لوقا 14 - کتاب مقدس به زبان بندری

شفای یه مرد تو روز شنبه مقدّس

¹ توو یه تا اَ روزُی شنبه مقدّس که عیسی به خوراک خاردِن، وا لَهَرِ یه تا اَ رهبروی فرقه فَریسی رَفتَه، کسوئی که اُجا هَستَرِن با دِکَت به عیسی کمین شُکِردَه.

² مردی رو وا رو اُ هَستَه که تَمُن جُنی هُوو ایواردهُ باد ایکِردَه.

³ عیسی اَ قاضی‌ئُوی شریعت و عالموی فَریسیُ ایپُرسی: «شفا دادن توو روز شنبه روان یا نه؟»

⁴ ولی اُشُ چُپ شُزَه. پَ عیسی به اُ مرد ایگِه، شفاش ایدا و شیفِرِستا رَه.

⁵ و بعد عیسی رو به اُشُ ایکه و ایپُرسی: «کَم تِیتُ پُس یا گا ایشَه که توو روز شنبه توو چاه بِکِت و همو لحظه دری نَیارِه؟»

⁶ اُشُ جوابی شُنَهَه.

مَثَل هِیش

⁷ وختی عیسی ایدی که مهمونُ چطو بالای مجلس به خوشُ شُگِفتِن، ایی مَثَلُ بهشُ ایگو:

⁸ «وختی کسی به تو به هِیش دعوت اَکُنت بالای مجلس مَنینگ، بلکَم کسی سرشناس‌تِه اَ تو دعوت بودِن.

⁹ اُغایه کسی که به هر دوتاتُ دعوت ایکِردِن، اَتات و به تو اَگِت: ”جات به ایی شخص هادَه.“ و تو ناچار اِبی با سرافکندگی پایین مجلس بِنینگی.

¹⁰ ولی هر وَه کسی به تو به یه جشنی دعوت ایکه، بِرَه و پایین ترین جایِ مجلس بِنین تا وختی که صاحب مهمونی هُند به تو بِگِت، ”رِفیکُم، بُفرما و بالای مجلس بِنین“. اُغایه جلو چِهم همۀ اُشُ که سرِ سفره نِشتَن سربلند اِبی.

¹¹ چون هَرکَ به خویی گَپ بِگینِت، کوچِک اِبو و هَرکَ افتاده بَشِت سربلند اِبو.»

¹² بعد عیسی به کسی که دعوتی ایدادَه ایگو: «وختی که به شُم یا ناهار دعوتی اَدِی به رِفیکُت و کاکائُنِت و کومودونِت یا هَمسادَئُنِ پولدارت دعوت مَکُن، تا نَکه اُشُ هم به تو دعوت بُکنِن و تو ایطوکا عوضِ کارِت اَگیری.

¹³ ولی وختی دعوتی اَدِی، به فَخیرُ، فلجُ، لَنگُ و کورُن دعوت بُکن

¹⁴ و خیر اَگینی؛ چون اُشُ چیزی شُنی که به تو پس هادَن، و بِی هِمی خاطر تو عوضِ کارِت توو روزی اَگیری که آدموی عادل زنده اَبِن.»

مَثَل دعوتی گَپ

¹⁵ وختی یه تا اَ مهمونُ که وا عیسی هَمسُفرَه هَستَه، ایی گَپ شِشنُت، به عیسی ایگو: «خوش به حال اُ کسی که توو پادشاهیِ خدا نُن بُخارِت.»

¹⁶ ولی عیسی بهش جواب ایدا: «یه نُفر دعوتی گِپی ایگِه و به خیلیُ دعوت ایکه.

¹⁷ موکِع شُم که بو، به نوکرُ خو ایفِرِستا تا به کسوئی که دعوت بودَرِن بِگِت ”بیِی که همه چی آمادَن.“

¹⁸ ولی هر تِی اَ اُشُ بُونه شُوا. یه تا ایگُفت زمین اُمخَریدنِ که بایه بِرَم بیگینُم خواهش اَکُنُم عُذرِ مِهُ کبول بُکن

¹⁹ یه تا دگه ایگُفت: ”پنج جفت گا اُمگِفتِن، و الان اَرَفتَم بیگینُم که چطوکان خواهش اَکُنُم عُذرِ مه ئو کبول بُکن.“

²⁰ یه تا دگه ایگو: ”تازه زن اُمگِفتِن و وا خاطر همی ناتونُم بیام.“

²¹ پَ اُ نوکر برگشت و ایی چیزُئو به ارباب خو تعریف ایکه. ارباب جَهلی بو و به نوکرُ خو ایگو، زود به کُنچیل و بازاروی شهر بِرَه و به فَخیرُ، فلجُ و کورُن و لَنگُ بیار.

²² نوکر ایگُفت: ”اربابُم، دستورت اَنجُم اُمدا ولی هِنوزا جا مُهَستِن.“

²³ ارباب به اُ نوکرو ایگُفت: ”به جاده‌ئُوی اصلی و راهوی پرت در اَ شهر بِرَه و به هَرکَ اِتدی وا اصرار به دعوتی بیار تا لَهَر مه پُر بَشِت.

²⁴ چونکه به شما اَگَم هیچِتا اَ اُشُویی که دعوتشُ اُمکِردَه، اَ شُمِ مه مِزَه ناکُنِن.“»

بهای پیروی اَ مسیح

²⁵ جمعیت زیادی دُمبال عیسی هَستَرِن. عیسی رو بر ایگردوندُ و بهشُ ایگو:

²⁶ «هَرکَ پهلو مه بیاد و اَ بَپُ مُمِش، زنی، چوکُش، و کاکائُش و دادائُش و حتی اَ جُنُ خو نَگذرَه، ناتون شاگرد مه بَشِت.

²⁷ هَرکَ صلیبُ خو نَسِت و دُمبال مه نیاد، ناتون شاگرد مه بَشِت.

²⁸ اَ شما کِن که کَصد ایبَشِت برج بِسازِت ولی اَوِّل نانینگِه حساب و کتاب ناکُن که بیگینه اِتون برجُ کامل درست بُکنت یا نه؟

²⁹ چون اگه شالدِه بِکَنت ولی نَتونت کاملی بُکنت، هَرکَ بیگینه، رِشخَندِش اَکُنتُ،

³⁰ اَگِت: ”ایی آدم شروع وا درست کِردِن ایکه، ولی اینِتونِست تَمُنی بُکنت!“

³¹ و یا کَم پادشاهِن که شَوا با پادشاه دگه جنگ بُکنت، ولی اَوِّل نانینگِه و فکر نازَن که با ده هزار سرباز اِتونِن به جنگ با کسی بِرَن که با بیست هزار سرباز به جنگ اُ اَتات؟

³² اُغایه اگه بِگینِت که ناتونَن با اُشُ جنگ بُکنِن، تا موکعی که سپاه دشمن دورِن نماینده اَفِرِستِه تا اَ اُشُ بُخوان که صُل بُکنِن.

³³ و همیطو، هیچِتا اَ شما، تا اَ تَمُنی اُنچه که ایشَه دَس نَکِشِت، ناتون شاگرد مه بَشِت.

³⁴ «نِمِک خُبِن، ولی اگه مِزَه خو اَ دَس هادِه دگه چطو اِبو سوری بُکنی؟

³⁵ دگه نه به دردِ خاک اَخارِه و نه اِتون کود بَشِت؛ فَکَه بایه در بریزی. هَرکَ گوش شنوا ایشَه، بِشنُوِت!»