یوحنا 19 - کتاب مقدس به زبان بندری

حکم صلیب کِردِن عیسی

¹ اُغایه پیلاتُس فَرمُندار رُمی دستور ایدا تا به عیسی بِگِرِن، و شلاقی بِزَنِن.

² سربازُن تاجی اَ خار درست شُکِه، رو سر عیسی شُناها و یه عبای بنفش گَری شُکِه،

³ و پهلوش هُندِنُ، شاگو: «سلام، ای پادشاه یهودیُن!» و چَکی شازَه.

⁴ پیلاتُس یه بار دگه در هُند و به یهودیُ ایگو: «بیگینین، به اُ صَرا پهلوتُ اَتارُم تا بُدُنین که مه هیچ تقصیری توو ایی آدم ناگینُم.»

⁵ پَ عیسی وا تاج خار رو سری و عبای بنفشی که گَرِشَه، صَرا هُند. پیلاتُس بهشُ ایگو: «بیگینی اُ مَرد!»

⁶ وختی کاهنوی گَپ و افسروی معبد به عیسی شُدی، جار شُزَه شُگُو: «به صلیب ایبِکَش! به صلیب ایبِکَش!» پیلاتُس به اُشُ ایگو: «شما خوتُ به اُ بُبِری و به صلیب ایبِکِشی، چونکه مه هیچ تقصیری توو ایی آدم ناگینُم.»

⁷ یهودیُ به اُ جواب شُدا: «ما یه شریعتی مُهَستِن و طِبکِ اُ شریعت اُ بایه بِمِرِت، چون ادعا اَکِردِن پُسِ خدان.»

⁸ وختی پیلاتُس اییُ شِشنُت، بِشتِه تِرسی،

⁹ اُ دوبارَه داخل کاخی برگشت و اَ عیسی ایپُرسی: «تو مال کَمجایی؟» ولی عیسی جوابش اینَدا.

¹⁰ پَ پیلاتُس به اُ ایگو: «جوابُم نادِی؟ مگه نادونی کُدرَت اُمهَستِن آزادِت بُکنُم و کُدرَت اُمهَستِن به صلیبت بِکَشُم؟»

¹¹ عیسی ایگو: «اگه اَ طَرَه خدا به تو داده نبودَه، تو هیچ کُدرَتی به مه اِتنَهَستَه؛ وا هِمی خاطر، گناهِ اُ کِ به مه تحویلت ایدا، خیلی گَپتِرِن.»

¹² اَ اُ موکَع به بعد پیلاتُس دُمبال اییَ که به عیسی آزاد بُکنت، ولی یهودیُن با داد و غار شاگو: «اگه به ایی مَرد آزاد بُکنی، دوست امپراطور روم نِهی. هَرکَ که ادعای پادشاهی بُکنت، به ضدّ امپراطور رُمِن.»

¹³ پَ وختی پیلاتُس ایی گَپُنُ شِشنُت، به عیسی صَرا ایوا و خویی توو جایگاه داوری کِردِن، نِشت، توو جایی که به ’سنگفرش‘ معروف هَستَه و به زَبُن آرامی ’جبّاتا‘ شاگو.

¹⁴ اُ رو، روز ’تهیه‘ یعنی یه رو کَبل اَ عید پِسَخَ که یهودیُن به خوشُ بِی عید پِسَخ آماده شاکِه. نِزیک ظهرَ. پیلاتُس به یهودیُ ایگو: «بیگینی، پادشاهتُ!»

¹⁵ اُشُ جار شُزَه: «به اُ اَ بین بُبَر! به اُ اَ بین بُبَر، به صلیب ایبِکَش!» پیلاتُس بهشُ ایگو: «پادشاهتُ به صلیب بِکَشُم؟» کاهنوی گَپ جواب شُدا: «ما جُلَ امپراطور روم پادشاهی مُنی.»

¹⁶ بالأخره پیلاتُس به عیسی دَس اُشُ ایدا تا به صلیب ایبِکِشِن. اُغایه به عیسی شُگِهُ، شُبُرد.

صلیب بودِن عیسی

¹⁷ عیسی وا صلیبی که رو کَنگِشَ در بو، و وا طَرَه جایی به نُم جُمجُمه که به زَبُن آرامی جُلجُتا شَگن، رَه.

¹⁸ اُجا عیسائو به صلیب ایشُکِشی. واکل عیسی، به دو نُفر دگه هم، دو طرفی مصلوب شُکِه و عیسی وسطشوئَه.

¹⁹ وا دستور پیلاتُس رو یه تا تخته شُنِوِشت و بالای صلیب شُزَه. روی اُ نوشته بودَه: ’عیسای ناصری، پادشاه یهودیُن‘.

²⁰ خیلی اَ یهودیُن اُ نوشته ئو شُخوند، چون جایی که عیسی صلیب بو نِزیکِ شهر هَستَه و اُ نوشته به زَبُن آرامی و لاتین و یونانی نوشته بودَه.

²¹ پَ کاهنوی گَپ یهودیُ به پیلاتُس شُگُفت: «منویس ’پادشاه یهودیُن‘، بلکه بنویس ایی مَرد ایگو که مه پادشاه یهودیُم.»

