مَتّی 10 - کتاب مقدس به زبان بندری

دوازده حَواری

¹ اُغایه عیسی به دوازده تا شاگرد خو صدا ایکه تا پهلوش بیان و به اُشُ ایی کُدرَت و اقتدار ایدا تا روحوی ناپاکُ اَ آدمُ در بُکنِن و هر درد و مَرَضیُ شفا هادَن.

² نُمویِ دوازده حَواری ایشُئَه: اَوِّل، شَمعون که بهش پطرس شاگو و کاکاش آندریاس؛ یَعکوب و کاکاش یوحنا پُسُوی زِبِدی؛

³ فیلیپُس و بَرتولْما؛ توما و مَتّای خراجگیر؛ یَعکوب پُس حَلْفای و تَدّای؛

⁴ شَمعون وطن پرست و یهودایِ اَسخَریوط که به عیسی تحویل دشمن ایدا.

⁵ عیسی به ایی دوازده حَواری ایفِرِستا و به اُشُ ایگو: «پهلو غیریهودیُن مَرِی و به هیچِتا اَ شهروی سامریون داخل مَبَشی،

⁶ بلکه پهلو کَهروی گُم بودَه کوم یهود بِرِی.

⁷ همطو که توو راه اَرَفتِین، ایی پیغُمُ اعلام بُکنین که پادشاهی آسَمُن، نِزیکِن.

⁸ به مریضُ شفا هادِین، به مُردَئُن زنده بُکنین، به جُذامیُ شفا هادِین، به زارُ در بُکنین. مُفت تُگِفتِن، مُفت هم هادِی.

⁹ هیچ سکۀ طِلا یا نُگره یا مس توو کمربندتُ با خوتُ مَبَری

¹⁰ و به سَفَرِتُ نه کوله بار بِسِی نه جِمه اضافه نه جوتی نه دار، چون کارگر روزیش حکشِن.

¹¹ به هر شهر یا بالاشهری که اَرِین، یه آدم خُب پیدا بُکنین و تا موکعی که توو اُ شهرین، توو لَهَری بُمونین.

¹² وختی به یه لَهَر اَرِین، سلام بُکنین

¹³ اگه اُ لَهَر لایِک بَشِت، برکت سلام شما به اُشُ اَمونِت ولی اگه لایِک نَبَشِت، برکت سَلامِتُ به خوتُ بَراَگَردِه.

¹⁴ اگه کسی به شما کبول نَکُنت و یا به گَپُتُ گوش نَدِه، موکِع رفتِن اَ اُ لَهَر یا شهر، خاک اُجا اَ پائُو خو بِتَکونی.

¹⁵ حکیکتاً بهتُ اَگَم، توو روز داوری، تحمل مجازات به شهرُنِ سُدوم و غُمورَّه آسُنتِرِن تا به اُ شهر.

¹⁶ «مه به شما مثه کَهرُ وسط گُرگُ اَفِرِستُم. پَ مثه مار هوشیار بِشی و مثه کموتر سادَه.

¹⁷ اَ مردم دوری بُکنین. اُشُ به شما تحویل محکمه‌ئُو اَدَن و توو عبادتگاهو خو به شما شلاق اَزَنَن.

¹⁸ وا خاطر مه به شما پهلو فَرمُندارُ و پادشاهُ اَبَرَن تا جلو اُشُ و غیر یهودیُ گواهی هادِین.

¹⁹ ولی وختی به شما تحویل هادَن، نِگَرُن مَبَشی که چطو گَپ بِزِنی و یا چه بِگِی. چون اُچه بایه بِگِی همو موکَع به شما داده اِبو.

²⁰ چون ایی شما نِهین که گَپ اَزِنین، بلکه روح بَپ آسَمُنی شُمان که اَ طریق شما گَپ اَزَنت.

²¹ کاکا به کاکا و بَپ به چوکُ خو تحویل اَدِت تا ایبُکُشِن. چوکُ وا ضدّ مُم و بَپ خو اَبِن و باعث مرگشُ اَبِن.

²² مردم همه وا خاطر نُم مه اَ شما متنفر اَبِن. ولی هَرکَ تا آخِر طاکَت بیارِه، نجات پیدا اَکُنت.

