یوحنا 5 - کتاب مقدس به زبان بندری

شفای مَردِ علیل

¹ چَن وخت بعد، یه تا اَ عیدوی یهودیُ هَستَه، و عیسی به شهر اورشلیم رَه.

² توو اورشلیم، پهلو ’دروازۀ کَهر‘ یه حوضی هَستِن که توو زَبُن آرامی به اُ ’بِیت‌حِسْدا‘ اَگِن و پنج تا چارطایی ایشَه.

³ اُجا عدۀ زیادی اَ علیلُ شاخافتَ، مثه کورُ، لنگُ و فلجُ و منتظر هَستَرِن هُوو تکون بُخارِه

⁴ بِی چه که گَمون شاکِه هر چَن وخت یه بار یه فرشته اَ طَرَه خداوند اَتا و هُووُ تکون اَدِت؛ بعد اَ تکون خاردِن هُوو اَوِّلین کسی که داخل حوضی شِبو، اَ هر مرضی که ایشَستَه شفا شَگِه.

⁵ اُجا، یه مَردی هَستَه که سی و هشت سالَ علیلَ.

⁶ وختی عیسی ایدی که مَردو اُجا خوافتِن و ایفَهمی که خیلی وختِن اُجان، بهش ایگو: «تَوا شفا بِگِری؟»

⁷ مَردی که علیلَ ایگو: «سرورُم، کسیُ اُمنی موکعی که هُوو تکون اَخارِه به مه داخل حوضی بُنوسه، تا اَتام به خوم به حوضی بِرَسُنُم، یه تا دگه کَبل اَ مه داخل بودِن.

⁸ عیسی بهش ایگو: «هُرُس، جاگَه خو واگِه و راه بِکَه.»

⁹ اُ مَردو، درجا شفا ایگِه و جاگَه خو ایسِی، راه کَفت. اُ رو، روز شنبه مقدّس یهودیُ هَستَه.

¹⁰ پَ یهودیُ به مَردی که شفا ایگِفتَه شُگُو: «اِمرو شنبه‌اَن و شرعاً اجازه اِتنی که جاگَه خو واگِری و بُبِری.»

¹¹ ولی اُ مَردو جواب ایدا: «اُ کِ به مه شفا ایدا به مه ایگو، ”جاگَه خو واگِه و راه بِکَه“.»

¹² اُشُ اَ اُ شُپُرسی: «اُ کِ به تو ایگو: ”جاگَه خو واگِه و راه بِکَه“، کِئَه؟»

¹³ مَردی که شفا ایگِفتَه اینادونست که اُ کِن، چون عیسی میون جمعیتی که اُجائَه ناپدید بودَه.

¹⁴ یه خو بعدته، عیسی به اُ مَرد تو معبد پیدا ایکه و بهش ایگُفت: «بیگین، خُب بودِی! دگه گناه مَکُن تا بدته اَ ایی سرت نیاد.»

¹⁵ اُ مَرد رَه و به یهودیُ ایگو اُ کسی که شفاش ایدادِن، عیسان.

¹⁶ وا هِمی خاطر یهودیُ به عیسی اذیت و آزاری شاکِه، به چه که عیسی توو روز شنبه ایی کارُ شَکِه.

¹⁷ ولی عیسی به اُشُ جواب ایدا: «بَپِ آسَمُنی مه هِنوزا کار اَکُنت، مه هم کار اَکُنُم.»

¹⁸ وا هِمی خاطر، یهودیُ بِشتِه اَ کَبل شاواستَه که به عیسی بُکُشِن، بِی چه که نه فَکَه قانون روز شنبه‌ئو شَشکَخت، بلکه حتی خدائو بَپ خو صدا شَکِه و به خویی با خدا برابر شَکِه.

کُدرَت و اقتدار پُس خدا

¹⁹ بعد عیسی به اُشُ ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، که پُس اَ خوش ناتون کاری بُکنت مگه کارویی که اَگینه بَپ آسَمُنی اَنجُم اَدِت؛ بِی چه که هرکاری بَپ اَکُنت، پُس اَم همو کارُ اَکُنت.

²⁰ چونکه بَپ، به پُس دوست ایشَه و هر کاری اَکُنت بهش نَمایُن اَکُنت و کاروی گَپ تِه اَ ایی هم بهش نَمایُن اَکُنت تا بُهتِتُ بِزَنت.

²¹ چونکه همطو که بَپ به مُردَئُن زنده اَکُنت و بهشُ زندگی اَدِت، همیطوَم پُس به هَرکَ بُخواد، زندگی اَدِت.

²² بَپ به کسی حکم ناکُن، بلکه تَمُن کار حکم کِردِنُ به پُس ایدادِن.

²³ تا همه به پُس حرمت بُکنِن، همطو که به بَپ حرمت اَکُنِن. کسی که به پُس حرمت ناکُن، به بَپی که به اُ ایفِرِستادِن هم حرمت اینَکِردِن.

