لوقا 24 - کتاب مقدس به زبان بندری

قیام عیسی

¹ روز اَوِّل هفته، صُحب زود زَنُن سرِ مقبره رفتِن و اُ اَدووَه ئُویی که آماده شُکِردَه، با خوشُ شُبُرد.

² ولی شُدی که سنگ اَ جلوِ دَهنه مقبره هُل شُدادِن.

³ ولی وختی داخل مقبره رفتِن، به جسد خداوند عیسی پیدا شُنَکِه.

⁴ همو موکَع که زنُ اَ دیدنِ ایی بُهتِشُ ایزَدَه، یَکهو دو تا مرد با جِمه ای که بَرخ شَزَه پهلوشُ ووستادَن.

⁵ زَنُن اَ تِرس سرُ خو زیر شُکَردی ولی اُ دو تا مرد بهشُ شُگُو: «به چه دُمبال زنده میونِ مُردهُ اَگَشتین؟

⁶ عیسی ایجا نین، اُ زنده بودِن. وا یاد بیاری که وختی هِنو توو منطکه جلیل هَستَه به شما چه ایگُفت.

⁷ اُ ایگُفت: که به پُس انسان بایه دَسِ گناهکارُ هادِن، به صلیب ایبِکِشِن و روز سوّم زنده بَشِت.»

⁸ زَنُن گَپوی عیسائو وا یادش هُند.

⁹ وختی اَ مقبره برگشتِن، همۀ ایی اِتفاکُ به یازده تا حَواری و بکیه تعریف شُکِه.

¹⁰ زَنُنی که ایی خبر به حَواریُن شُدا، ایشُ هَستَرِن، میریَم مَجدَلیّه، یوآنّا، میریَم مُمِ یَعکوب و زَنُن دگه ای که واکل اُشُ هَستَرِن.

¹¹ حَواریُن فکر شُکِه که زَنُن خیالاتی بودَن و گَپُشُ باور شُنَکِه.

¹² ولی پطرس پا بو وا طَرَه مقبره دُو ایزَه، خم بو و داخل مقبره ئو نگاه ایکه، ولی جُلَ کَفَن چیزی اینَدی. پَ اَ چیزی که اِتفاک کَفتَه تعجب ایکه و وا لَهَر برگشت.

توو راه عِمائوس

¹³ همو رو دو تا اَ شاگردُ به داهات عِمائوس شارَفتَه، که تقریباً ده کیلومتر اَ شهر اورشلیم فاصله ایشَستَه.

¹⁴ و در مورد همۀ ایی چیزُیی که اِتفاک کَفتَه با هم گَپ شازَه.

¹⁵ وختی که با هم گَپ شازَه، عیسی نِزیکِشُ هُند و واکلشُ بو.

¹⁶ ولی به عیسی شُنَشناخت چون چِهمِشُ بسته بودَه.

¹⁷ عیسی ازشُ ایپُرسی: «توو راه وا همدگه دربارۀ چه گَپ تازه؟» اُشُ سرِ جا خو ووستادَن، غم و ناراحتی اَ توو روشُ معلومَه.

¹⁸ اُغایه یه تا اَ اُ دو نُفر، که نُمی کْلِئوپاسَ، جواب ایدا: «میون غریبه ئُویی که به اورشلیم اَتان فَکَه تویی که خبر اِتنی ایی روزُ چه اِتفاکویی اُجا کَفتِن؟»

¹⁹ عیسی ایپُرسی: «کَم اِتفاکُ؟» اُشُ شُگُفت: «اِتفاکویی که به عیسایِ ناصری کَفت. اُ پیغُمبَری هَستَه که توو رفتار و گَپ، هم پهلو خدا و هم پهلو همۀ مردم کُدرَت زیادی ایشَستَه،

²⁰ کاهنوی گَپ و رئیسوی ما، به اُ تحویلی شُدا تا به مرگ محکوم بَشِت و به اُ به صلیب ایشُکِشی.

²¹ ولی ما امید مُهَستَه که اُ، همو کِسین که به کوم یهود آزاد اَکُنت. همۀ ایشُ به کنار، الان سوّمین روزِن که ایی اِتفاکُ کَفتِن.

²² گذشته اَ ایشُ، چَن نُفر اَ زَنُنِ گروهُمُ، به ما متعجب شُکِردِن. اُشُ اِمرو صُحبِ زود به مقبره رفتِن،

²³ ولی وختی که به جسدِ عیسی پیدا شُنَکِردَه، برگشتِن و بهمُ شُگُفت که توو رؤیا فرشته‌ئُونی شُدیدِن که بهشُ ایگُفتِن عیسی زِندَن.

²⁴ بعضی اَ اُشُویی که توو گروه ما هَستَرِن به مقبره رفتِن و اوضاعُ همطو شُدی که زنُن تعریف شُکِردَه، ولی به عیسی شُنِدی.»

