اُ تخت اَنینگِه کَسَم ایخاردِن.

²³ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ! ای ریاکارُ! شما اَ نعناع و شِوِت و زیره، حکم ده یک شریعتُ اَنجُم اَدِین، ولی تو حکموی مهمتِه که عدالت، رحمت و امُنتدارین، کوتاهی تُکِردِن. شما بایه ایشُ اَنجُم تُدادَه بدون ایکه اَ اُشُ غافل بَشی.

²⁴ ای راهنمائوی کور! شما به مَش اَ صافی رد اَکُنین، ولی به اُشتُر اَبلعین!

²⁵ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ، ای ریاکارُ! شما صَرایِ پیاله و صَحنُ پاک اَکُنین، ولی داخلشُ پُر اَ طمع و عیش و نوشِن!

²⁶ ای فَریسیُن کور، اَوِّل داخل پیاله و صَحنُ پاک بُکنین، که صَراشَم پاک اِبو.

²⁷ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ، ای ریاکارُ! شما مثه کَبرویین که سفید کاری شُکِردِن، اَ صَرا جُن وا نظر اَتان، ولی داخلشُ پُر اَ اُستَخونوی مُردَئُن و همه چیزُی نجس!

²⁸ همیطوَم شما اَ صَرا صالح وا نظر اَتیِن، ولی داخلتُ پُرِن اَ ریاکاری و کاروی بد.

²⁹ «وُی به حال شما ای معلموی تورات و فَریسیُ، ای ریاکارُ! شما به پیغُمبَرُن مقبره درست اَکُنین و کَبر آدموی صالحُ جُن اَکُنین

³⁰ و اَگِین ”اگه توو زَمُن جدُ خو هَستِریم، توو رِختِنِ خون پیغُمبَرُن باهاشُ همدست مُنابودَه.“

³¹ وا ایی گَپ، خوتُ وا زَبُنُ خوتُ گواهی اَدِین که چوکُنِ کاتلوی پیغُمبَرُنین.

³² حالا که ایطوکان، پَ کاری که جدُتُ شروع شُکِه، شما تَمُن بُکنین.

³³ ای مارُ! ای تخمُ تَرَکه افعیُ! چطو اَ مجازات جَهَندم در اَرِین؟

³⁴ چونکه مه به شما پیغُمبَرُن و آدموی حکیم و معلمُ اَفِرِستُم و شما به بعضی اَ اُشُ اَکُشین و به صلیب اَکِشین، به بعضیُ تو عبادتگاهوتُ شلاق اَزِنین و شهر وا شهر اَرِینُ بهشُ اذیت و آزار اَرسونین.

³⁵ پَ خون همۀ صالحُ که رو زمین رِختِن تو گَردُنِتُن، اَ خون هابیلِ صالح گِفتَه تا خون زکریا پُسِ بَرَخیا، که به اُ بین جای مقدّس معبد و جایِ کُربُنی تُکُشت.

³⁶ حکیکتاً به شما اَگَم، همۀ ایی چیزُ وا سرِ ایی نسل اَتا.

³⁷ «ای اورشلیم، ای اورشلیم، ای شهری که به پیغُمبَرُن اَکُشی و به رسولوئی که به تو اُمفِرِستا سنگسار اَکُنی. چَن بار اُمخواست مثه مُرگی که جوجه‎ئُو خو زیر بالُ خو جمع اَکُنت، به چوکُنِت جمع بُکنُم ولی تو اِدنخواست!

³⁸ بیگینین! لَهَرتُ وازتُ کَلنگی موندِن.

³⁹ بهتُ اَگَم که دگه به مه ناگینین تا اُ وختی که بِگِین: ”مُتَبارکِن، اُ کسی که به نُمِ خداوند اَتات.“»