لوقا 1 - کتاب مقدس به زبان بندری

مقدمه

¹ عالیجناب تِئوفیلوس: تا الان خیلیُ سعی شُکِردِن اُ چیزُیی که بین ما اِتفاک کَفتِنُ بنویسَن،

² درست همطو که شاگردُنِ عیسی که کَلُمِ خدائو خذمت شاکِه و اَ اَوِّل همۀ ایی اِتفاکُ وا چِهم خو شُدیدَه به ما شُرِسُندِن،

³ مه هم که همۀ ایی اِتفاکُ اَ همو اَوِّل تا الان، وا دِکَت جُست و پِی اُمکِردِن، ایطو صلاح اُمدی تا ایی اِتفاکُ با ترتیب بِی شما، بنویسُم،

⁴ تا اَ درستی اُ چیزُیی که واخبر بودِی، مطمئن بِشی.

پیشگویی تولد یحیای تعمیددهنده

⁵ موکعی که هیرودیس، پادشاه یهودیه هَستَه، کاهنی به نُم زکریا زندگی شَکِه. اُ اَ کاهنُن گروه اَبیّا هَستَه. کاهنُ عالموی معبد هَستَرِن. اِلیزابِت زنِ زکریا اَ طِیفه هارون کاهنَ.

⁶ اُشُ دو تاشُ تو چِهم خدا صالح هَستَرِن و همۀ حکمُ و فَرمُنوی خداوندُ بی کم و کاست اَنجُم شادا.

⁷ ولی اُشُ چَک و چوکی شُنَهَه، وا خاطریکه اِلیزابِت نازارَ، و هر دو تاشُ پیر هَستَرِن.

⁸ یه بار که نوبت خذمت گروه زکریا توو معبدهَ، و اُ توو محضر خدا کاهنی شَکِه،

⁹ طِبکِ رسم کاهنُ، کُرعه داخل بودِن به معبدِ خداوند و سوزُندِنِ گِشتَه به نُم اُ کَ.

¹⁰ موکِع سوزُندِنِ گِشتَه، مردم همه صَرا ووستادَرِن و دعا شاکِه

¹¹ یَکهو یه فرشته خداوند، سمتِ راست جائی که گِشتَه شاسوزُند ووستادَه، به زکریا نَمایُن بو.

¹² زکریا تا به فرشته ایدی پریشون بو و تِرس وا جُنی کَفت.

¹³ ولی فرشته به زکریا ایگو: «زکریا، مَتِرس! وا خاطریکه دعات کبول بودِن، و زَنت اِلیزابِت به تو پُس اَتارِه و تو نُمی یحیی اَنوسی.

¹⁴ غَرک شادی و خاشی اِبی، و خیلیُ اَ به دنیا هُندِنِ اُ خاش اَبِن.

¹⁵ چونکه تو چِهمِ خداوند آدم گِپی اِبو. اُ نبایه هیچِوَه به شراب یا عَرَک لُو بِزَنت. حتی اَ موکعی که تو اُشکُمِ مُمِشِن، اَ روح قدّوس خدا پُر اِبو،

¹⁶ و اُ به خیلیُ اَ چوکُنِ کوم یهود وا طَرَه خداوند، خداشُ بَراَگَردُنه.

¹⁷ اُ جلوتِه اَ خداوند در روح و کُدرَت الیاس پیغُمبَر اَتات، تا دل بَپ ئُو وا طَرَه چوکُ بَربِگَردُنه، و تا به سرکشُ یاد هادِه مثه جدُشُ به خداوند دوست شُبَشِت و مردمی بَشَن که اَ خدا اَتِرسِن.

¹⁸ زکریا به فرشته ایگو: «مه اَ کا بُدُنُم؟ چون که مه و زَنُم پیریم.»

¹⁹ فرشته به اُ جواب ایدا: «مه جبرئیلُم. مه در حضور خدا اِووستُم. و فرستادَه بودَم تا با تو گَپ بِزَنُم و ایی خبر خاشُ وازِت بیارُم.

²⁰ بیگین، تو گُنگ اِبی و تا اُ روزی که ایی چیزُ اَنجُم نِبو، تو ناتونی گَپ بِزِنی، چونکه تو گَپوی مه ئو که توو زَمُن خوش اَنجُم اِبو، باور اِتنَکِه.

²¹ مردم منتظر زکریا هَستَرِن و حیرون بودَرِن که به چه ایکَک موندِنی تو معبد طول ایکِشیدَه.

²² وختی که زکریا صَرا هُند ایناتونِست که وا مردم گَپ بِزَنت، اُشُ شُفَهمی که اُ توو معبد رؤیا ایدیدِن، وا خاطریکه ایما و اشاره شَکِه و ایناتونِست گَپ بِزَنت.

²³ وختی که زکریا نوبت خذمتی تَمُن بو، وا لَهَر خو برگشت.

