یوحنا 4 - کتاب مقدس به زبان بندری

عیسی و زن سامری

¹ عیسی ایفَهمی که عالموی فرقه فَریسی شُشنُتِن اُ بِشتِه اَ یحیی شاگرد ایشَه، و غسل تعمیدشُ اَدِت

² با ایکه شاگردُنِ عیسی تعمید شادا نه خوش

³ بِی همی عیسی اَ منطکه یهودیه در بو و دوبارَه طَرَه منطکه جلیل رَه.

⁴ اُ بایه اَ منطکه سامره رد ایکِردَه.

⁵ پَ به یه تا اَ شهروی سامره که نُمی سوخارَه رِسی، نِزیک تکه زمینی که یَعکوب به پُس خو ایسُف ایدادَه.

⁶ چاه یَعکوب اُجا هَستَه و عیسی که خسته راهَه پهلو چاه نِشت. ساعت دور و ور دوازده ظهرَ.

⁷ یه زن سامری هُند، تا اَ چاه هُوو بِکَشِه. عیسی به اُ ایگو: «یه چَک هُوو مادَه،»

⁸ چونکه شاگردُنِش به گِفتِن جیره وا شهر رَفتَرَن.

⁹ اُ زن سامری به عیسی ایگو: «چطون تو که یه یهودیی، اَ مه که یه زن سامری‌ام هُوو تَوا؟» به چه که یهودیُ با سامریُ رابطه ای شُنَهَه.

¹⁰ عیسی جواب ایدا: «اگه اَ هدیه خدا خبر اِتهستَه و تَدونِست کِن که بهت اگه: ”یه چَک هُوو مادَه“، تو اَ اُ تَواسته، و اُ بهت هُووی که زندگی اَبَخشه، شَدا.»

¹¹ زِنو به عیسی ایگو: «سرورُم، تو که چیزی اِتنی باهاش هُوو بِکِشی و چاه هم عمیقِن، پَ اُ هُوو زندگی بخش اَ کا اَتاری؟

¹² مگه تو اَ جدمُ یَعکوب گَپتِری؟ اُ ایی چاهُ به ما ایدا، و خوش و پُسُش و مالُوش اَ اُ هُوو شاخا؟»

¹³ عیسی به زِنو ایگو: «هَر‌کَ اَ ایی هُوو اَخارِه، بازم چِهنَه اِبو.

¹⁴ ولی هَرکَ اَ اُ هُوو که مه به اُ هادَم بُخارِه، ابداً دگه چِهنَه نابو، هُووی که مه به اُ اَدَم توو وجود اُ یه چشمه‌ای اِبو که تا زندگی ابدی اِجوشه و سرریز اِبو.»

¹⁵ زِنو به اُ ایگو: «سرورُم، ایی هُووُ به مه هادَه، تا دگه چِهنَه نَبَشُم و به هُوو کشیدِن ایجا نیام.»

¹⁶ عیسی به اُ ایگو: «بِرَه، به شوت صدا بُکن و بُدو ایجا.»

¹⁷ زِنو جواب ایدا: «شو اُمنینِن.» عیسی به اُ ایگو: «راست اَگُفتی که شو اِتنی،

¹⁸ چون پنج تا شو اِدکِردَه و اُ اَم کِ الان باهاتِن، شوت نَن. راست اَگُفتی!»

¹⁹ زِنو ایگو: «سرورُم، اَدیدم که یه پیغُمبَری.

²⁰ جدُمُ توو ایی کوه خدائو پرستش شاکِه، ولی شما یهودیُ اَگِین اُ جایی که مردم بایه خدائو پرستش بُکنِن شهر اورشلیمِن.»

²¹ عیسی ایگو: «ای زن، باور بُکن، زَمُنی اَتا که بَپ آسَمُنیُ نه توو ایی کوه پرستش اَکُنین، نه توو اورشلیم.

²² شما به اُچه که ناشناسی اَپرستین، ما به اُچه که اَشناسیم اَپرستیم، چون نجات اَ طَرَه کوم یهود اَتات.

²³ ولی یه زَمُنی اَرِسِه، و همی حالام غایه اَش رسیدِن که پرستندئُوی حکیکی، بِی بَپ آسَمُنی توو روح و حکیکت پرستش اَکُنِن، چون بَپ پِی ایطو کسونین که به اُ بِپرستِن.

²⁴ خدا روحِن و اُشُویی که به اُ پرستش اَکُنِن بایه به اُ توو روح و حکیکت پرستش بُکنِن.»

²⁵ زِنو به عیسی ایگو: «اَدونُم که ماشیح اَتات؛ وختی اُ بیاد، همه چیزُ به ما اَگِت.» ماشیح یعنی مسیح موعود.

²⁶ عیسی به اُ ایگو: «مه که با تو گَپ اَزدَم، مه همو اَم.»

²⁷ همو موکَع، شاگردُنِ عیسی برگشتِن. اُشُ بُهتِشُ ایزَه که عیسی با یه زنی گَپ اَزدِن. ولی هیچِتا شُنَپُرسی «چه تَوا؟» یا «به چه با ایی زِنو گَپ اَزدِی؟»

²⁸ اُغایه زِنو، جَهلَه خو ایناها و وا طَرَه شهر رَه و به مردم ایگو:

²⁹ «بیِی مَردیُ بِگینی که هر کاری که تا الان اُمکِردَه، به مه ایگو. یعنی ممکنِن اُ مسیح موعود بَشِت؟»

³⁰ پَ اُشُ اَ شهر در بودِن، حد عیسی شارَفتَه.