²² پیلاتُس جواب ایدا: «هرچه اُمنوشت، دگه اُمنوشت.»

²³ وختی سربازُ به عیسی به صلیب ایشُکِشی، جِمه ئُوش شُگِه، به چهار کسمت بَش شُکِه و هر تکه یه سرباز ایسِی. و رداش هم شُواگِه. ولی اُ ردا دَرز اینَهَستَه، بلکه یه تکه اَ بالا تا پایین بافته بودَه.

²⁴ پَ به همدگه شُگُو: «بیِی اییُ پاره نَکُنیم، بلکه کُرعه بِکَردُنیم تا بیگینیم مال کِ بَشِت.» ایطوکا اُ نوشتۀ مقدّس که توو کتاب مزامیر نوشته بودِن به حکیکت تبدیل بو که اَگِت: «جِمه ئُوم میون خوشُ بَش شُکِه و رو لباسوم کُرعه شُکَردی.» پَ سربازُ همی کار شُکِه.

²⁵ کنار صلیب عیسی، مُمِش و خاله اَش، و میریَم زن کْلوپاس و میریَم مَجدَلیّه هم ووستادَرِن.

²⁶ وختی عیسی به مُمِش و اُ شاگردی که خاطری شَواستَه ایدی که کنار مُمِش ووستادِن، به مُم خو ایگو: «ای زن، بیگین ایی پُسِت.»

²⁷ بعد به اُ شاگرد ایگو: «بیگین ایی مُمِت.» اَ اُ ساعت، اُ شاگرد، به مُمِ عیسی وا لَهَر خو ایبُرد.

مرگ عیسی

²⁸ بعد اَ اُ، عیسی که شَدونِست همه چی تَمُن بودِن، وا خاطریکه نوشته ئُوی مقدّس اِتفاک بِکِت، ایگو: «چِهنَمِن.»

²⁹ اُجا یه جَهلَه پُر اَ شراب تُرش کِردَئَه. پَ یه ابری توو شرابِ تُرش شُزَه و سر یه دُولی اَ زوفا شُزَه، جلو لُویی شُبو.

³⁰ وختی عیسی شراب تُرشُ ایچشی، ایگو: «تَمُن بو.» بعد سر خو خم ایکه و جُن ایدا.

³¹ اُ رو، روز ’تهیه‘ هَستَه، و صَباش، روزِ شنبه گَپ یهودیوئَه. وا هِمی خاطرَم یهودیُ که شُناواستَه جسدُ تا روز بعد رو صلیب بُمونِت، اَ پیلاتُس شُخواست تا کَلَم پائُوی اُ سه نُفرُ بِشکَنِن و جسد ئُوشُ اَ صلیب زیر بیارِن.

³² پَ سربازُن هُندِن و کَلَم پائُوی اَوِّلین نُفر و اُ یه تا دگه که با عیسی به صلیب بودَه، شُشکَخت.

³³ ولی وختی به عیسی رسیدِن و شُدی که مُردِن، کَلَم پائُوی اُ رو شُنَشکَخت.

³⁴ ولی یه تا اَ سربازُن یه نیزه به پهلو عیسی ایزَه که همو موکَع خون و هُوو اَ پهلوش در ایزَه.

³⁵ اُ کِ اییُ ایدی، گواهی اَدِت تا شما هم ایمُن بیارین. گواهی اُ راستِن و اُ اَدونه که حکیکتُ اَگِت.

³⁶ ایی چیزُ اِتفاک کَفت تا نوشته ئُوی مقدّس به حکیکت تبدیل بُبوت که: «هیچِتا اَ اُستَخونُش ناشکِه،»

³⁷ و همیطوَم یه کسمت دگه اَ نوشته ئُوی مقدّس که اَگِت: «اُشُ به اُیی که نیزه ایی شُزَدِن، نگاه اَکُنِن.»

کفن و دفن عیسی

³⁸ اُغایه ایسُف، که مالِ رامَه هَستَه، اَ پیلاتُس اجازه ایخواست که جسد عیسائو بِسِت. ایسُف اَ شاگردُن عیسی هَستَه، ولی زَفتکایی، به چه که اَ یهودیُ شَتِرسی. پیلاتُس هم به اُ اجازه ایدا. پَ هُند، جسد عیسائو ایسِی.

³⁹ نیقودیموس هم که پِشتِه شبونه پهلو عیسی رَفتَه، هُندُ نِزیک سی کیلو مُر و عود که کاطی ایکِردَه، با خوش ایوا.

⁴⁰ پَ اُشُ جسد عیسائو شُسِی، به اُ طِبکِ رسمِ کفن و دفن یهودیُ وا اُ مُر و عود توو کفن شُپیچی.

⁴¹ اُجایی که عیسی صلیب بو، یه باغَ و توو باغ مقبره ایی جدیدی هَستَه که هِنوزا مُرده‌ای توش شُنَناهادَه.

⁴² پَ چونکه روز ’تهیۀ‘ یهودیُ هَستَه و اُ مقبره هم نِزیکَ، جسد عیسائو توو اُ مقبره شُناها.