²⁴ حکیکتاً، بهتُ اَگَم، هَرکَ کَلُم مه ئو اَشنُوِه و به اُ کِ به مه ایفِرِستادِن ایمُن اَتارِه، زندگی ابدی ایشَه. اُ محکوم نابو بلکه اَ مرگ به زندگی منتقل بودِن.

²⁵ حکیکتاً، بهتُ اَگَم، یه زَمُنی اَرِسِه، و همی حالام غایه اَش رسیدِن، که مُردَئُن صدای پُس خدائو اَشنُوِن و کسونی که اَشنُوِن زنده اَبِن.

²⁶ چونکه همطو که بَپ در خوش زندگی ایشَه، همطوَم به پُس عطا ایکِردِن تا پُس هم در خوش زندگی ایبَشِت،

²⁷ و به اُ، ایی کُدرَتُ و اقتدار ایدادِن که حکم بُکنت، بِی چه که اُ پُس انسانِن.

²⁸ اَ ایی بُهتِتُ نَزَنت، چونکه یه زَمُنی اَتا که همه اُشُویی که توو کَبرَن، صداش اَشنُوِن

²⁹ و در اَتان. اُشُ که خُبی شُکِردِن، زنده اَبِن که تا ابد زندگی بُکنِن، و اُشُ که بدی شُکِردِن، زنده اَبِن تا بهشُ حکم بَشِت.

³⁰ مه اَ خوم هیچ کاری ناتونُم بُکنُم، بلکه طِبکِ اُچه اَشنُوُم حکم اَکُنُم و مه عادلانه حکم اَکُنُم، بِی چه که دُمبال خواسته خوم نَهُم، بلکه دُمبال خواسته اُ کسی اَم که به مه ایفِرِستادِن.

شاهدُنِ عیسی

³¹ «اگه فَکَه مه دربارۀ خوم گواهی هادَم، گواهیم اعتباری اینین.

³² یکی دگه هَه که دربارۀ مه گواهی اَدِت و اَدونُم که گواهیش دربارۀ مه معتبرِن.

³³ شما به یه عده پهلو یحیی تُفرستا و یحیی به حکیکت گواهی ایدا.

³⁴ نه ایکه مه گواهی انسانُ کبول بُکنُم، بلکه ایی گَپُنُ اَگَم تا شما نجات پیدا بُکنین.

³⁵ یحیی یه چراغیَ که بُنَ و نور شَدا، و شما تُخواست یه مدتی توو نوری خاش بَشین.

³⁶ ولی مه گواهی‌ای گَپتِه اَ گواهی یحیی اُمهَستِن، چون کارویی که بَپ آسَمُنی دَسِ مه ایدادِن تا به اَنجُم بِرَسُنُم، یعنی همی کارو ئو که اَکُنُم، دربارۀ مه گواهی اَدَن که بَپ آسَمُنی به مه ایفِرِستادِن.

³⁷ همو بَپی که به مه ایفِرِستا، خوش دربارۀ مه گواهی ایدادِن. شما ابداً صدایی تُنَشنوتِن و ابداً ظاهری تُنَدیدِن

³⁸ و کَلُمِ اُ در شما ساکن نین، چون به کسی که به اُ ایفِرِستادِن ایمُن تُنی.

³⁹ شما نوشته‌ئُوی مقدّسُ وا دِکَّت اَخونین، بِی چه که گَمون اَکُنین در اُشُ زندگی ابدی تُهَه، همو نوشته ئُون که دربارۀ مه گواهی اَدَن.

⁴⁰ ولی تُناوا پهلو مه بیِی تا زندگی تُبَشِت.

⁴¹ «جلالُ اَ آدمُ کبول ناکُنُم،

⁴² ولی اَدونُم که شما محبت خدا تو دلُتُ نین.

⁴³ مه به نُم بَپ آسَمُنی خو هُندَم، ولی شما به مه کبول ناکُنین. اگه یه نُفر دگه به نُم خوش بیاد، به اُ کبول اَکُنین.

⁴⁴ چطو اِتونین ایمُن بیارین وختی که جلال اَ همدگه کبول اَکُنین، ولی دُمبال جلالی که اَ طَرَه خدای یکتان، نَهین؟

⁴⁵ گَمون مَکُنی که پهلو بَپ آسَمُنی، مه به شما متهم اَکُنُم؛ اُ که به شما متهم اَکُنت موسی پیغُمبَرِن، همو که به اُ امید تُبستِن.

⁴⁶ چون اگه به موسی ایمُن تاوا، به مه هم ایمُن تاوا، بِی چه که اُ دربارۀ مه اینِوشتِن.

⁴⁷ ولی اگه نوشته ئُوی اُ رو باور ناکُنین، چطو گَپوی مه ئو باور اَکُنین؟»