²⁵ عیسی بهشُ ایگو: «ای نادونُ، بِی چه ایکَک بهتُ سختِن که به گَپُنِ پیغُمبَرُن ایمُن بیارین؟

²⁶ مگه لازم نَهَستَه که مسیح موعود ایی عذابُ بِکَشِه و بعد به جلال خو داخل بَشِت؟»

²⁷ پَ اَ تورات موسی و نوشته‌ئُوی همۀ پیغُمبَرُن شروع ایکه و هرچه که توو نوشته‌ئُوی مقدّس دربارۀ خوش نوشته بودَه، بهشُ توضیح ایدا.

²⁸ وختی به داهاتی که به سمتش شارَفتَه نِزیک بودِن، عیسی یه طوری نِشُن ایدا که شَوات دورتِه بِرِت.

²⁹ ولی اُشُ خیلی بهش اصرار شُکِه و شُگُفت: «پهلومُ بُمون، چونکه هوا تار اِبودِن و غایه شُو نِزیکِن.» پَ عیسی داخل لَهَرشُ بو تا پهلوشُ بُمونِت.

³⁰ وختی باهاشُ سرِ سفره نِشت نُن ایسِی خدائو شُکر ایکه پَرک ایکه و بهشُ ایدا.

³¹ همو موکَع، چِهمُشُ واز بو و به عیسی شُشناخت ولی عیسی اَ جلو چِهمِشُ غیب بو.

³² اُشُ به همدگه شُگُفت: «اِتدی توو راه که باهامُ گَپ شَزَه و نوشته‌ئُوی مقدّسُ به ما توضیح شَدا، چطو دِلُمُ گرم شِبو؟»

³³ پَ همو موکَع بلند بودِن و به اورشلیم برگشتِن. اُجا به اُ یازده تا حَواری پیدا شُکِه که با دوستُ خو جمع بودَرِنُ،

³⁴ شاگُفت: «حکیکت ایشَن که خداوند عیسی زنده بودِن و بِی خوش به شَمعون نَمایُن ایکِردِن.»

³⁵ بعد اُ دو نُفر تعریف شُکِه که چه اِتفاکی توو راه کَفتِن و چطو به عیسی موکعی که نُن پَرک شَکِه شُشناختِن.

عیسی به خویی به شاگردُن خو نِشُن ایدا

³⁶ هِنو دربارۀ ایی چیزُ گَپ شازَه که عیسی میونشُ ووستا و ایگُفت: «سلام به شما.»

³⁷ ولی اُشُ وحشت شُکِه و تِرسیدِن، چون فکر شُکِه روح شُدیدِن.

³⁸ عیسی بهشُ ایگُفت: «به چه پریشونین؟ به چه توو دِلِتُ شک تُهَستِن؟

³⁹ دَسُ و پائُوم بیگینین. خومَم، بهم دَس بِزِنی و بیگینی؛ چونکه روح گوشت و اُستَخون اینین ولی اِدیدِین که مه اُمهَستِن.»

⁴⁰ وختی اییُ ایگو و دَسُ و پائُو خو نِشُنِشُ ایدا،

⁴¹ اُشُ اَ خوشالی و تعجب هِنوزا شُناتونِستَه ایی چیزُئو باور بُکنِن، عیسی بهشُ ایگو: «ایجا چیزی بِی خاردِن تُهَستِن؟»

⁴² اُشُ یه پَرک مُئی بیرزوندَه بهش شُدا.

⁴³ عیسی ایگِفت و جلو چِهمِ هَمَشُ ایخا.

⁴⁴ بعد بهشُ ایگو: «وختی که هِنوزا وا شما هَستَرُم بهتُ اُمگُفتَه که، تَمُن چیزُیی که دربارۀ مه توو تورات موسی و نوشته‌ئُوی پیغُمبَرُن و توو کتاب زبور نوشته بودِن، بایه اَنجُم بَشِت.»

⁴⁵ بعد ذهنُشُ واز ایکه تا بُتونِن نوشته ئُوی مقدّس بُفَهمِن.

⁴⁶ بهشُ ایگو: «نوشته بودِن که مسیح موعود بایه عذاب بِکَشِه و روز سوّم اَ مرگ زنده بَشِت،

⁴⁷ و ایی که به نُم اُ توبه کِردِن و بخشیدن گناهُن، بایه اَ اورشلیم شروع بَشِت و به همۀ ملتُ اعلام بَشِت،

⁴⁸ شما شاهدویِ ایی چیزُیین.

⁴⁹ بیگینی، مه اُ چیزی که بَپِ آسَمُنیم بهتُ وعده ایدادِن، اَفِرِستُم. ولی توو ایی شهر بُمونی تا موکعی که، کُدرَتی که اَ آسَمُن اَتا به شما بُپوشونِه.»

بالا رفتِن عیسی به آسَمُن

⁵⁰ بعد عیسی به اُشُ به در اَ شهر تا نِزیکیِ داهاتِ بِیت‌عَنْیا ایبُرد و دَسُ خو وا طَرَه آسَمُن بلند ایکه و برکتشُ ایدا؛

⁵¹ و همیطو که برکتشُ شَدا، ازشُ جدا بو و به آسَمُن بُردَه بو.

⁵² اُشُ به عیسی پرستش شُکِه و وا شادی گِپی به اورشلیم برگشتِن.

⁵³ اُشُ دایُم توو معبد به خدا حمد و ثنا شاکِه.