لوقا 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

وا دنیا هُندِن عیسی مسیح

¹ توو اُ روزُ، امپراطور روم، آگوستوس، فَرمُن ایدا اُ جائُویی که روم حکومت شَکِه، مردمش سرشماری بَشِن.

² ایی اَوِّلین سرشماریَ و موکعی اَنجُم بو که کورینیوس فَرمُندار سوریه هَستَه.

³ پَ به سرشماری، هَرکَ به شهر آبا و اجدادی خوش رَه، تا نُم نویسی بَشِت.

⁴ ایسُف هم اَ شهر ناصِرَه که تو منطکه جلیلَ به منطکه یهودیه وا شهر داوود پادشاه که بِیت‌لِحِمَ، رَه. چونکه اُ اَ نسل داوود پادشاهَ.

⁵ اُ وا نُمزاد خو میریَم که موکِع زادمونی نِزیکَه، رفتِن تا نُمُ خو بنویسِن.

⁶ وختی که تو بِیت‌لِحِم هَستَرِن، موکِع زادمُنِ میریَم بو.

⁷ میریَم اَوِّلین چوک خو، که پُسَ وا دنیا ایوا. به چوک خو بُنِنگ ایکه و توو آخوری ایخوابوند، چونکه توو مسافرخونه جائی به اُشُ نَهَستَه.

سالار کَهرُ و فرشته‌ئُو

⁸ توو اُ منطکه، سالارِ کَهرویی هَستَرِن که تو کَفَه، غایه شُو که شِبو، به گَلَه خو نِگَهبُنی شادا.

⁹ یَکهو یه فرشتۀ خداوند به اُشُ نَمایُن بو، نور جلال خداوند دور اُشُ روشنی ایگِه. سالارِ کَهرُ خیلی دلترک بودِن،

¹⁰ فرشته بهشُ ایگُفت: «مَتِرسی، بیگینین، بِی شما خبر خاش اُمواردِن، خبر یه شادی گِپی که به همۀ کومِن:

¹¹ چونکه اِمرو توو شهر داوود پادشاه، نجات‌دهنده‌ای به شما وا دنیا هُندِن که مسیح موعود و خداوندِن،

¹² نِشُنَه‌اش به شما ایین که به یه طفلی پیدا اَکُنین که بُنِنگ ایشُکِردِن و توو آخور خوافتِن.»

¹³ یَکهو گروهی گِپی اَ لشکرِ فرشته‌ئُون اَ آسَمُن ظاهر بودِن و با اُ یه تا فرشته به خدا حمد و ثنا شاکِه و شاگو:

¹⁴ «جلال بر خدا توو بالاترین جایِ آسَمُنُ، و صُل و سلامتی روی زمین میونِ اُشُویی که خدا اَزِشُ راضین.»

¹⁵ وختی فرشته‌ئُون اَ پهلوشُ به آسَمُن رفتَن، سالار کَهرُ به هم شُگُفت: «بیِی وا شهر بِیت‌لِحِم بِرِم و اُچه اِتفاک کَفتِن و خداوند خبرشُ به ما ایدادِن، بیگینیم.»

¹⁶ پَ اُشُ وا شتاب به بِیت‌لِحِم رفتِن و به میریَم و ایسُف و چوکی، که توو آخور خوافته پیدا شُکِه.

¹⁷ وختی به چوک شُدی، هر گِپیُ که فرشته‌ئُو دربارَش شُگُفتَه، همه جا جار شُزَه.

¹⁸ هَرکَ گَپوی سالارِ کَهرُ شَشنُت، تعجب شَکِه.

¹⁹ ولی میریَم، همه ایشُ تو دل خو نگه شَکِه و بهشُ فکر شَکِه.

²⁰ پَ سالار کَهرُ به کَفَه برگشتِن و به خدا حمد و ثنا شاکِه، چون هرچه که شُدیدَه و شُشنُتَ، درست هَمویی هَستَه که بهشُ شُگُفتَه.

²¹ آخِر روز هشتم که چوک سُنَّت بو، نُمی عیسی شُناها، همو نُمی که میریَم پِشتِه اَ ایکه اُشکُمی بَشِت، فرشته به اُ ایناهادَه.

تکدیم عیسی تو معبد

²² میریَم بعد اَ گذروندِنِ اُ مدتی که توو شریعت خداوند به پاک بودِن زنی که بچه ایزائیدَه تعیین بودَه، با شوش ایسُف، به چوک شُسِیُ به معبد که توو شهر اورشلیمَ شُبُرد، تا به چوک به خداوند تکدیم بُکنِن.

²³ درست همطو که تو شریعت خداوند نوشته بودِن: «اَوِّلین پُسی که وا دنیا اَتا، بایه به خداوند وَخف بَشِت.»

²⁴ و همطو که توو شریعت خداوند هُندِن، «یَک جفت سورِسک یا دو تا جوجه کموتر» کُربُنی بُکنِن.

²⁵ تو اُ زَمُن، مردی به نُم شَمعون، تو اورشلیم زندگی شَکِه، که صالح و دیندارَ و منتظر ظهور مسیح موعودَه. روح قدّوس خدا بر شَمعون هَستَه.