²⁴ بعد اَ ایی روزُ، زنی اِلیزابِت اُشکُمی بو و پنج ماه به خویی اَ مردم زَفت شَکِه و شَگُو:

²⁵ «توو روزوئی که خداوند به مه نگاه ایکِردِن، ایی کار به مه ایکه تا سرافکندگی مه ئو اَ میونِ مردم واگِرِه.»

پیشگویی تولد عیسی

²⁶ وختی که اِلیزابِت شیش ماهه اُشکُمِشَه، جبرئیل فرشته اَ طَرَه خدا به شهر ناصِرَه تو منطکه جلیل فرستادَه بو،

²⁷ پهلو یه دُهت باکره ای که نُمی میریَمَ. میریَم نُمزادِ مردی به نُم ایسُف هَستَه. ایسُف اَ طِیفه داوود پادشاهَ.

²⁸ فرشته پهلو میریَم هُند و ایگو: «سلام به تو، ای تو که تو چِهمِ خدا عزیزی، خداوند باتون.»

²⁹ ولی میریَم اَ اُ چیزی که فرشته ایگو خیلی پریشون بو و با خوش فکر شَزَه که ایی چطوکا سلامیَ.

³⁰ فرشته به میریَم ایگُفت: «میریَم، مَتِرس! چونکه توو چِهمِ خدا عزیز بودِی.

³¹ بیگین، تو اُشکُمِت اِبو، پُسی اَتاری و نُمی عیسی اَنوسی.

³² اُ شخص گِپی اِبو و پُسِ خدای متعال خونده اِبو. خداوند خدا تخت پادشاهی جَدّی داوودُ به اُ اَدِت.

³³ اُ تا ابد به کوم یهود که اَ نسل یَعکوبَن حکومت اَکُنت و پادشاهی اُ ابدین.»

³⁴ میریَم اَ فرشته ایپُرسی: «ایی چطو ممکنِن چونکه مه باکره اَم.»

³⁵ فرشته جواب ایدا: «روح قدّوس خدا بر تو اَتا و کُدرَت خدای متعال بر تو سایه اَکَردُنه. وا ایی خاطر، اُ چوک که وا دنیا اَتا بهش مقدّس و پُسِ خدا اَگَن.

³⁶ بیگین، اِلیزابِت که اَ کومُودونتِن، توو پیری اُشکُمِشِن و پُس ایشَه. کسی که ایناتونِست چوک بیارِه، الان شیش ماهِن که اُشکُمِشِن.

³⁷ وا خاطریکه به خدا هیچ چیزی غیر ممکن نینِ!»

³⁸ میریَم ایگُفت: «بیگین، مه نزیله خداوندُم؛ بُوال هرچه که در مورد مه اِتگُو اِتفاک بِکِت.» و فرشته اَ پهلو میریَم رَه.

میریَم وا دیدِن اِلیزابِت اَرِت

³⁹ توو همو روزُ میریَم پا بو و وا شتاب به شهری توو کوهستُنِ یهودیه رَه.

⁴⁰ اُ وا لَهَر زکریا رَه و به اِلیزابِت سلام ایکه.

⁴¹ وختی اِلیزابِت سلام میریَمُ شِشنُت چوک توو اُشکُمی تکون ایخا و اِلیزابِت اَ روح قدّوس خدا پُر بو.

⁴² اِلیزابِت وا صدای بلند ایگُفت: «اَ میونِ زنُ خدا به تو برکت ایدادِن و به چوکِ توو اُشکُمِت هم برکت ایدادِن!

⁴³ مه که بَشُم که مُمِ سرورُم پهلوم بیاد؟

⁴⁴ چونکه وختی صدای سلام تو وا گوشُم رِسی چوک اَ شادی توو اُشکُمُم تَکون ایخا.

⁴⁵ خوش به حال اُ کسی که باور ایکه، هرچه اَ طَرَه خداوند به اُ گُفتَه بودِن اَنجُم اِبو.

سرود میریَم

⁴⁶ میریَم ایگو: «جُن مه به خداوند ستایش اَکُنت

⁴⁷ و روح مه در نجات‌دهندم خدا، خاش اِبو.

⁴⁸ چون اُ به حال حَقیر نزیله خو نگاه ایکِردِن، وا خاطریکه، اَ ایی به بعد همۀ نَسلُ به مه اَگَن، ایی همو کِسین که خدا به اُ برکت ایدادِن.

⁴⁹ چون اُ که خدای کادِرِن، کاروی گِپی به مه ایکِردِن. نُم اُ قدّوسِن.

⁵⁰ اُ به تَمُن اُشُویی که اَزِش اَتِرسَن، نسل وا نسل رحمت اَکُنت.

