لوقا 5 - کتاب مقدس به زبان بندری

اَوِّلین شاگردُن عیسی

¹ یه رو وختی که عیسی پهلو دریاچۀ جِنیسارِت ووستادَه، جمعیت زیادی دوری شُگِفتَهُ اَ هر طَرَه فشار شاوا، تا کَلُم خدائو بِشنُوِن.

² عیسی دو تا کایِک پهلو دریاچه ایدی که مُئیگیرُ اَ کایِکُ دَر هُندَرِنُ لیحُ خو شاشوشت.

³ عیسی سوار یه تا اَ کایِکُ که مالِ شَمعونَ بو و به شَمعون ایگو که کایِک یه خو اَ لُوِ هُوو دور بُکن. بعد عیسی توو کایِک نِشت و اَ اُجا به مردم تعلیم ایدا.

⁴ وختی عیسی گَپُش تَمُن بو، به شَمعون ایگُفت: «کایِکُ یه جائی که دریاچه عمق ایشَه بُبَر، لیح ئُو بِی گِفتِنِ مُئی تو هُوو بِکَردُن.»

⁵ شَمعون جواب ایدا: «استاد، ما کُلِ شُو زحمت مُکِشی ولی مُنَتونست چیزی صید بُکنیم! ولی چون تو فَرمُن اَدِی، لیح ئُو توو هُوو اَکَردُنیم.»

⁶ وختی همو کاری که عیسی ایگو شُکِه، اُکَک مُئی شُگِفت که نِزیکَ لیح ئُوشُ پاره بَشِت!

⁷ اُشُ به رِفیکُ خو که توو اُ یه تا کایِک هَستَرِن علامت شُدا تا بیانُ کمکشُ هادَن، پَ اُشُ هُندِنُ هر دو تا کایِکُ پُر اَ مُئی شُکِه، کَدی که نِزیکَ کایِکُ غَرک بَشِن.

⁸ وختی شَمعون پطرس اییُ ایدی، به پائُوی عیسی کَفت و ایگُفت: «ای خداوند، اَ مه دور بَش، چونکه آدمی گناهکارُم!»

⁹ شَمعون و همۀ کسوئی که باهاش هَستَرِن، اَ اِتفاکی که موکِع صید مُئی کَفتَه، بُهتِشُ ایزَدَه.

¹⁰ و همیطو یَعکوب و یوحنا، پُسُنِ زِبِدی که شریکوی شَمعون هَستَرِن، همی حالُ شُهَستَه. عیسی به شَمعون ایگُفت: «مَتِرس؛ اَ ایی به بعد مردمُ به خدا صید اَکُنی.»

¹¹ پَ اُشُ کایِکُ خو به لُوِ دریاچه شُبو و همه چیزُ خو ول شُکِه و دُمبال عیسی رفتِن.

عیسی به یه جُذامی پاک اَکُنت

¹² وختی که عیسی توو یه تا اَ شهرُ هَستَه، یه مردی که تَمُن جُنی جُذام ایگِفتَه، به اُجا هُند. وختی به عیسی ایدی، وا رو به زمین کَفتُ به عیسی التماس ایکه و ایگُفت: «ای خداوند، اگه بُخوای اِتونی به مه شفا هادِی.»

¹³ عیسی دَسُ خو دراز ایکهُ رو اُ مرد ایناها و ایگُفت: «مَواتِن، شفا بِگِه!» درجا جُذام اَ اُ مرد رَه.

¹⁴ عیسی بهش سفارش ایکه که به کسی چیزی نَگِت، ولی به اُ ایگو: «بِرَه و به خوت به کاهن معبد نِشُن هادَه و وا خاطریکه شفا اِدگِفتِن کُربُنی مخصوصِ شفا، که موسی حکم ایکِردِن، تکدیم بُکن تا ایطوکا ثابت بَشِت که تو شفا اِدگِفتِن.»

¹⁵ ولی با ایی حال، خبر کارویِ عیسی همه جا ایپیچیدَه و جمعیتوی گَپ جمع شابو تا گَپُنِ عیسی بِشنُوِن و اَ مَرَضُشُ شفا بِگِرِن.

¹⁶ ولی عیسی به جائُوی خلوت شَرَفتَه و دعا شَکِه.

عیسی یه فلج رو شفا اَدِت

¹⁷ یکی اَ روزُ که عیسی تعلیم شَدا، عالموی فرقه فَریسی و معلموی تورات اُجا نِشتَرِن. اُشُ اَ تَمُن داهاتوی منطکه جلیل، یهودیه و اَ شهر اورشلیم هُندَرِن. عیسی وا کُدرَت خداوند شفا شَدا.

¹⁸ همی موکَع چَن تا مَرد، به یه مرد فلج وا جاگَه ای شاوا و شاواستَه به اُ، داخل لَهَر بیارِن و رو وا رو عیسی بُنوسِن.