²³ وختی توو شهری اذیتُ و آزار تاکُنِن، به شهر دگه در بِرِی. حکیکتاً بهتُ اَگَم، تا پیش اَ ایی که اَ همۀ شهروی مملکتِ خو رد بُکنین پُسِ انسان اَتات.

²⁴ «نه شاگرد اَ استاد خو بالاتِرِن و نه نوکر اَ ارباب خو.

²⁵ به شاگرد بَسِن که مثه استادُ خو بَشِت و نوکر هم مثه اربابُ خو. اگه به ارباب لَهَر، بِعِلزِبول یا شِیطُن بگن، چِکَک بِشتِه به بکیه اهل لَهَر بد نُم اَکُنِن؟

²⁶ «پَ، اَ اُشُ مَتِرسی. هیچ چیزِ پِنهونی نین که معلوم نَبَشِت و نه هیچ چیز زَفت بودَه ای که فهمیده نَبَشِت.

²⁷ پَ اُن چیزی که مه توو تُریکی به شما اَگَم، توو روشنایی بِگِی و اُن چیزی که در گوشِتُ شُگُفتِن، اَ رو سِرا اعلام بُکنین.

²⁸ اَ کسوئی که به جسم اَکُشِن ولی ناتونِن به روح بُکُشِن، مَتِرسی؛ اَ اُ کسی بِتِرسی که اِتون هم به روح و هم به جسم شما توو جَهَندم نابود بُکنت.

²⁹ مگه دوتا جوشکُ به دوکِنی نافُروشِن؟ با ایی همه، حتی یه تا جوشک هم بدون خواسته بَپ آسَمُنی شما رو زمین ناکِت.

³⁰ حتی مودُنِ سَرتُ به تَمُن شُشماردِن.

³¹ پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتِه اَ هزار تا جوشکِن.

³² «هَرکَ پهلو مردم وا زَبُن بیارِه که به مه ایمُن ایشَه مه هم پهلو بَپُم که توو آسَمُنِن، اَگَم که، اُ شخص مالِ مِن؛

³³ ولی هَرکَ پهلو مردم به مه حاشا بُکنت، مه هم پهلو بَپِ خو که توو آسَمُنِن، به اُ حاشا اَکُنُم.

³⁴ «گَمُن مَکُنی که هُندَم تا روی زمین صُل بیارُم. نَهُندَم تا صُل بیارُم، بلکه هُندَم تا شمشیر بیارُم!

³⁵ چون هُندَم تا: «”به پُس ضدّ بَپِش، به دُهت ضدّ مُمِش، به عاروس ضدّ خُاسوش بُکنُم.

³⁶ دشمَنوی یه نُفر، اَ اهل لَهَر خوش اَبِن.“

³⁷ «هَر‌کَ به بَپ یا مُم خو بِشتِه اَ مه دوست ایبَشِت، لایِک مه نَن؛ و هَرکَ به پُس یا دُهت خو بِشتِه اَ مه دوست ایبَشِت، لایِک مه نَن.

³⁸ هَرکَ صلیبُ خو نَسِت و دُمبال مه نیاد، لایِک مه نَن.

³⁹ هَرکَ شَوات جُنُ خو نگه بُکنت، اُ رو اَ دَس اَدِت ولی هَرکَ وا خاطر مه اَ جُن خو بگذره، اُ رو نگه اَکُنت.

⁴⁰ «هَرکَ به شما کبول بُکنت، به مه کبول ایکِردِن و کسی که به مه کبول بُکنت، به اُ کسی کبول ایکِردِن که به مه ایفِرِستادِن.

⁴¹ هَرکَ به یه پیغُمبَر وا خاطریکه پیغُمبَرِن کبول بُکنت، اجرِ یه پیغُمبَرُ اَگِنت و اُ کِ به یه آدم صالح وا خاطریکه صالحِن کبول بُکنت، اجرِ یه آدم صالحُ اَگِنت.

⁴² هَرکَ به یه تا اَ کوچِکترین شاگردویِ مه، وا خاطریکه شاگرد مِئَن حتی یه چَک هُووِ سرد هادِه، حکیکتاً به شما اَگَم، اصلا بی‌اجر نامونِت.»