⁵¹ اُ دَسُ خو با کُدرَت دراز ایکِردِن، و به کسوئی که توو نیت ئُوی دلشُ مغرورَن، پخش و پلا ایکِردِن؛

⁵² اُ به کُدرَتمندُ اَ تختشُ زیر ایواردِن و به اُشُویی که افتاده‌اَن سربلند ایکِردِن؛

⁵³ اُ به گُشنه‌ئُون وا چیزُی خُب سیر ایکِردِن ولی به پولدارُ دَس خالی ایفِرِستادِن.

⁵⁴ اُ رحمت خو وا یاد اَتارِه، و به خادمُ خو، یعنی کوم خویی کمک ایکِردِن.

⁵⁵ همطو که به جدمُ، اِبرائیم و نسل اُ وعده ایدادَه که تا ابد ایطو بُکنت.»

⁵⁶ میریَم تقریباً سه ماه پهلو اِلیزابِت مُند و بعد به لَهَر خو برگشت.

تولد یحیی تعمیددهنده

⁵⁷ وختی موکِع زادمُنِ اِلیزابِت بو، یه پُس وا دنیا ایوا.

⁵⁸ وختی که هَمسادَئُن و کومودونی شُشنُت خداوند چه رحمت گَپی به اِلیزابِت ایکِردِن، وا اُ شادی شُکِه.

⁵⁹ و توو روز هشتم، اُشُ هُندِن تا به چوک سُنَّت بُکنِن و شاواستَه که نُم بَپی زکریا رو اُ بُنوسِن،

⁶⁰ ولی مُمِش ایگو: «نه؛ نُمی بایه یحیی بَشِت.»

⁶¹ مردم به اِلیزابِت شُگُفت: «توو کومودونِتُ کسی به ایی نُم نِبودِن.»

⁶² و اُشُ به بَپ چوک اشاره شُکِه و اَزی شُپُرسی که شَوات نُم چوک چه بُنوسِه.

⁶³ زکریا یه تا تخته بِی نِوِشتِن ایخواست، اینِوشت: «نُم اُ یحیان و هَمَشُ تعجب شُکِه!»

⁶⁴ همو موکَع، لُو و زَبُنی واز بو و به خدا حمد و ثنا ایکه.

⁶⁵ همۀ هَمسادَه‌ئُش تِرسیدَن. و توو تَمُن کوهستُن یهودیه در مورد تَمُن ایی چیزُ گَپ شازَه.

⁶⁶ و تَمُن کسوئی که ایی گَپُنُ شاشنُوت تو دل خو شاگو که: «ایی چوک چطو آدمی اِبو؟» چونکه دَسِ خداوند وا اُ هَستَه.

نبوّت زکریا

⁶⁷ بَپ چوک زکریا، اَ روح قدّوس خدا پُر بو و نبوّت ایکه و ایگو:

⁶⁸ «ستایش بر خداوند بَشِت، خدای کومِمُ، چونکه اُ به کمک کوم خو هُندِن و آزادی اُشُ ایخریدِن.

⁶⁹ اُ اَ نسل خادم خو داوود پادشاه به ما نجات دهندۀ کِوی ایفِرِستادِن،

⁷⁰ همطو که اَ کِدیم اَ زَبُن پیغُمبَرونِ مقدّس خو وعده ایدادِن،

⁷¹ که به ما اَ دشمَنُمُ و اَ دَسِ تَمُن کسوئی که اَ ما نفرت شُهَستِن، نجات اَدِت؛

⁷² تا اُ رحمتی که به جدُمُ وعده ایدادَه نِشُن هادِه و عهد مقدّس خو وا یاد بیارِه؛

⁷³ همو کَسَمیُ که اُ به جدِمُ اِبرائیم ایخا؛

⁷⁴ که به ما، اَ دَسِ دشمَنُمُ نجات هادِه، اَنجُم اَدِت، تا بدون تِرس به اُ خذمت بُکنیم،

⁷⁵ همۀ روزُی زندگیمُ وا قدّوسیت و صالحی توو محضر خدا.

⁷⁶ و تو، ای چوک، پیغُمبَر خدای متعال خونده اِبی به چه که جلوتِه اَ خداوند حرکت اَکُنی تا راهُ بِی اُ آماده بُکنی،

⁷⁷ تا به کوم اُ یاد هادِی نجات توو ایین که، اَ گناهُنِشُ، بخشیده بَشِن.

⁷⁸ ایشُ همه وا خاطر رحمت بی حد خدامُن. به همی زودیُ اَفتُوِ صُحب اَ بالائُو در اَتا.

⁷⁹ تا به اُشُویی که توو تُریکی و سایۀ مرگ نِشتَن، نور هادِه و کَدَموی مائو به راه صُل راهبِری بُکنت.»

⁸⁰ و اُ چوک گَپ بو و در روح، کِوی شِبو و تا اُ روز که به خوش به کوم یهود نِشُن هادِه، توو لَردِکی زندگی شَکِه.