¹⁹ ولی وا خاطریکه جمعیت زیادَه، راهی پیدا شُنَکِه تا به اُ داخل لَهَر بیارِن، پَ اُشُ رو سِرا رفتِن و سفالوی سخف بالا سرِ عیسائو شُسِی؛ و به اُ فلج وا جاگَه ای زیر شُفِرِستا و رو وا رو عیسی شُناها.

²⁰ وختی که عیسی ایمُنِشُ ایدی ایگُفت: «ای مرد، گناهُت بخشیده بو.»

²¹ معلموی تورات و عالموی فَریسی شروع وا سؤال کِردِن شُکِه و شُگُفت: «ایی کِن که کُفر اَگُفتِن؟ کِ جُلَ خودِ خدا اِتون گناهُنُ بُبَخشِه؟»

²² وختی عیسی فکر اُشُ ایفَهمی، بهشُ ایگو: «به چه توو دِلِتُ ایطو اَگُفتین؟

²³ گُفتِنِ کَم یه تا آسُنتِرِن: ”ایی که گناهُت بخشیده بودِن“ یا ایی که ”هُرُس و راه بِرَه“؟

²⁴ ولی بِی ایکه بُدُنین پُسِ انسان، رو زمین کُدرَت ایشَه که گناهُ رو بُبَخشِه» - عیسی به مردی که فلج هَستَه ایگو: «بی تو اَگَم، هُرُس، جاگَه خو واگِه و به لَهَر بِرَه!»

²⁵ درجا، اُ مرد جلو چِهم اُشُ اَ جا خو پا بو ووستا و جاگَه خو ایواگِه ئو و همیطوکا که به خدا شُکر شَکِه وا لَهَر رَه.

²⁶ همه همیطو که حیرون هَستَرِنُ به خدا شُکر شاکِه تِرسیدَرِن، شاگو: «اِمرو چیزُی خیلی عجیبی مُدید.»

عیسی به لاوی دعوت اَکُنت که دُمبالی بیاد

²⁷ بعد اَ ایی عیسی رَه و به یه خراجگیر ایدی که نُمی لاوی هَستَه، اُ توی جائی که خراج شَگِه نِشتَه، عیسی بهش ایگو: «دُمبال مه بُدو.»

²⁸ لاوی پا بو، همه چی خو ول ایکه، دُمبال عیسی رَه.

²⁹ لاوی توو لَهَر خو دعوتی گِپی به افتخار عیسی ایگِفت، گروه گِپی اَ خراجگیرُ و مَردُموی دگه وا اُشُ سرِ سفره نِشتَن.

³⁰ عالموی فَریسی و معلموی توراتِشُ وا جُنِ شاگردُن عیسی سُک سُک شاکِه و بهشُ شاگُفت: «به چه با خراجگیرُ و گناهکارُ خوراک و هُوو اَخاردِین؟»

³¹ عیسی به اُشُ جواب ایدا: «اُشُویی که مریضَن به طبیب نیاز شُهَستِن نه سالمُ.

³² مه نَهُندَم تا به صالحُ دعوت بُکنُم، بلکه هُندَم تا به گناهکارُ به توبه دعوت بُکنُم.»

سؤال درباره روزه

³³ اُشُ به عیسی شُگُفت: «شاگردُنِ یحیی بِشتِرِ وختُ روزه اَگیرِن و دعا اَکُنِن؛ شاگردویِ فَریسیُ هم همی کارو اَکُنِن، ولی شاگردُنِ تو همیشه اَخاردَن.»

³⁴ عیسی به اُشُ ایگو: «مگه اِتونی مهمونوی هِیشُ وختی که دوماد باهاشُن مجبورشُ بُکنی روزه بِگِرِن؟

³⁵ ولی روزوئی اَتات که دوماد اَ اُشُ گِفتَه اِبو. توو اُ روزُن که روزه اَگِرِن.»

³⁶ عیسی ایی مَثَلُ هم به اُشُ ایگو: «هیچکَ تکه‌ای اَ جِمه نو نابُرت تا به جِمه کُنَه پَچ بِزَنت. اگه ایی کارُ بُکنِن، هم جِمه نو پاره اِبوت و هم پارچۀ نو به جِمه کُنَه ناخارِه.

³⁷ و هیچکَ شراب تازهُ توو مَشکوی کُنَه ناریزِه اگه ایی کار بُکنِن، شراب تازه مَشکُ پاره اَکُنت، ایطوکا هم شرابُ اَریزت هم مَشکُ اَ بین اَرِت.

³⁸ ولی شراب تازهُ بایه توو مَشکوی تازه بِریزِن.

³⁹ هیچکَ بعد اَ خاردِن شراب کُنَه شراب تازه ایناوا، چونکه اَگِت: ”شراب کُنَه بِهتِرن.“»