مَتّی 21 - کتاب مقدس به زبان بندری

ورود شاهُنه عیسی به شهر اورشلیم

¹ وختی عیسی و شاگردُنِش نِزیکِ شهر اورشلیم بودَن، به داهات بِیت‌فاجی توو کوه زیتون رِسیدن، بعد عیسی به دو نُفر اَ شاگردُنُ خو ایفِرِستا،

² به اُشُ ایگو: «به داهاتی که رو وا روتُن، بِرِی. همی که رِسیدین، به یه الاغ وا کُرَه اَش که شُبَستِن پیدا اَکُنین. وازشُ بُکنین و حد مه بیاری.

³ اگه کسی گَپی به شما ایزَه بِگِی: ”خداوند لازم ایشَه،“ و اُ شخص درجا شافِرِستِه.»

⁴ ایی بو تا اُچه که اَ طریق زکریا پیغُمبَر گُفتَه بودَه به اَنجُم بِرَست که اَگِت:

⁵ «به دُهت کوه صَهیون، یعنی به اورشلیم، بِگِی، ”بیگین! پادشاهت حدِت اَتا، افتاده و سوار الاغ اَتا، اُ سوار کُرَه الاغ اَتا.“»

⁶ اُ دو تا شاگردُ رفتِن و هرچه که عیسی بهشُ ایگُفتَه اَنجُم شُدا.

⁷ اُشُ به الاغ و کُرَه‌اش شُوا و عباهُ خو در شُوا روش شُکَردی و عیسی سوار بو.

⁸ جمعیت زیادی هم عباهُ خو اَ گَرِ خو در شُوا و سرِ راه عیسی پهن شُکِه و یه عده هم دُولُ‌ئُوی دِرَهتُنُ شابُریُ جلوِ راهِشُ پهن شاکِه

⁹ مردمی که جلوته اَ عیسی شارَه و مردمی که اَ پشت سَری شاهُندَه، وا داد و غار شاگو: «نجات هادَه، پُسِ داوود پادشاه!» «مُتَبارکِن اُ کسی که به نُم خداوند اَتا!» «نجات، توو بالاترین جای آسَمُنُ!»

¹⁰ وختی عیسی داخل اورشلیم بو، کُلِ شهر به جنب و جوش کَفتِن. مردم شاپُرسی: «ایی کِن؟»

¹¹ و اُ جماعت جواب شادا: «ایی عیسای پیغُمبَرِن، مالِ ناصرۀ جلیلِن!»

عیسی توو معبد

¹² عیسی داخل معبد بو، و به همۀ کسوئی که توو معبد خرید و فروش شاکِه، در ایکه و میز صرّافُن کَپِشو ایکه و بساط کموتر فروشُنُ به هم ایزَه.

¹³ و به اُشُ ایگو: «توو نوشته‌ئُوی مقدّس نوشته بودِن که، ”لَهَر مه لَهَر دعا اِبوت،“ ولی شما به اُ ’جایِ دُزُ‘ تُکِردِن.»

¹⁴ توو معبد، کورُ و لَنگُ پهلو عیسی هُندِن، عیسی به اُشُ شفا ایدا.

¹⁵ ولی وختی کاهنوی گَپ و معلمونِ تورات، معجزه‌ئُویِ عیسائو شُدی، و هم به چوکُ شُدی که توو معبد داد شازَه و شاگُفتَه: «نجات اَتا، اَ طَرَه پُسِ داوود پادشاه اَتا،» گِرِنگی بودَن.

¹⁶ اُشُ به عیسی شُگُفت: «اَشنُوتی ایشُ چه اَگُفتَن؟» عیسی جواب ایدا: «بله. مگه توو نوشته‌ئُوی مقدّس تُنَخوندِن که ”چولنگُ و شیرخواره ئُو هم با زَبُنِشُ به اُ حمد و ثنا اَکُنِن“؟»

¹⁷ بعد عیسی به اُشُ ول ایکه و اَ شهر در بو. اُ به داهات بِیت‌عَنْیا رَه و شُو اُجا مُند.

خشک بودِن دِرَهت انجیر

¹⁸ صُحبِ شَفَک وختی عیسی به شهر برشَگَشت، گُشنه ای بو.

¹⁹ گوشه راه، یه دِرَهت انجیری ایدی و وا طرفی رَه ولی جُلَ گَرگ چیزی روش نَهَستَه. عیسی به دِرَهت ایگو: «اَ ایی به بعد دگه هیچِوَه مِیوَه نادِی،» درجا دِرَهت خشک بو.

²⁰ شاگردُن وختی که اییُ شُدی اَ دیدن ایی اِتفاک تعجب شُکِه، اَ عیسی شُپُرسی: «چطو دِرَهت انجیر درجا خشک بو؟»

²¹ عیسی بهشُ جواب ایدا: «حکیکتاً به شما اَگَم، اگه ایمُن تُبَشِت و شک نَکُنین نه فَکَه اِتونین اُچه به دِرَهت انجیر بو اَنجُم هادِین، بلکه حتی اگه به ایی کوه بِگِین ”اَ جا خو بلند بَش و به دیریا بِکَه،“ ایی اِتفاک اَکِت.

²² اگه ایمُن تُبَشِت هرچه توو دعا بُخواین، اَگیرین.»

اقتدار عیسی

²³ اُغایه عیسی داخل معبد بو و به مردم تعلیم شَدا، کاهنوی گَپ و شیخوی کوم پهلو اُ هُندِن و شُگُفت: «به ما بِگَه با چه کُدرَت اقتداری ایی کارُئو اَکُنی؟ کِ ایی کُدرَت و اقتدارُ به تو ایدادِن؟»

²⁴ عیسی به اُشُ جواب ایدا: «مه هم اَ شما سؤالی اُمهَستِن. اگه جواب تُدا، مه هم به شما اَگَم با چه کُدرَت و اقتداری ایی کارُئو اَکُنُم.

