مَتّی 14 - کتاب مقدس به زبان بندری

مرگ یحیای تعمیددهنده

¹ وختی که هیرودیسِ حاکم دربارۀ معجزه ئُوی عیسی شِشنُت،

² به آدمُ خو که نوکری شاکِه ایگو: «ایی یحیای تعمیددهندَن که زنده بودِن و وا خاطر همین که ایی معجزهُ اَنجُم اَدِت.»

³ چونکه هیرودیس وا خاطر هیرودیا که زنِ کاکاش فیلیپَ، به یحیی ایگِفتَهُ و توو زندون ایکَردیدَه.

⁴ چونکه یحیی به اُ ایگُفتَه: «حلال نین که با ایی زن بِشی.»

⁵ هیرودیس شَواستَه به یحیی بُکُشِه، ولی اَ مردم شَتِرسی، چون مردم به یحیی یه پیغُمبَر شادونِستَ.

⁶ ولی توو روز جشن تولد هیرودیس، دُهت هیرودیا توو مجلس چِمَک ایکه هیرودیس هم ایکَک خاشی هُند

⁷ که کَسَم ایخا هرچه که اُ دُهت شَوا بهش هادِه.

⁸ دُهت هم با تحریک مُمِش ایگو: «سر یحیای تعمیددهنده ئو همی جا توو دیس به مه هادَه.»

⁹ پادشاه خیلی ناراحت بو، ولی وا خاطر کَسَمی که ایخاردَه و به احترام مِهمُنُش فَرمُن ایدا خواسته دُهتُ اَنجُم هادِن.

¹⁰ پَ هیرودیس آدم ایفِرِستا و توو زندون سر یحیی ئو شُزَه،

¹¹ و سَری توو دیس شُوا و به دُهت شُدا. دُهت هم پهلوی مُمِش ایبُرد.

¹² شاگردُنِ یحیی هُندِن و به جسد یحیی شُبُرد، خاکی شُکِه و بعد رفتِن و به عیسی خبر شُدا.

خوراک دادن به پنج هزار نُفر

¹³ وختی عیسی ایی خبرُ شِشنُت، سوار کایِک بو و اَ اُجا به یه جایِ پرتی رَه. ولی موکعی که مردم واخبر بودِن، اَ شهرُ خو وا پا پیاده دُمبال عیسی راه کَفتَن.

¹⁴ وختی عیسی اَ کایِک زیر هُند، جمعیت زیادی ایدی و دلی به اُشُ درد ایکه و به مریضُشُ شفا ایدا.

¹⁵ غایه غروب، شاگردُن حدِ عیسی هُندِن و شُگُفت: «ایجا جایِ پرتین، شُو اِبودِن. به مردم بفرست تا به بالاشهروی دور و وَر بِرَن و به خو خوراک بِگِرِن.»

¹⁶ ولی عیسی ایگو: «نیازی اینین مردم بِرَن. شما خوتُ بهشُ خوراک هادِین.»

¹⁷ شاگردُن شُگُفت: «ولی ایجا فَکَه پنج تا نُن و دو تا مُئی مُهَه.»

¹⁸ عیسی ایگو: «بیاری به مه هادِی.»

¹⁹ بعد به مردم فَرمُن ایدا تا رو سبزهُ بِگِرِن بِنینگِن. اُغایه عیسی پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایگِفت، به آسَمُن نگاه ایکه و به اُ نُن و مُئیُ برکت ایدا. بعد نُنُ ئُو پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و شاگردُن هم به مردم شُدا.

²⁰ همه شُخا و سیر بودِن و اَ خُردَه تکه ئُویی که موندَه دوازده گیفیر پُر جمع شُکِه.

²¹ جمعیت کسوئی که شُخاردَه جُلَ زَنُن و چوکُ، پنج هزارتا مرد هَستَه.

عیسی روی هُوو راه اَرِت

²² درجا عیسی به شاگردُن خو بلند ایکه تا همیطو که خوش به مردم شَفِرِستا، شاگردُن سوار کایِک بَشِنُ و کَبل اَ عیسی به اُ طَرَه دریاچه بِرَن.

²³ بعد اَ فرستادِن مردم، خوش تهنا وا کوه رَه تا دعا بُکنت. شُو بو و عیسی اُجا تهنا هَستَه.

²⁴ همی موکَع، کایِک اَ لُو تیُو خیلی دور بودَه و گرفتار مُجُئَه، به چه که باد نعشی شَهُند.

²⁵ تقریباً ساعت سه شُو، عیسی همیطو که رو هُوو راه شَرَه طَرَه اُشُ رَه.

²⁶ وختی شاگردُن شُدی عیسی رو هُوو راه اَرَفتِن، دل تَرَک بودِنُ، اَ تِرس غار شُزَه شُگُفت: «روحِن»،

²⁷ ولی عیسی درجا به اُشُ ایگو: «دلتُ کُرص بَشِت. مه اَم مَتِرسی!»

²⁸ پطرس جواب ایدا: «سرورُم، اگه تویی، فَرمُن هادَه تا مه اَم رو هُوو پهلوت بیام.»

²⁹ عیسی ایگو: «بُدو!» اُغایه پطرس اَ کایِک در هُند و رو هُوو راه رَه و طَرَه عیسی رَه.

³⁰ ولی وختی دور و وَر خو نگاه ایکه مُجُنِ بلندی ایدی، تِرسی و تو هُوو کَفت، همیطو که توو هُوو شَرَفتَه غار ایزَه: «سرورُم، به مه نجات هادَه!»

³¹ عیسی درجا دَس خو دراز ایکه و به اُ ایگِفت و ایگو: «ای کم ایمُن، به چه شک اِتکه؟»

³² وختی سوار کایِک بودِن، باد کَ.

³³ کسوئی که توو کایِک هَستَرِن، به عیسی سجده شُکِه، شُگُفت: «واکعاً که تو پُس خدایی!»

عیسی مریضُنُ توو جِنیسارِت شفا اَدِت

³⁴ وختی اُشُ وا اُ طَرَه دریاچه رِسیدن، توو منطکه جِنیسارِت اَ کایِک زیر بودِن.

³⁵ وختی مردمِ اُجا به عیسی شُشناخت، به تَمُن اُ منطکه آدم شُفِرِستا، که خبر هادَن تا همه به مریضُ خو حد عیسی بیارِن.

³⁶ اُشُ اَ عیسی خواهش شُکِه بُواله تا فَکَه به بُشِ جِمه‌اَش دَس بِزَنِن، و هَرکَ دَس شَزَه، شفا شَگِه.