لوقا 4 - کتاب مقدس به زبان بندری

وسوسه بودِنِ عیسی

¹ عیسی پُر اَ روح قدّوس خدا، اَ رود اُردن برگشت و روح خدا، به عیسی وا طَرَه لَردِکی شیبو.

² اُجا ابلیس به عیسی چِل رو وسوسه ایکه. توو اُ روزُن عیسی هیچی اینَخارد، وختی اُ چِل رو به آخِر رِسی عیسی گُشنه هَستَه.

³ ابلیس به عیسی ایگو: «اگه پُسِ خدایی، فَرمُن هادَه تا ایی سنگ نُن بَشِت.»

⁴ عیسی جواب ایدا: «توو کتاب تورات نوشته بودِن که ”انسان فَکَه با نُن زنده نین.“»

⁵ بعد ابلیس به عیسی یه جایِ بلند ایبو و همۀ پادشاهی‌ئُوی دنیائو تو یه لحظه بهش نِشُن ایدا

⁶ و به عیسی ایگُفت: «مه همۀ ایی کُدرَت و تَمُن شکوه و جلالشُ به تو اَدَم، چونکه همۀ ایشُ به دَسِ مه شُدادِن و مه اُ رو به هَرکَ که مَوات اَدَم.

⁷ پَ اگه به مه پرستش بُکنی، همۀ ایشُ مالِ تو اِبو.»

⁸ عیسی جواب ایدا: «توو کتاب تورات نوشته بودِن که، «”به خداوند، خدا خو بِپرست و فَکَه به اُ خذمت بُکن.“»

⁹ بعد ابلیس به عیسی وا شهر اورشلیم ایبُرد و رو بلندترین جایِ معبد شیناها و بهش ایگُفت: «اگه تو پُسِ خدایی، به خوت اَ ایجا تُش هادَه.

¹⁰ چون توو نوشته‌ئُوی مقدّس نوشته بودِن: «”اُ به فرشته‌ئُو خو فَرمُن اَدِت که واسار تو بَشِن.“

¹¹ و ”اُشُ به تو رو دَسُ خو اَبَرِن که نَکه یه وَه پات به یه سنگی بُخارِت.“»

¹² عیسی به ابلیس جواب ایدا: «توو کتاب تورات نوشته بودِن که ”به خداوند، خدا خو امتحان مَکُن.“»

¹³ موکعی که ابلیس همۀ ایی امتحانُ خو تَمُن ایکه، تا یه فرصت دگه به عیسی ول ایکه رَه.

شروع خذمت عیسی

¹⁴ عیسی با کُدرَت روح قدّوس خدا به منطکه جلیل برگشت و خبرش تو همه جایِ اُ منطکه ایپیچی.

¹⁵ عیسی توو عبادتگاهوی یهودیُ تعلیم شَدا، و همۀ مردم اَ اُ تعریف شاکِه.

مردم ناصِرَه به عیسی رد اَکُنِن

¹⁶ بعد وا شهر ناصِرَه که اُجا گَپ بودَه، رَه و همطو که عادتشه، توو روز شنبه مقدّس یهودیُن، به عبادتگاه اُشُ رَه. و پا بو تا کَلُم خدائو بُخونه.

¹⁷ طومار اِشعیای پیغُمبَرُ بهش شُدا. وختی واز ایکه، اُ جائیُ پیدا ایکه که نوشته بودِن:

¹⁸ «روح خداوند بر مِن، چونکه اُ به مه گُزین ایکِردِن تا خبر خاشُ به فَخیرُن هادَم. به مه ایفِرِستادِن تا آزادیُ به اسیرون و بیناییُ به کورُن اعلام بُکنُم، و به مظلومُ آزاد بُکنُم،

¹⁹ و ایی خبر خاشُ هادَم که وختش رِسیدن، که خداوند به انسان لطف اَکُنت.»

²⁰ عیسی طومارُ ایبَست و به خادم عبادتگاه پِس ایدا و نِشت. همۀ کسونی که تو عبادتگاه هَستَرِن به عیسی خیره بودِن.

²¹ عیسی گَپُ خو شروع ایکه و ایگو: «اِمرو ایی نوشته، همو موکعی که بهش گوش تادا، اَنجُم بو.»

²² همه اَ عیسی تعریف شاکِه، وا خاطر گَپوی پُر فیضی که شَگُفتَه، تعجب شُکِردَه و اَ همدگه شاپُرسی: «مگه ایی پُسِ ایسُف نَن؟»

²³ عیسی بهشُ ایگُفت: «شَکی نین که ایی ضرب‌المَثَل به مه اَگِین که ”ای طبیب به خوت شفا هادَه!“ و اُ کارویی که مُشنُتِن توو شهر کَفَرناحوم اِتکِردِن، توو شهر خوتَم اَنجُم هادَه.»

