لوقا 9 - کتاب مقدس به زبان بندری

مأموریت دوازده حَواری

¹ عیسی به اُ دوازده تا شاگرد صدا ایکه و بهشُ کُدرَت و اقتدار ایدا تا به همه زارُ اَ آدمُ در بُکنِن و به مریضیُ شفا هادَن؛

² و به اُشُ ایفِرِستا تا پادشاهی خدائو اعلام بُکنِن و به مریضُ شفا هادَن.

³ عیسی به اُشُ ایگُفت: «هیچ چی به سفر مَبَری، نه چوبدستی، نه کوله بار، نه نُن، نه پول و نه جِمهٔ اضافه.

⁴ وا هر لَهَری که داخل بودی، تا موکعی که اَ اُ شهر بِرِی، اُجا بُمونی.

⁵ اگه مردم به شما کبول شُنَکِه، وختی اَ اُ شهر در اِبین، حتی دُولغ اُ شهرُ اَ پائُو خو بِتَکونی تا به ضدّ اُشُ گواهی بَشِت و بُدُنِن خدا نسبت به اُشُ خشم ایشَه.»

⁶ پَ شاگردُن رَفِتن و اَ داهاتی به داهات دگه شارَه و همه جا خبر خاش پادشاهی خدائو اعلام شاکِه و به مریضُ شفا شادا.

⁷ هیرودیس حاکم دربارۀ همۀ چیزُیی که اِتفاک شَکَفت، شِشنُت. و حیرون بودَه، چون بعضیُ شاگُفت عیسی همو یحیای تعمید دهندَن که زنده بودِن.

⁸ بعضیُ هم شاگو الیاس پیغُمبَر ظهور ایکِردِن، و بعضیُ دگه هم شاگُفتَه که یه تا اَ پیغُمبَرُن کِدیم زنده بودِن.

⁹ ولی هیرودیس ایگو: «مه خوم فَرمُن اُمدا که سرِ یحیائو بِزَنِن. پَ ایی کِن که ایی چیزُ دربارَش اَشنُوُم؟» و اُ سعی شَکِه که به عیسی بِگینِت.

خوراک دادن به پنج هزار نُفر

¹⁰ وختی حَواریُ برگشتِن، هرچه که اَنجُم شُدادَه به عیسی شُگُو. عیسی به اُشُ به شهر بِیت‌صِیْدا ایبُرد تا اُجا تهنا بَشِن.

¹¹ وختی جمعیت اییُ شُفَهمی، دُمبال عیسی رفتِن. عیسی وا روی خاش کبولِشُ ایکه و باهاشُ دربارۀ پادشاهی خدا گَپ ایزَه و به اُشُویی که نیاز به شفا شُهَستَه، دَرمُن ایکه.

¹² غایه غروب، دوازده تا حَواری پهلو عیسی هُندِن و شُگُفت: «به مردم بفرست به بالاشهرُ و سرِ زمینُ بِرَن تا سرپناه و خوراک پیدا بُکنِن، چون ایجا جایِ پرتین.»

¹³ ولی عیسی بهشُ ایگُفت: «شما خوتُ به ایی مردم خوراک هادِین.» اُشُ شُگُفت: «ما جُلَ پنج تا نُن و دو تا مُئی چیزی مُنی، مگه ایکه بِرِیم و به همۀ ایی مردم خوراک بگیریم.»

¹⁴ چونکه اُجا نِزیکِ پنج هزار تا مرد هَستَه. عیسی به شاگردُنُ خو ایگُفت: «به مردم توو گروه‌ئُوی پنجاه نُفری بُنوسی.»

¹⁵ شاگردُن هم همی کار شُکِه و شُگُو تا همه بینینگَن.

¹⁶ اُغایه عیسی پنج تا نُن و دو تا مُئیُ ایگِفت، به آسَمُن نگاه ایکه و به اُ نُن و مُئیُ برکت ایدا. بعد نُنُ پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا تا جلو مردم بُنوسِن.

¹⁷ پَ همه شُخا و سیر بودِن و دوازده گیفیر اَ خُردَه تکه‌ئُویی که موندَه جمع بو.

اعتراف پطرس

¹⁸ یَک رو عیسی توو یه جا تهنا دعا شَکِه و شاگردُنِش باهاش هَستَرِن. عیسی ازشُ ایپُرسی: «مردم اَگَن مه کِئَم؟»

¹⁹ اُشُ جواب شُدا: «بعضیُ اَگَن که یحیای تعمیددهنده ای، بعضیُ اَگَن الیاس پیغُمبَری و بعضیُ هم اَگَن تو یه تا اَ پیغُمبَرُن کِدیمی که زنده بودِن.»

²⁰ عیسی به اُشُ ایگو: «ولی شما اَگِی مه کِئَم؟» پطرس جواب ایدا: «تو مسیحِ موعود خدایی.»

