لوقا 15 - کتاب مقدس به زبان بندری

مَثَلِ کَهره گُم بودَه

¹ خراجگیرُ و گناهکارُ همه دورِ عیسی جمع شابو تا به گَپُش گوش هادِن.

² ولی عالموی فرقه فَریسی و معلموی تورات سُک سُک شاکِه و شاگُفت: «ایی مرد به گناهکارُ کبول اَکُنت و باهاشُ سرِ یه سفره اَنینگِه.»

³ پَ عیسی ایی مَثَلُ بهشُ ایگو:

⁴ «کَم یه تا اَ شُمان که صد تا کَهر ایبَشِت، وختی که یه تا اَ کَهرُ گُم بَشِت، به نود و نه تا توو دشت ول ناکُن و دُمبال اُ یه تا کَهره گُم بودَه خو نارِت تا پیدایی بُکنت؟

⁵ وختی به کَهره گُم بودَه خو پیدا ایکه، با شادی رو کولُ خو اَنوسِه

⁶ و وختی وا لَهَر اَتات، به رِفیکُ و هَمسادَهُ خو صدا اَکُنت و بهشُ اَگِت: ”با مه شادی بُکنین، به چه که کَهره گُم بودَه خو پیدا اُمکه.“

⁷ همیطو به شما اَگَم، که توو آسَمُن به اُ یه نُفر گناهکاری که توبه اَکُنت، بِشتِه شادی اَکُنِن تا به اُ نود و نه نُفر صالحی که نیازی بِی توبه شُنی.

مَثَل سکۀ گُم بودَه

⁸ «و یا کَم زَنِن که ده تا سکه نُگرَه ایبَشِت وختی یه تا اَ سکهُ گُم بو، چراغ روشن ناکُنت و لَهَر رو جارو نازَنت و همه جائو جُست و پِی ناکُنت، تا وختی که سکهُ پیدا بُکنت؟

⁹ وختی اُ زن سکهُ پیدا اَکُنت رِفیکُ و هَمسادَهُ خو صدا اَکُنت و بهشُ اَگِت: ”با مه شادی بُکنی، چون سکه ای که گُم اُمکِردَهُ پیدا اُمکِردِن.“

¹⁰ پَ همیطو به شما اَگَم، به هر گناهکاری که توبه اَکُنت، میونِ فرشته‌ئُونِ خدا، جشن و شادی برپان.»

مَثَلِ پُسِ گُم بودَه

¹¹ و بعد عیسی ایگُفت: «یه مردی دو تا پُس ایشَستَه.

¹² یه رو پُسِ کوچِکو به بَپُ خو ایگو: ”بَپ سهمی که اَ مال و مِنال تو به مه اَرِسِه، همی الان بهم هادَه.“ بَپِش هم مالُ خو بین دو تا پُسُ خو بَش ایکه.

¹³ هِنوزا چَن رو نگذشته که، پُسِ کوچِکو هرچه که ایشَستَهُ جمع ایکه و به یه مملکت دوری رَه و دار و ندار خو وا عیاشی به باد ایدا.

¹⁴ و وختی که همه چیزُ خو خرج ایکه، کَحطی بدی توو اُ مملکت هُند و اُ چوک فَخیر بو.

¹⁵ پَ رَه و نوکر یکی اَ آدموی اُ مملکت بو، اُ به پُس، وا مزرعه خو ایفِرِستا تا به خوکُ خوراک هادِت.

¹⁶ اُ پُس آرزو شَکِه که وا خوراک خوکُ اُشکُمُ خو سیر بُکنت، ولی کسی به اُ چیزی اینادا.

¹⁷ بالأخره یه رو به خوش هُند و ایگو: ”ای داد نوکروی بَپِ مه هَمَشُ نُن کافی و حتی اضافی به خاردِن شُهَستِن و مه ایجا اَ گُشنه ای تلف اِبودَم.

¹⁸ پَ بلند اَبُم و پهلو بَپُم اَرَمُ بهش اَگَم: ’بَپ، مه در حک خدا و تو گناه اُمکِردِن.

¹⁹ و دگه لایِک نَهُم که بهم بگن پُسِتُم با مه هم مثه یه تا اَ نوکرُ خو رفتار بُکنت.“‘

²⁰ پَ پا بو و وا طَرَه لَهَر بَپِ خو راه کَفت. ولی هِنوزا خیلی راه موندَه، که بَپِش به اُ ایدی و دلی به اُ سُختُ وا شتاب وا طَرَه پُسُ خو دُو ایزَه، تو بغل خو شیگِفتُ غَرکِ ماچِش ایکه.

²¹ پُسو به بَپُ خو ایگو: ”بَپ، مه در حک خدا و تو گناه اُمکِردِن. دگه لایِک نَهُم که بهم بگن پُسِتُم.“

²² ولی بَپ به نوکرُ خو ایگُفت: ”شتاب بُکنی! بهترین جِمه ئو بیاری و گِری بُکنی انگشتر وا کِلنچش و جوتی پاش بُکنی.

²³ گَسکِ نَرگَتی بیاری، سر بُبُری تا بُخاریمُ جشن بیگیریم.

²⁴ چون چوکِ مه مُردَه، زنده بو؛ گُم بودَه، پیدا بو!“ پَ شروع شُکِه به جشن گِفتِن.

²⁵ «چوکِ گِپوش تو مزرعه هَستَه. وختی اُ وا لَهَر نِزیک بو و صدای چِمَک و آوازُ شِشنُت،

²⁶ به یه تا اَ نوکرُ صدا ایزَه و ایپُرسی: ”چه خبرِن؟“

²⁷ نوکرو جواب ایدا: ”کاکات هُندِن و بَپِت گَسکِ نَرگَت سر ایبُریدِن، به چه که پُسِش صحیح و سالم وا لَهَر برگشتِن.“

²⁸ ولی پُسِ گِپو تا شِشنُت، جَهلی بو و اینَخواست که به داخل لَهَر بِرِت، ولی بَپی صَرا هُند و التماسش ایکه.

²⁹ ولی پُسِ گِپو به بَپُ خو ایگو: ”بیگین سالوی زیادین که نوکریت اَکِردَم و هیچِوَه نَبودِن که وا گَپِت نَبَشُم، ولی حتی نَبودِن که یه بزغاله به مه هادِی تا با رِفیکُم جشنی بِگِرُم.

³⁰ ولی حالا که ایی پُسِت برگشتِن، پُسی که داراییت با فاحشه‌ئُو بر باد ایدا، به اُ گَسکِ نَرگَتی سر اِدبُریدِن!“

³¹ بَپِش ایگو: ”پُسُم تو همیشه با مه ایی، هرچه که اُمهَستِن مالِ تُن.

³² ولی الان بِی ما خاشِن که جشن بگیریم و شادی بُکنیم، چون ایی کاکات مُردَه، زنده بودِن؛ گُم بودَه، پیدا بودِن.“»