یوحنا 8 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ ولی عیسی به کوه زیتون رَه.

بخشیدن زن زناکار

² صُحبِ گاه، عیسی دوبارَه به معبد هُند. همۀ مردم پهلوش هُندِن؛ اُ نِشت، و به اُشُ تعلیم ایدا.

³ همی موکَع، معلّموی تورات و عالموی فرقه فَریسی، یه زنی که موکِعِ زنا شُگِفتَه، شُوارد و وسطی ایشُناها،

⁴ اُشُ به عیسی شُگُفت: «استاد، ایی زن موکِع زنا دستگیر بودِن.

⁵ موسی پیغُمبَر توو شریعت به ما حکم ایکِردِن که ایطو زنُ سنگسار بَشِن. حالا، نظر تو چِن؟»

⁶ اُشُ اییُ شُگُفت که به عیسی امتحان بُکنِن تا دلیلویی به متهم کِردِنی پیدا بُکنِن. عیسی خم بو، با کِلنچ خو رو زمین شَنِوِشت.

⁷ اُشُ همیطو که پشت سر هم اَ عیسی سؤال شاکِه، عیسی پا بو و بهشُ ایگو: «اَ میون شما هَرکَ که گناه اینَکِردِن، اُ اَوِّلین کسی بَشِت که به ایی زن سنگ اَزَنت.»

⁸ و دوبارَه خم بو، رو زمین شَنِوِشت.

⁹ ولی وختی اُشُ ایی گَپ شُشنُت، یه تا یه تا، اَ گَپ تا کوچِک، اَ اُجا رفتِن و عیسی با اُ زِنو که رو وا روش ووستادَه تهنا مُند.

¹⁰ عیسی پا بو و به اُ زن ایگو: «ای زن، اُشُ کائَن؟ کسی به تو محکوم اینَکِه؟»

¹¹ زِنو جواب ایدا: «هیچکَ، سرورُم.» عیسی به اُ ایگو: «مه هم به تو محکوم ناکُنُم. بِرَه و اَ ایی به بعد دگه گناه مَکُن.»

مه هَستُم نور دنیا

¹² بعد عیسی یه بار دگه با مردم گَپ ایزَه، ایگو: «مه هَستُم نور دنیا. هَرکَ دُمباله مه بیاد، توو تُریکی راه نارِه، بلکه نور زندگیُ ایشَه.»

¹³ پَ فَریسیُ به عیسی شُگُفت: «تو خوت دربارۀ خوت گواهی اَدادِی، گواهیت اعتبار اینی.»

¹⁴ عیسی جواب ایدا: «حتی اگه مه دربارۀ خوم گواهی هادَم، گواهیم اعتبار ایشَه، بِی چه که اَدونُم اَ کا هُندَم و کَمجا اَرَم. ولی شما نادونین مه اَ کا هُندَم یا کَمجا اَرَم.

¹⁵ شما وا فکروی انسانی حکم اَکُنی، ولی مه به کسی حکم ناکُنُم.

¹⁶ ولی حتی اگه هم حکم بُکنُم، حکمُم درستِن، چونکه تهنا مه نَهُم که حکم اَکُنُم، بلکه بَپ آسَمُنی که به مه ایفِرِستادِن هم وا مِن.

¹⁷ توو شریعت شما نوشته بودِن که گواهی دو تا شاهد معتبرِن.

¹⁸ هم مه خوم دربارۀ خوم گواهی اَدَم، و هم بَپ آسَمُنی که به مه ایفِرِستادِن، دربارۀ مه گواهی اَدِت.»

¹⁹ اُغایه به عیسی شُگُفت: «بَپِت کان؟» عیسی جواب ایدا: «نه به مه اَشناسین و نه به بَپِ مه. اگه به مه تاشناخته به بَپ مه هم تاشناخته.»

²⁰ عیسی ایی گَپُنُ توو جایی که خزونۀ معبد اُجائَه موکعی که تعلیم شَدا، ایگو. ولی هیچکَ به اُ اینَگِه، چونکه موکعی هِنوزا نَهُندَه.