²⁴ عیسی بهشُ ایگو: «حکیکتاً به شما اَگَم که، به هیچ پیغُمبَری توو شهر خوش کبول ناکُنِن.

²⁵ ولی بُدُنین که زَمُن الیاس پیغُمبَر، موکعی که آسَمُنُ سه سال و شیش ماه بسته بو و کَحطی گِپی توو همۀ اُ سرزمین هُند، بیوه زنوی زیادی میونِ کوم یهود هَستَرِن.

²⁶ ولی خدا به الیاس پهلو هیچِتا اَ اُشُ اینَفِرِستا، جُلَ اُ بیوه زن، که توو شهر صَرِفَه تووِ سرزمین صیدونَ.

²⁷ زَمُنِ اِلیشَع پیغُمبَر هم، جُذامیون زیادی میونِ کوم یهود هَستَرِن، ولی هیچِتا اَ جُذام پاک نِبودَن، جُلَ نَعْمانِ سُریانی.»

²⁸ همۀ کسونی که توو عبادتگاه یهودیُ هَستَرِن، اَ شنیدن ایی گَپُن جَهلی بودَن.

²⁹ اُشُ بلند بودِن و به عیسی اَ شهر دَر شُکِه و به سرِ تَل که شهر روش ساخته بودَه، شُبُرد تا اَ اُجا به عیسی تُش هادَن.

³⁰ ولی عیسی اَ میونشُ رد ایکه و رَه.

شفای مردی که گرفتار زار هَستَه

³¹ پَ عیسی وا شهر کَفَرناحوم، توو منطکه جلیل رَه و تو روز شنبه به مردم تعلیم ایدا.

³² اُشُ اَ تعلیم عیسی حیرون بودَرِن، چونکه با کُدرَت گَپ شَزَه.

³³ توو عبادتگاه یهودیُن، مردیَ که زار ایشَستَه. اُ وا صدای بلند غار ایزَه:

³⁴ «ای عیسای ناصری، تو با ما چه کار اِتهَستِن؟ هُندِی که به ما نابود بُکنی؟ اَدونُم که تو کی، تو همو قدوسِ خدایی.»

³⁵ ولی عیسی به اُ نهیب ایدا و ایگُفت: «چُپ بِزَن و اَ اُ مرد در بُدو!» وا یه گیر، زار، جلوِ همۀ مردم به اُ مرد وا زمین ایزَه و بدون ایکه طوریش بَشِت، اَزِش دَر هُند.

³⁶ مردم همه تعجب شُکِه و به همدگه شاگُفت: «ایی چطو کَلُمین؟ اُ با کُدرَت به زارُ فَرمُن اَدِت و اُشُ هم اَ آدمُ در اَتان.»

³⁷ خبر کاروی عیسی تو تَمُن منطکه‌ئُوی اُ اطراف پخش بو.

عیسی به خیلیُ شفا اَدِت

³⁸ عیسی پا بو و اَ عبادتگاه یهودیُن دَر هُند و وا لَهَر شَمعون رَه. مُم زن شَمعون تُوِ بدی ایشَستَه، اُشُ اَ عیسی شُخواست که کمکی بُکنت.

³⁹ عیسی بالا سَری ووستا و به تُوو نهیب ایدا و تُووی کَطع بو. اُ زن همو موکَع اَ جا خو پا بو و اَزِشُ پذیرایی ایکه.

⁴⁰ غایه غروب، مردم کسوئی که مریضی‌ئُوی مختلف شُهَستَه، پهلو عیسی شُوا، و عیسی رو تک وا تک اُشُ دَسِ ایناها و شفاشُ ایدا.

⁴¹ همیطو زارُ هم اَ خیلیُ دَر هُندِن و غار شازَه: «که تو پُس خدایی!» ولی عیسی به اُشُ نهیب شَدا و ایناواشتَه که گِپی بِزَنِن، چونکه زارُ شافَهمی که اُ همو مسیح موعودِن.

عیسی تو عبادتگاه ئُو تعلیم اَدِت

⁴² دَم صُحب عیسی بِی دعا، وا یه جایِ دور رَه. مردم دُمبالی شاگَشت و وختی پیدایی شُکِه، شُناواشتَه که عیسی اَ پهلوشُ بِرِت.

⁴³ ولی عیسی ایگُفت: «مه بایه خبر خاش پادشاهی خدائو به شهروی دگه هم هادَم؛ چونکه به ایی هدف فرستادَه بودَم.»

⁴⁴ پَ توو منطکه یهودیه، توو عبادتگاهوی یهودیُ کَلُم خدائو به مردم شَگُفت!