²⁵ کِ ایی کُدرَت و اقتدارُ به یحیی ایدادَه که تعمید هادِه؟ ایی کُدرَت و اقتدار اَ طَرَه خدا بهش داده بودَه یا اَ طَرَه انسان؟» اُشُ بین خوشُ شور شُزَه و شُگُفت: «اگه بِگِیم اَ طَرَه خدا، اَگِت پَ به چه بهش ایمُن تُنَوا؟

²⁶ و اگه بِگِیم اَ طَرَه انسان، اَ مردم اَتِرسیم، به چه که هَمَشُ به یحیی یه پیغُمبَر اَدونِن.»

²⁷ پَ به عیسی جواب شُدا: «نادونیم.» عیسی به اُشُ ایگو: «مه هم به شما ناگَم که با چه کُدرَت و اقتداری ایی کارُئو اَنجُم اَدَم.»

مَثَل دو پُس

²⁸ «شما چه فکر اَکُنی؟ یه مرد دو تا پُس ایشَستَه. پهلو پُس اَوِّل خو رَه و ایگو: ”پُسُم، اِمرو به باغ انگور بِرَه و اُجا کار بُکن.“

²⁹ اُ جواب ایدا: ”نارَم.“ ولی بعد نظری عوض بو و رَه.

³⁰ بَپ پهلو پُس دگه خو رَه و به اُ هم همی ایگو. پُس جواب ایدا: ”اَرَم، آقا“ ولی نَرَه.

³¹ کَم یه تا اَ اُ دو تا پُس خواسته بَپُ خو اَنجُم شُدادِن؟» اُشُ جواب شُدا: «اَوِّلی.» عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً بهتُ اَگَم، خراجگیرُن و فاحشه‌‌ئُو کَبل اَ شما داخل پادشاهی خدا اَبِن.

³² چون یحیی هُند و راهِ ایکه چطو صالح بِشیُ بهتُ نِشُن ایدا، ولی شما به اُ ایمُن تُنَوا، ولی خراجگیرُن و فاحشه‌‌ئُو ایمُن شُوا. شما حتی بعد اَ ایی که ایی چیزُ تُدی هم، نظر خو عوض تُنَکِه و به اُ ایمُن تُنَوا.

مَثَل باغبُنُویِ شریر

³³ «به مَثَل دگه ای گوش هادِی. یه اربابی، یه باغ انگور ایکاشت و دوری دیوال ایکِشی. اُ یه حوضی به لِه کِردِنِ انگور و یه برج بِی نِگَهبُنی درست ایکه. بعد باغ انگورُ به چَن تا باغبُن اجاره ایدا و خویی به مملکت دگه رَه.

³⁴ وختی فصل جمع کِردِنِ مِیوَه بو، نوکرُنُ خو پهلو باغبُنُ ایفِرِستا تا سهم خو اَ مِیوَه‌ئُوی باغ تحویل بِگِرِن.

³⁵ ولی باغبُنُ به نوکرُنِ ارباب شُگِه، به یه تاشُ شُزَه و به یه تاشُ شُکُشت و به یه تا دِگشُ سنگسار شُکِه.

³⁶ ارباب دوبارَه، نوکرُنِ بِشتِه ای اَ دُفه اَوِّل ایفِرِستا، ولی باغبُنُ وا اُشُ هم، همو کار شُکِه.

³⁷ آخِرِسَر ارباب پُس خو پهلو باغبُنُ ایفِرِستا و با خوش ایگو: ”به پُسُم احترام اَکُنِن.“

³⁸ ولی وختی باغبُنُ به پُس شُدی، به همدگه شُگُفت: ”ایی وارِثِن بیِی ایبُکُشیم تا ارثی به ما بِرَسه.“

³⁹ پَ به اُ شُگِه و اَ باغ انگور دری شُکِه، و ایشُکُشت.

⁴⁰ حالا وختی ارباب بیاد با اُ باغبُنُ چه اَکُنت؟»

⁴¹ اُشُ به عیسی شُگُفت: «به اُ بی وجدانُ، با بی‌رحمی نابود اَکُنت و باغ انگورُ به باغبُنُویِ دگه اجاره اَدِت تا توو فصل جمع کِردِنِ مِیوَه، سهمی شادَن.»

⁴² اُغایه عیسی بهشُ ایگو: «مگه توو نوشته‌ئُوی مقدّس تُنَخوندِن که، «”همو سنگی که معمارُ رد شُکِه، سنگ اصلی ساختِمُن بودِن. خداوند ایی کارُ ایکِردِن و وا نظرمُ عجیبِن.“

⁴³ پَ بهتُ اَگَم که پادشاهی خدائو ازتُ اَگِرِن و به مردمی اَدِن که مِیوَه‌ئُوشُ بار بیارِه.

⁴⁴ هَرکَ رو اُ سنگ بِکِت، لُرد اِبو، هروَه اُ سنگ رو کسی بِکِت لِهِش اَکُنت.»

⁴⁵ وختی کاهنوی گَپ و عالموی فرقه فَریسی مَثَلوی عیسائو شُشنُت، شُفَهمی که عیسی دربارۀ اُشُ گَپ اَزدِن.

⁴⁶ و با ایی که اُشُ دُمبال ایی هَستَرِن که به عیسی بِگِرِن، ولی اَ مردم شاتِرسی، چون اُشُ به عیسی پیغُمبَر شادونِست.