²⁶ روح قدّوس خدا به اُ نِشُن ایدادَه که تا وختی به مسیح خداوند نَگینِه، نامِرِت.

²⁷ پَ شَمعون با هدایت روح قدّوس خدا داخل معبد رَه و وختی بَپ و مُم عیسی به چوک شُواردَه تا طِبکِ رسم شریعت به اُ بِی خدا وَخف بُکنِن،

²⁸ شَمعون به چوک تو کِچَکُ خو ایگِه و به خدا حمد و ثنا ایکه، ایگو:

²⁹ «ای خداوند، حالا به ایی خادمت که خیالی راحت بودِن، طِبکِ گُفتَت اَ ایی دنیا بُبَر.

³⁰ چون، چِهمُن مه به نجات تو ایدیدِن،

³¹ همو نجاتی که جلو چِهم همۀ مردم آماده اِتکه،

³² اُ نورین که حکیکتُ به کوموی دگه نَمایُن اَکُنت و باعث سربلندی کومت اِبو.»

³³ بَپ و مُمِ عیسی اَ گَپُنی که دربارۀ عیسی شاگُفتَه، ماتِشُ ایزَدَه.

³⁴ بعد شَمعون بهشُ دعای خیر ایکه و به میریَم، مُم چوک ایگو: «بیگین، ایی چوک تعیین بودَه که خیلیُ تو کوم یهود بِکَنُ پا بِگِرِن، و یه نِشُنه اِبو که باهاش مخالفت اَکُنِن.

³⁵ و یه شمشیر هم تو دل تو اَرِه، تا فکروی دلوی خیلیُ بَرمَلا بَشِت.»

³⁶ توو معبد یه پیر زنی زندگی شَکِه، که نبیَ، اُ اَ طِیفه اَشیر هَستَه، نُمی حَنّا و دُهت فَنوییَ. اُ هفت سال بعد اَ ایکه شو ایگِفت، شوش مُرد،

³⁷ و تا هشتاد و چهار سالگی بیوه مُند. اُ هیچِوَه معبدُ ول اینَکِه و شُو و رو با روزه و دعا بِی خدا پرستش شَکِه.

³⁸ حَنّا همو موکَع جلو هُندُ به خدا شُکر ایکه و وا همه کسوئی که تو اورشلیم منتظر هُندِنِ مسیح موعود هَستَرِن، دربارۀ عیسی گِپ ایزَه.

برگشت به ناصِرَه

³⁹ وختی که ایسُف و میریَم همه چیُ طِبکِ شریعت خداوند اَنجُم شُدا، به شهر خوشُ ناصِرَه، که تو جلیلَ، برگشتِن.

⁴⁰ اُ چوک گَپ و کِوی شِبو و پُر اَ حکمت هَستَه و تو چِهم خدا عزیزَ.

عیسی نوجَوُن توو معبد

⁴¹ بَپ و مُم عیسی هر سال به عید پِسَخ به اورشلیم شارَفتَه.

⁴² وختی که عیسی دوازده سالِشَه، طِبکِ رسمِ عید به اورشلیم رفتِن.

⁴³ وختی که عید تَمُن بو و اُشُ بَرشاگشت، عیسی نوجَووُن توو اورشلیم مُند. ولی بَپ و مُمِش خبر شُنَهَستَه،

⁴⁴ اُشُ فکر شاکِه که توو کارَوُنِن و یه روزِ تَمُن سفر شُکِه. وختی که شُدی عیسی نینِن، میونِ کومودون و آشناه‌ئُو دُمبالی گَشتن.

⁴⁵ وختی پیدایی شُنَکِه، وا اورشلیم برگشتِن تا دُمبالی بِگَردِن.

⁴⁶ بعد اَ سه رو، به عیسی توو معبد پیدا شُکِه. اُ میون معلمُ نِشتَه و به گَپُشُ گوش شَدا و اَ اُشُ سؤال شَکِه.

⁴⁷ هَرکَ که گَپوی عیسائو شَشنُت، اَ فهمِ اُ و اَ جوابویی که شَدا، حیرون شِبو.

⁴⁸ وختی که بَپ و مُمی، به عیسی اُجا شُدی حیرون بودِن. مُمِش به عیسی ایگُفت: «پُسُم، به چه با ما ایی کار اِتکه؟ مه و بَپِت دِلُمُ پَل پَل شَکِه و دُمبالت ماگَشت.»

⁴⁹ ولی عیسی جواب ایدا: «به چه دُمبال مه هَستِری؟ مگه تُنادونِست که بایه توو لَهَر بَپُم بَشُم؟»

⁵⁰ ولی اُشُ معنی ایی گَپی شُنَفَهمی.

⁵¹ پَ عیسی با بَپ و مُم خو وا طَرَه ناصِرَه رَه و وا گَپِشُ هَستَه. مُمِش تَمُن ایی چیزُ توو دل خو نگه شَکِه.

⁵² عیسی حمکتی بِشتِه شِبودُ و کَد و کامِتی گَپتِه. اُ، هم پهلو خدا عزیزَه و هم پهلو مردم.