³¹ همی موکَع، شاگردوی عیسی اَزی خواهش شاکِه، شاگُفت: «استاد، یه چیزی بُخا.»

³² ولی عیسی به اُشُ ایگو: «مه خوراکی به خاردِن اُمهَه که شما دربارَش چیزی نادونی.»

³³ پَ شاگردُن به همدگه شُگُفت: «مگه کسی بِی اُ خوراک ایواردِن؟»

³⁴ عیسی به اُشُ ایگو: «خوراک مه ایین که ارادۀ کسی که به مه ایفِرِستادِنُ اَنجُم هادَم و کار اُ رو به سرانجُم بِرَسُنُم.

³⁵ مگه ایی گَپُ تُنَشنوتِن که ”هِنو چهار ماهْ دگه تا فصل دِرُو موندن“؟ نگاه بُکنی مه به شما اَگَم، چِهمُتُ واز بُکنی و بیگینی که الان زمینُ آمادۀ دِرُوِن.

³⁶ همی حالا، کسی که دِرُو اَکُنت مُزد خو اَگِنت و به زندگی ابدی محصول جمع اَکُنت، تا اُ کِ اَکارِه و اُ کِ دِرُو اَکُنت، با همدگه شاد بَشِن.

³⁷ جایِ ایی مثل ایجان که اَگِن ”یه تا اَکارِه و یه تا دگه دِرُو اَکُنت“.

³⁸ مه به شما اُمفِرِستا تا محصولی دِرُو بُکنین که خوتُ زحمتی تُنَکشیدِن. دیگرُن زحمت شُکِشیدِن و شما اَ زحمت اُشُ نَعف اَبِرین.»

³⁹ خیلی اَ سامریُ که توو اُ شهر زندگی شاکِه وا خاطر شهادت اُ زِنو که ایگُفتَه: «تا الان هر کاری که اُمکِردِن، به مه ایگُفت،» به عیسی ایمُن شُوا.

⁴⁰ پَ وختی اُ سامریُ حد عیسی هُندِن، اَزی شُخواست پهلوشُ بُمونِت. عیسی هم دو رو اُجا مُند.

⁴¹ و خیلیُ دگه هم وا خاطر گَپُوی عیسی ایمُن شُوا.

⁴² اُشُ به زِنو شُگُو: «دگه فَکَه وا خاطر گَپ تو نَن که ایمُن اَتاریم، چون خومُ گَپُن اُ رو مُشنوتِن و اَدونیم که ایی مَرد واکعاً نجات‌دهندۀ دنیان.»

⁴³ دو رو بعد، عیسی اَ اُجا به جلیل رَه،

⁴⁴ چون عیسی خوش شهادت ایدادَه که یه پیغُمبَر توو شهر خوش حرمتی اینین.

⁴⁵ وختی عیسی به جلیل رِسی، جلیلیُ وا روی خاش به اُ کبول شُکِه، چون اُشُ هم به عید پِسَخ به اورشلیم رَفتَرَن و همۀ کارویی که عیسی اُجا اَنجُم ایدادَه، شُدیدَه.

شفای پُس یه درباری

⁴⁶ پَ عیسی یه بار دگه به داهات قانا توو جلیل رَه، همو جایی که هُووُ وا شراب ایکِردَه. توو شهر کَفَرناحوم یه تا اَ آدموی دربار هَستَه که یه پُسِ مریض ایشَستَه.

⁴⁷ اُ مَرد وختی شِشنُت عیسی اَ یهودیه وا جلیل هُندِن، وا دیدنی رَه و خواهش ایکه تا بیاد و به پُسِش شفا هادِه، چون پُسِش دَمِ مرگَ.

⁴⁸ پَ عیسی به اُ ایگو: «تا نِشُنه و معجزه ئُو و چیزُی عجیب نَگینین، ایمُن نِتارین.»

⁴⁹ اُ مَرد درباری به عیسی ایگو: «سرورُم، کَبل اَ ایکه چوکُم بِمِرِت، بُدو.»

⁵⁰ عیسی به اُ ایگو: «بِرَه؛ پُسِت زنده اَمونِت.» اُ مَرد گَپ عیسائو باور ایکه و راه کَفت.

⁵¹ اُ مَردو هِنو توو راهَه که نوکرُش پیشوازی رفتِن، و بهش شُگُفت که پُسِش خُب اِبودِن.

⁵² پَ اُ مَردو ازشُ ایپُرسی که اَ چه ساعتی حالی رو به خُب بودِن رَه. اُشُ شُگُفت: «دوش، ساعت یَک ظهر تُووی کَ.»

⁵³ بَپی ایفَهمی که ایی همو ساعتی هَستَه که عیسی به اُ ایگُفتَه: «پُسِت زنده اَمونِت.» پَ خوش و همۀ اهل لَهَری ایمُن شُوا.

⁵⁴ ایی دوّمین نِشُنه و معجزه ایَ که عیسی موکعی که اَ یهودیه وا جلیل هُند، اَنجُم ایدا.