گَپُن عیسی دربارۀ مرگ خو

²¹ بعد عیسی یه بار دگه به اُشُ ایگو: «مه اَرَم و شما جُست مه اَگَردین، و شما توو گناه خوتُ اَمِرین. اُجا که مه اَرَم، شما ناتونی بیِی.»

²² پَ یهودیُن شُگُفت: «یعنی شَوا به خوش بُکُشِه که اَگِت ”اُجا که مه اَرَم، شما ناتونی بیِی“؟»

²³ عیسی به ایشُ ایگو: «شما اَ زمینین، مه اَ آسَمُنُم. شما اَ ایی دنیایین، مه اَ ایی دنیا نَهُم.

²⁴ بهتُ اُمگو که توی گناهُ خو اَمِرین، چونکه اگه ایمُن نیاری که مه اُ هَستُم، توو گناهُ خو اَمِرین.»

²⁵ پَ اُشُ به عیسی شُگُفت: «تو کی؟» عیسی جواب ایدا: «مه همو اَم که اَ اَوِّل بهتُ اُمگو.

²⁶ چیزُی زیادی اُمهَستِن که دربارۀ شما بگم و محکومتُ بُکنُم. ولی اُ که به مه ایفِرِستا، حَکِن و مه اُنچه که اَ اُ مِشنوتِنُ، به دنیا اعلام اَکُنُم.»

²⁷ اُشُ شُنَفَهمی که عیسی دربارۀ بَپ آسَمُنی با ایشُ گَپ اَزدِن.

²⁸ پَ عیسی بهشُ ایگو: «موکعی که به پُس انسان رو صلیب بالا تُکشی، اُغایه اَفهمین که مه اُ هَستُم و اَ طَرَه خوم کاری ناکُنُم، بلکه اُ چیزیُ که بَپ آسَمُنی به مه یاد ایدادِن، اَگَم.

²⁹ اُ که به مه ایفِرِستا با مِن. اُ به مه تهنا اینَنِهادِن، چونکه مه همیشه کارویی که باعث دلخاشیشِن، اَنجُم اَدَم.»

³⁰ وختی که عیسی ایی گَپُ شَزَه، خیلیُ به اُ ایمُن شُوا.

حکیکت آزادِتُ اَکُنت

³¹ بعد عیسی به یهودیونی که به اُ ایمُن شُواردَه، ایگو: «اگه در کَلُم مه بُمونین، واکعاً شاگردوی مه این.

³² و حکیکتُ اَشناسین، و حکیکت به شما آزاد اَکُنت.»

³³ اُشُ به عیسی جواب شُدا: «ما اَ نسل اِبرائیم پیغُمبَریم و هیچِوَه غُلُم کسی نِبودِیم. پَ چطون که اَگِی: آزاد اِبین؟»

³⁴ عیسی به اُشُ جواب ایدا: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، کسی که گناه اَکُنت، غُلُم گناهِن.

³⁵ غُلُم بِی همیشه توو لَهَر نامونه، ولی پُس بِی همیشه اَمونِت.

³⁶ پَ اگه پُس به شما آزاد بُکنت، واکعاً آزاد اِبین.

³⁷ «اَدونُم که شما اَ نسل اِبرائیمین، ولی پِی ایین که به مه بُکُشین، چونکه کَلُمِ مه در شما جایی اینین.

³⁸ مه اَ اُنچه که پهلو بَپ آسَمُنیم اُمدیدِن گَپ اَزَنُم و شما اُنچه که اَ بَپ خو تُشنُتِن، اَنجُم اَدِین.»

شما اَ بَپِتُ ابلیسین

³⁹ اُشُ به عیسی شُگُو: «بَپ ما اِبرائیمِن.» عیسی ایگو: «اگه اَ نسل اِبرائیم هَستِرین، کارویی تاکه که اِبرائیم ایکه.

⁴⁰ ولی الان شما پِی ایین که به مه بُکُشین؛ مه اُئَم که حکیکتیُ که اَ خدا اُمشنوتِن بهتُ اُمگُفتِن. اِبرائیم ایطو رفتار اینَکِه.

⁴¹ شما کارویی اَکُنین که بَپِتُ اَنجُم ایدا.» اُشُ به عیسی شُگُفت: «ما حرومزاده نهیم! ما یَک بَپ مُهَستِن اُ هم خدان.»