²¹ عیسی بهشُ تاکید ایکه و فَرمُن ایدا که ایی گَپُ به کسی نَگَن،

²² و ایگو: «پُسِ انسان، بایه عذاب زیادی بِکَشِت و اَ طَرَه شیخُ و کاهنوی گَپِ معبد و معلموی تورات رد بَشِت و کشته بَشِت و توو روز سوّم اَ مُردَهُ زنده بَشِت.»

صلیب خو بِسَه و به عیسی دُمبال بُکن

²³ بعد عیسی به همه ایگو: «هَرکَ شَوا دُمبال مه بیاد، بایه اَ خوش بگذره، هر رو صلیبُ خو بِسِت و دُمبال مه بیاد.

²⁴ چونکه هَرکَ بُخواد جُنُ خو نجات هادِه، اُ رو اَ دَس اَدِت؛ ولی هَرکَ وا خاطر مه جُنُ خو اَ دَس هادِه، اُ رو نجات اَدِت.

²⁵ به آدم چه نَعفی ایشَه که تَمُن دنیائو ایبَشِت، ولی جُنُ خو اَ دَس هادِه یا به اُ ضرر بِزَنت.

²⁶ چون هَرکَ اَ مه و کَلُم مه عار ایبَشِت، پُس انسان هم وختی توو جلال خوش و بَپِش و فرشته‌ئُوی مقدّس بیاد، اَ اُ عار ایشَه.

²⁷ حکیکتاً بهتُ اَگَم، چَن نُفر ایجا ووستادَن که تا پادشاهی خدائو نَگینَن، نامِرَن.»

عوض بودِن رویِ عیسی

²⁸ تقریباً هشت رو بعد اَ ایی گَپُ، عیسی به پطرس، یوحنا و یَعکوب ایسِی، بالای کوه رَه تا دعا بُکنت.

²⁹ وختی که دعا شَکِه، رویِ عیسی عوض بو و جِمه اَش سفید و نورانی بو.

³⁰ دو تا مرد با عیسی گَپ شازَه. اُ دو تا مرد موسی پیغُمبَر و الیاس پیغُمبَر هَستَرِن.

³¹ اُشُ با ظاهری پُر شکوه و نورانی ظاهر بودِن و با عیسی دربارۀ مرگش که باعث نجات انسانُ اِبو گَپ شازَه، یعنی دربارۀ چیزُیی که بایه به همی زودیُ توو شهر اورشلیم اِتفاک کَفتَه.

³² پطرس و کسوئی که باهاش هَستَرِن چِهمِشُ اَ خُو سنگین بودَه، ولی وختی کاملاً بیدار بودَن، هم به جلال عیسی و هم به اُ تا دو مردی که پهلوش ووستادَرِن شُدی.

³³ موکعی که اُ دو تا مرد اَ پهلو عیسی شارَفت، پطرس به عیسی ایگُفت: «استاد، خُبِن که ما ایجاییم بُوال سه تا سایِبُن درست بُکنیم، یه تا بِی تو، یه تا بِی موسی و یه تا هم بِی الیاس.» ولی پطرس اینادونست که چه اَگُفتِن.

³⁴ هِنوزا پطرس گَپ شَزَه که یه ابر هُند و رو اُشُ سایه ایکَردی. وختی اُشُ داخل ابرُ شارَفتَه، شاگردُن تِرسیدِن.

³⁵ اُغایه صدایی اَ ابر هُند که شَگُفت: «ایی پُسِ مِن، گُزین بودۀ مِن، به اُ گوش هادِی.»

³⁶ وختی صدا کَطع بو، اُشُ به عیسی تهنا شُدی. اُ سه تا شاگرد توو اُ روزُ دربارۀ چیزی که شُدیدَه، تو دلُ خو نگه شُکِه و به کسی چیزی شُنَگُفت.

شفای پُسی که زار ایشَستَه

³⁷ روز بعد، وختی اَ کوه زیر هُندِن جمعیت زیادی وا دیدن عیسی هُندَن.

³⁸ یَکهو مردی اَ میونِ جمعیت غار ایزَه: «استاد، بهت التماس اَکُنُم به پُسِ مه لطف بُکنی، چون که همی یه تا چوک اُمهَستِن.

³⁹ به اُ یه روحی اَگِنت یَکهو غار اَزَنتُ تشنج اَکُنت، یه طوری که اَ لُوی کف اَتا و لَتُ پارِش اَکُنت و سخت وِلِش اَکُنت.

⁴⁰ به شاگردُنِت التماس اُمکه که به ایی روح اَزی در بُکنِن ولی شُنِتونِست.»

