یوحنا 17 - کتاب مقدس به زبان بندری

دعای عیسی بِی خوش

¹ بعد اَ ایی گَپُن، عیسی به آسَمُن نگاه ایکه و ایگو: «بَپ، غایَشِن. به پُسِت جلال هادَه تا پُسِت هم به تو جلال هادِه.

² چونکه تو اختیار همۀ آدمُ به اُ اِتدادِن تا به همۀ کسویی که تو به اُ اِتبخشیدِن، زندگی ابدی هادِه.

³ و زندگی ابدی ایین، که اُشُ به تو که تهنا خدای حکیکیی، و به عیسی مسیح که تو اِتفرستادِن، بِشناسِن.

⁴ مه کاری که تو به مه تِسپارد، کامل اَنجُم اُمدا، و ایطو به تو روی زمین جلال اُمدا.

⁵ پَ حالا ای بَپ، به مه در محضر خوت جلال هادَه، همو جلالی که کَبل اَ بوجود هُندِن دنیا پهلو تو اُمهَستَه.

⁶ «مه نُمتُ به مردمی که اَ دنیا به مه اِتدا، نَمایُن اُمکِردِن. اُشُ مال تو هَستَرِن و تو اُشُ به مه اِتدا، و کَلُمِ توئو اَنجُم شُدادِن.

⁷ و حالا اُشُ اَدونِن که هرچه به مه اِتدادِن، اَ طَرَه تُن.

⁸ چونکه کَلُمیُ که تو به مه اِتدا، بهشُ اُمدادِن، و اُشُ اُ رو کبول شُکِردِن و واکعاً شُفَهمیدِن که اَ طَرَه تو هُندَم، و ایمُن شُواردِن که تو به مه اِتفرستا.

⁹ مه بِی اُشُ دعا اَکُنُم؛ مه بِی ایی دنیا دعا ناکُنُم، بلکه بِی اُشُویی دعا اَکُنُم که تو به مه اِتدادِن بِی چه که مال توئَن.

¹⁰ هرچه که مال مِن، مال تُن و هرچه که مال تُن، مال مِن؛ و مه در اُشُ جلال اُمگِفتِن.

¹¹ مه دگه تو ایی دنیا نامونُم، ولی اُشُ تو دنیائَن؛ و مه پهلو تو اَتام. ای بَپِ قدّوس، به اُشُ به کُدرَت نُم خو که به مه اِتدادِن نگه بُکن، تا یَک بَشِن، همطو که ما یکیم.

¹² مه تا زَمُنی که باهاشُ هَستَرُم، به اُشُویی که تو به مه اِتدادِن در نُم تو نگه اُمکه. مه واسارشُ بودُم و هیچِتاشُ اَ دَس اُمنَدادِن، جُلَ پُس هلاکت، تا نوشته ئُوی مقدّس به اَنجُم بِرَسه.

¹³ ولی حالا پهلو تو اَتام، و ایی گَپُنُ وختی اَگَم که هِنوزا تو ایی دنیام، تا شادی مه در اُشُ کامل بُبوت.

¹⁴ مه کَلُم تو رو به اُشُ اُمدادِن، دنیا اَ اُشُ نفرت ایشَستَه، به چه که مال ایی دنیا نَهَن، همطو که مه مال ایی دنیا نَهُم.

¹⁵ مه اَ تو اُمناوا که به اُشُ اَ ایی دنیا بُبِری، بلکه مَوات اَ اُ شریر حفظشُ بُکنی.

¹⁶ اُشُ مال ایی دنیا نَهَن، همطو که مه مال ایی دنیا نَهُم.

¹⁷ حکیکتُ به اُشُ یاد هادَه تا مقدّس بَشِن؛ کَلُم تو حکیکتِن.

¹⁸ همطو که تو به مه وا ایی دنیا اِتفرستا، مه هم به اُشُ وا ایی دنیا اُمفِرِستادِن.

¹⁹ و وا خاطر اُشُ مه بِی خوم وَخف اَکُنُم، تا اُشُ هم توو حکیکت وَخف بَشِن.

²⁰ «مه فَکَه بِی ایشُ دعا ناکُنُم، بلکه بِی کسوئی هم که اَ طریق اُشُ ایمُن اَتارِن،

²¹ تا اُشُ همه یَک بَشِن، همطو که تو ای بَپ در مه هَستِی و مه در تو. تا اُشُ هم در ما بَشِن، تا دنیا باور بُکنت که تو به مه اِتفرستادِن.

²² مه جلالیُ که به مه اِتدادِن، به اُشُ اُمدادِن تا یَک بَشِن، همطو که ما یکیم؛

²³ مه در اُشُ و تو در مه. تا ایطو بَشِت که اُشُ هم کاملاً یَک بَشِن تا دنیا بُدُنِت که تو بِی مه اِتفرستادِن، و به ایشُ دوست اِتهستَه همطو که به مه دوست اِتهستَه.

²⁴ ای بَپ، مَوات اُشُ که به مه اِتدادِن هَمُجا که مه هَستُم با مه بَشَن، تا جلال مه ئو بِگینِن، همو جلالی که تو به مه اِتدادِن؛ چون کَبل اَ شروع دنیا به مه دوست اِتهستَه.

²⁵ «ای بَپ عادل، با ایکه دنیا به تو ناشناسِه، مه به تو اَشناسُم، و ایشُ شُفَهمیدِن که تو به مه اِتفرستادِن.

²⁶ مه نُمتُ به اُشُ مِشناسُند و به شناسوندِن ادامه اَدَم، تا محبتی که تو به مه اِتهستَه، در اُشُ هم بَشِت و مه هم در اُشُ بَشُم.»