⁴² عیسی به اُشُ ایگو: «اگه خدا بَپِ شما هَستَه، به مه دوست تُهَستَه، چونکه مه اَ طَرَه خدا هُندَم و ایجام. مه اَ طَرَه خوم نَهُندَم، بلکه اُ به مه ایفِرِستا.

⁴³ اَدونین بِی چه گَپِ مه ئو نافهمین؟ وا خاطر ایی که ناتونین طاکَت بیارین که گَپِ مه ئو بِشنُوین.

⁴⁴ شما مال بَپِتُ ابلیسین و دُمبال اَنجُم خواسته ئُوی بَپِ خویین. ابلیس اَ اَوِّل کاتل هَستَه و با حکیکت کاری اینَهَه، بِی چه که هیچ حکیکتی در اُ نین. هروَه دورو اَگِت اَ ذات خو گَپ اَزَنت؛ بِی چه که دورو مُشِن و بَپِ دورو مُشُن.

⁴⁵ ولی وا خاطریکه مه حکیکتُ اَگَم، گَپُن مه ئو باور ناکُنین.

⁴⁶ کَم یه تا اَ شما اِتون به مه محکوم بُکنت که حتی یه گناه اُمکِردِن؟ اگه مه حکیکتُ اَگَم، به چه گَپ مه ئو باور ناکُنین؟

⁴⁷ کسی که اَ خدان، کَلُم خدائو گوش اَدِت؛ دلیل ایکه شما کَلُم خدائو گوش نادِین، اینکِه اَ خدا نَهین.»

کَبل اَ اِبرائیم، مه هَستُم

⁴⁸ یهودیُن جواب شُدا: «اِتدی راست مُگو که تو سامریی و زار اِتهَه؟»

⁴⁹ عیسی جواب ایدا: «مه زار اُمنی، بلکه به بَپِ آسَمُنی خو حرمت اَکُنُم، ولی شما به مه بی‌حرمتی اَکُنین.

⁵⁰ با ایی حال مه پِی ایی نَهُم که به خوم جلال هادَم. ولی کسی هَن که پِی جلال دادن به مِن، و کسی اَم که حکم اَکُنت هَمُن.

⁵¹ حکیکتاً، بهتُ اَگَم، اگه کسی کَلُمِ مه ئو اَنجُم هادِه، تا ابد رویِ مرگُ ناگینه.»

⁵² یهودیُن به عیسی شُگُفت: «حالا دگه مُفهمی که زار اِتهَه! اِبرائیم و بکیه پیغُمبَرُن اَم مُردَن، و الان تو اَگِی: ”اگه کسی کَلُمِ مه ئو اَنجُم هادِه، هیچِوَه نامِرِه!“

⁵³ مگه تو اَ جد ما اِبرائیم گَپتِری؟ اُ مُرد، پیغُمبَرُن هم مُردَن. تو فکر اَکُنی کی؟»

⁵⁴ عیسی جواب ایدا: «اگه مه به خوم جلال هادَم، جلال مه ارزشی اینین. اُ کِ به مه جلال اَدِت بَپِ آسَمُنی مِن، هَمُن که شما اَگِین: اُ خدامُن.

⁵⁵ شما به اُ ناشناسی، ولی مه به اُ اَشناسُم. اگه بگم به اُ ناشناسُم، مثه شما دورومُش اَبُم. ولی مه به اُ اَشناسُم و کَلُم اُ رو اَنجُم اَدَم.

⁵⁶ جد شما اِبرائیم شادی شَکِه که روز مه ئو بیگینه؛ اُ ایدی و خوشال بو.»

⁵⁷ پَ یهودیُن به عیسی شُگُو: «تو هِنوزا پنجاه سال اِتنی، به اِبرائیم اِتدیدِن؟»

⁵⁸ عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، کَبل اَ ایکه اِبرائیم بَشِت، مه هَستُم!»

⁵⁹ پَ اُشُ سنگ شُسِی تا به عیسی سنگسار بُکنِن، ولی عیسی به خوش زَفت ایکه و اَ معبد در بو.