⁴¹ عیسی جواب ایدا: «ای نسل بی ایمُنُ و منحرف، تا کِی باهاتُ بَشُم؟ تا کی تحملتُ بُکنُم؟ به پُسِت ایجا بیار.»

⁴² وختی که اُ پُس شَهُند، زار به اُ زمین شیزَه و به تشنج شیکَردُن. ولی عیسی به اُ روح ناپاک نهیب ایدا و به اُ پُس شفا ایدا. و پُسُ به بَپی بِرایگردُند.

⁴³ مردم همه اَ گِپی خدا ماتِشُ ایزَدَه. ولی وختی که همه، اَ تَمُن کارویی که عیسی اَنجُم شَدا حیرون بودَرِن، عیسی به شاگردُنُ خو ایگُفت:

⁴⁴ «ایی گَپ توو گوشِتُ بَشِت: به همی زودیُ پُسِ انسان، وا دَس مردم تسلیم اِبو.»

⁴⁵ ولی اُشُ منظور عیسائو شُنَفَهمی به چه که ذهنشُ کور بودَه و شاتِرسی دربارۀ ایی گَپ اَ عیسی سؤال بُکنِن.

کِ اَ همه گَپ تِرِن؟

⁴⁶ یه رو میونِ شاگردُن بحث کَ که کِ اَ همه گَپتِرِن.

⁴⁷ ولی عیسی که شَفَهمی تو دلِشُ چه اَگذَشتِن، به یه چولنگ ایوا و پهلو خو ایناها

⁴⁸ و بهشُ ایگُفت: «هَر‌کَ ایی چولنگُ به نُم مه کبول بُکنت، به مه کبول ایکِردِن، و کسی که به مه کبول بُکنت به اُیی کبول ایکِردِن که به مه ایفِرِستادِن. چون میونِ شما اُیی که اَ همه کوچِکتِرِن، اَ همه گَپتِرِن.»

⁴⁹ یوحنا ایگُفت: «استاد، ما به کسی مُدی که به نُم تو به زارُ در شَکِه، ولی چون اَ ما نَهَستَه سعی مُکِه جلویی بگیریم.»

⁵⁰ ولی عیسی به اُ ایگُفت: «جلوش مَگیری، چون هَرکَ که به ضدّ شما نَبَشِه با شُمان.»

مردم سامره به عیسی رد اَکُنِن

⁵¹ وختی زَمُن برگشتِ عیسی به آسَمُن نِزیکَ، تصمیم ایگِه وا شهر اورشلیم بِرِت.

⁵² چَن تا کاصِد کَبل اَ خوش ایفِرِستا تا به یه داهات توو منطکه سامره بِرَن و جائی بِی اُ آماده بُکنِن.

⁵³ ولی مردم اُ داهات به عیسی کبول شُنَکِه، چون معلومَ که عیسی وا اورشلیم اَرَفتِن.

⁵⁴ وختی شاگردُن عیسی، یَعکوب و یوحنا، اییُ شُدی شُگُفت: «سرورُمُ، تَوات بِگِیم اَ آسَمُن آتِش بُبارِت تا نابودشُ بُکنت؟»

⁵⁵ ولی عیسی برگشت و به اُشُ نهیب ایدا. و ایگو: «شما نادونی اَ کَم روحی!

⁵⁶ چونکه پُس انسان نَهُندِن تا جُن مردمُ بِگِنت بلکه هُندِن تا به اُشُ نجات هادِت.» و اُشُ به یه داهات دگه رفتَن.

بهای پیروی اَ عیسی

⁵⁷ توو راه که شارَفتَه، یکی به عیسی ایگُفت: «هر جا بِرِی، مه دُمبالت اَتام.»

⁵⁸ عیسی جواب ایدا: «روباهُن لُنَه و پرندئُن آسَمُن کولودَنگ شُهَستِن، ولی پُسِ انسان جائی به سر ناهادِن اینین.»

⁵⁹ عیسی به یه نُفر دگه ایگُفت: «دُمبال مه بُدو.» ولی اُ جواب ایدا: «سرورُم، بُوال اَوِّل بِرَم، تا وختی که بَپُم مُرد خاکی بُکنُمُ بیام.»

⁶⁰ عیسی بهش ایگُفت: «بُوال تا مُردَهُ، به مُردَهُ خو خاک بُکنِن؛ تو بِرَه و خبر پادشاهی خدائو اعلام بُکن.»

⁶¹ یکی دگه ایگُفت: «سرورُم، دُمبالت اَتام، ولی اَوِّل بُوال بَرگَردُم تا با کسوئی که توو لَهَرُمَن خدافظی بُکنُم.»

⁶² عیسی ایگُفت: «کسی که شروع به شخم زدن زمین اَکُنت و بَراَگَردِهُ پشت سرُ خو نگاه اَکُنت، لایِک پادشاهی خدا نین.»