مَتّی 11 - کتاب مقدس به زبان بندری

گَپوی عیسی دربارۀ یحیای تعمیددهنده

¹ وختی عیسی ایی حکمُ به دوازده شاگردُ خو ایدا، اَ اُجا رَه تا توو شهروی اُشُ بهشُ تعلیم هادِه و گَپ بِزَنت.

² وختی یحیی که توو زندونَ، در مورد کاروی مسیح موعود شِشنُت، به شاگردُنُ خو ایفِرِستا

³ تا اَ عیسی بُپُرسِن: «تو هَمویی که بایه بیاد یا ما بایه منتظر کَس دگه ای بَشیم؟»

⁴ عیسی به اُشُ جواب ایدا: «بِرِی و اُنچه که اَشنُوین و اَگینین به یحیی بِگِی، که

⁵ کورُن اَدیدَن، لَنگُ راه اَرَفتَن، جُذامیون شفا اَگِفتَن، کَرُ اَشنُوتَن، مُردَئُن زنده اِبودَن و به فَخیرُن خبر خاش اَدَن.

⁶ خوش وا حال کسی که به مه شک نَکُنت.»

⁷ وختی شاگردویِ یحیی رفتِن، عیسی دربارۀ یحیی وا مردم شروع به گَپ زدن ایکه و ایگُفت: «وا دیدن چه به لَردِکی رَفتین؟ بی دیدن نِی ایی که که باد وا هر طَرَه تکونش اَدِت؟

⁸ پَ وا دیدن چه رَفتین؟ وا دیدن مردی که جِمه نرم و لطیف گَرِشِن؟ اُشُ که جِمه ئُوی نرم و لطیف گَر اَکُنِن توو کاخوی پادشاهُ اَن.

⁹ پَ وا دیدن چه رَفتین؟ وا دیدن یه پیغُمبَر؟ بله، به شما اَگَم اُ کِسین که اَ پیغُمبَر هم بالاتِرِن.

¹⁰ یحیی همو کِسین که دربارَش توو نوشته‌ئُوی مقدّس شُنِوِشتِن که: «”بیگین، مه کَبل تو کاصِدُ خو اَفِرِستُم اُ راهت تیغارِت آماده اَکُنت.“

¹¹ حکیکتاً به شما اَگَم، کسی گَپ تِه اَ یحیی تعمیددهنده اَ مُم نَزاییدِن؛ با ایی حال اُ کسی که توو پادشاهی آسَمُن اَ همه کوچِکتِرِن، اَ یحیی گَپتِرِن.»

¹² اَ روزُوی یحیای تعمیددهنده تا الان، پادشاهی آسَمُن اَ ظلم و ستم زجر ایکِشیدِن و ظالمُ وا زور به اُ وا دَس اَتارِن.

¹³ تا زَمُن یحیی توو همۀ نوشته‌ئُوی پیغُمبَرُن و تورات دربارۀ ایی زَمُن پیشگویی شُکِردِن.

¹⁴ و اگه شما بُخوای اییُ کبول بُکنین، یحیی همو الیاس پیغُمبَرِن که بایه بیاد.

¹⁵ هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت!

¹⁶ «به ایی نسل وا چه مُکایسه بُکنُم؟ اُشُ مثه چولنگُئیَن که توو کُنچیل و بازار اَنینگِن و به هم گُازیُ خو صدا اَکُنِن و اَگِن:

¹⁷ «”ما بهتُ نِی مُزَه، چِمَک تُنَکِه؛ بهتُ نوحه مُخوند، گیریک تُنَکِه.“

¹⁸ چونکه یحیی هُند که نه اَخارِت و نه اَنوشه؛ اَگَن: ”زار ایشَه.“

¹⁹ پُس انسان هُند، که هم اَخارِه و هم اَنوشه؛ اَگَن: بیگینی، ”یه مرد اُشکُم لوسین و عَرَک خارُ دوست خراجگیرُ و گناهکارُن.“ ولی کاروی شما ثابت اَکُنت که عکل و حکمت تُنی.»

محکوم کِردِنِ شهرویی که ایمُن شُنَواردِن

²⁰ اُغایه عیسی شهرویی که بِشتِرِ معجزهُ خو اُجا اَنجُم ایدادَه، محکوم ایکه چونکه اُشُ توبه شُنَکِردَه.

²¹ عیسی ایگو: «وُی به حال تو، ای شهر خورَزین! وُی به حال تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چون اگه معجزه ئُویی که داخل شما اَنجُم بو توو شهروی صور و صیدون اَنجُم بودَه، مردم اُجا خیلی پِشتِه اَ ایی، پِلاس گَرُ خو شاکِردَه و تو خاک و پُر شانِشت و توبه شاکِردَه.

²² ولی بهتُ اَگَم که توو روز داوری، تحمل مجازات به شهروی صور و صیدون آسُنتِرِن، تا بِی شما.

²³ و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسَمُن سرُ خو بلند اَکُنی؟ ابداً، بلکه تا قعر جَهَندم پایین تَکَشِن. چون اگه معجزویی که توت اَنجُم بو توو شهر سُدوم اِتفاک کَفتَه، اُ شهر تا اِمرو شَموندَه.

²⁴ ولی به شما اَگَم که توو روز داوری، تحمل مجازات به سُدوم آسُنتِرِن، تا بِی تو.»

مه به شما آرُمی اَدَم

²⁵ همو موکَع، عیسی ایگو: «ای بَپ، صاحب آسَمُن و زمین شُکرت اَکُنُم که ایی چیزُئو اَ عاکلُ و بافهمُ زَفت اِدکِردِن و به چولنگُ نَمایُن اِدکِردِن؛

²⁶ بله، ای بَپ، به چه که خواستَت اییَ.

²⁷ بَپ آسَمُنی مه همه چیزُ دَسِ مه ایدادِن. هیچکَ به پُس ناشناسِت جُلَ بَپ، و هیچکَ به بَپ ناشناسِت جُلَ پُس، و کسوئی که پُس بُخواد بَپُ بِی اُشُ نَمایُن اَکُنت.

²⁸ «بیِی حدِ مه، ای تَمُنِ زحمتکشُ و سنگین بارُ، که مه بِی شما آرامش اَدَم.

²⁹ جُغِ مه ئو وا دوشُ خو بِکِشین و اَ مه تعلیم بگیرین، به چه که مه آرُمُ و افتاده دلُم، و جُنِتُ آرُم اِبو.

³⁰ چونکه جُغ مه راحت و بار مه سَبُکِن.»