مَتّی 16 - کتاب مقدس به زبان بندری

فَریسیُ و صَدّوقیُ نِشُنه ئو شاوا

¹ اُغایه، عالموی فرقه فَریسی و عالموی فرقه صَدّوقیُن پهلو عیسی هُندِن تا به اُ امتحان بُکنِن. وا خاطر همی هم اَ عیسی شُخواست تا یه نِشُنه آسَمُنی بهشُ نِشُن هادِه.

² عیسی جواب ایدا: «غایه غروب، اَگِین ”هوا خاش اِبو، چون آسَمُن سُرخِن،“

³ و صُحبِ زود اَگِی ”اِمرو هوا توفُنی اِبو، چون آسَمُن سُرخ و گِفتَن.“ شما خُب اَفهمی چطو وضعیت آسَمُنُ تعبیر بُکنین، ولی ناتونین نِشُنه‌ئُویی که توو ایی زَمُنُ اِتفاک اَکِتُ تعبیر بُکنین!

⁴ ایی نسل شریر و زناکار نِشُنه شاوا، ولی هیچ نِشُنه‌ای بهشُ داده نابو، جُلَ نِشُنه یونس پیغُمبَر.» پَ عیسی به اُشُ ول ایکه و وا راه خویی رَه.

خمیرمایۀ فَریسیُ و صَدّوقیُن

⁵ وختی به اُ طَرَه دریاچه رِسیدن، شاگردُن شُدی اَ یاد شُکِردِن نُن با خوشُ بِسَن.

⁶ عیسی بهشُ ایگو: «واسار بَشین و به خوتُ اَ خمیر مایه فَریسیُ و صَدّوقیُن دور بُکنین.»

⁷ پَ شاگردُ بین خوشُ بحث شاکِهُ، شاگو: «عیسی ایی گَپُ وا ایی خاطر ایزَه که وا خومُ نُن مُنَواردِن.»

⁸ عیسی ایفَهمی و بهشُ ایگو: «ای کم ایمُنُ، به چه دربارۀ ایی که نُن تُنی با هم بحث اَکِردِین؟

⁹ هِنوزا درک ناکُنین؟ اُ پنج تا نُن و پنج هزار نُفر و چَن گیفیر خُردَه تکه‌ئُویی که جمع تُکه مگه یادتُ نی؟

¹⁰ یا اُ هفت تا نُن و چهار هزار نُفر و چَن گیفیر خُردَه تکه‌ئُویی که جمع تُکه مگه یادتُ نی؟

¹¹ پَ به چه تُنَفهمی که با شما دربارۀ نُن گَپ اُمنَزَه؟ باز هم بهتُ اَگَم که اَ خمیر مایه فَریسیُ و صَدّوقیُن دوری بُکنین.»

¹² اُغایه شاگردُن شُفَهمی که عیسی بهشُ اینَگو که اَ خمیر مایه نُن دوری بُکنِن، بلکه بهشُ ایگو تا اَ تعلیم فَریسیُ و صَدّوقیُن دوری بُکنِن.

اعتراف پطرس دربارۀ عیسی

¹³ وختی عیسی به ناحیه قیصریۀ فیلیپی رِسی، اَ شاگردُنِ خو ایپُرسی: «مردم اَگِن که پُسِ انسان کِن؟»

¹⁴ اُشُ جواب شُدا: «بعضیُ اَگِن یحیای تعمیددهنده اَن، بعضیُ دگه اَگِن الیاس پیغُمبَرِن، و یه عده هم اَگِن اِرمیای پیغُمبَر یا یه تا اَ پیغُمبَرُن.»

¹⁵ عیسی ایپُرسی: «شما چه اَگِی؟ به نظر شما مه کِئَم؟»

¹⁶ شَمعونِ پطرس جواب ایدا: «تو مسیح موعودی، پُس خدای زنده!»

¹⁷ عیسی ایگو: «خوش به حال تو شَمعون، پُس یونا! چونکه ایی رو جسم و خون به تو نَمایُن اینَکِردِن، بلکه بَپ مه که توو آسَمُنِن نَمایُن ایکِردِن.

¹⁸ بهت اَگَم که تو پطرسی یعنی شَغ، و مه روی ایی ”شَغ“ کلیسا خو درست اَکُنُم و کُدرَتِ مرگ زورِ کلیسا ناکُنت.

¹⁹ کیلیلوی پادشاهی آسَمُنُ به تو اَدَم. هرچه رو زمین بُبَندی، توو آسَمُن بسته اِبو و هرچه روی زمین واز بُکنی، توو آسَمُن واز اِبو.»

²⁰ اُغایه عیسی به شاگردُن تاکید ایکه، که به کسی نَگَن که اُ همو مسیح موعودِن.

عیسی مرگ و زنده بودِن خو پیشگویی اَکُنت

²¹ اَ اُ موکَع به بعد عیسی شروع ایکه که به شاگردُن خو اَ ایی حَکیکَت واخبر بُکن که بایه وا شهر اورشلیم بِرِت و شیخُ و کاهنوی گَپ و معلموی تورات عذابِش هادِن و کشته بَشِت و روز سوّم اَ مُردَهُ زنده بَشِت.

²² پطرس به عیسی یه گوشه ایکِشی و با نهیب بهش ایگو: «دور اَ جُنِت بَشِت سرورُم! ایی اِتفاکُ هیچِوَه سَرت نِتات.»

²³ ولی عیسی وا طَرَه پطرس برگشت بهش ایگو: «دور بَش اَ مه، ای شِیطُن! تو جلو راه مه ای که نتونم کار خو اَنجُم هادَم، چون فکروی تو فکروی خدا نَن، فکروی انسانِن.»

²⁴ بعد عیسی به شاگردُنِ خو ایگو: «هَرکَ شَوا دُمبال مه بیاد، بایه اَ جُن خوش بگذره، صلیب خو بِسِت و دُمبال مه بیاد.

²⁵ به چه که هَرکَ بُخواد جُنُ خو نجات هادِه، اُ رو اَ دَس اَدِت؛ ولی هَرکَ وا خاطر مه جُنُ خو اَ دَس هادِه، اُ رو نگه اَکُنت؛

²⁶ به آدم چه نَعفی ایشَه که تَمُنِ دنیائو ایبَشِت، ولی جُنِ خو اَ دَس هادِه؟ یا آدم به عوض جُنِ خو چه اِتون هادِه؟

²⁷ «چون پُس انسان توو جلال بَپِش وا فرشته‌ئُو خو اَتات و به هَرکَ طِبکِ کارویی که ایکِردِن عوض اَدِت.

²⁸ حکیکتاً بهتُ اَگَم، کسوئی ایجا هَستَن، که تا به پُس انسان که توو پادشاهی خو اَتات نَگینَن، نامِرَن.»