یوحنا 13 - کتاب مقدس به زبان بندری

عیسی پائُوی شاگردُن اَشوره

¹ کَبل اَ عید پِسَخ، عیسی ایفَهمی که موکعی هُندِن تا اَ ایی دنیا پهلو بَپ آسَمُنی بِرِت، عیسی به شاگردُن خو که توو ایی دنیا دوست ایشَستَه تَمُم و کمال محبت ایکه.

² موکِع شُم بو. ابلیس پِشتِه اَ ایی توو دل یهودای اَسخَریوط، پُسِ شَمعون، ایناهادَه که به عیسی تحویل دشمن هادِه.

³ عیسی که شَدونِست که بَپ همه چیُ دَسِ اُ ایدادِن و اَ طَرَه خدا هُندِن و پهلو خدا بَراَگردِت،

⁴ اَ پا شُم بلند بو. عیسی عبا اَ گَر خو در ایوا و حوله ایسِی، و به کمر خو ایبَست.

⁵ بعد هُووُ توو لگن ایرِخت و شروع ایکه به شوشتِنِ پائُوی شاگردُن و با حوله‌ای که به کمر خو ایبَستَه خشک شَکِه.

⁶ وختی به شَمعون پطرس رِسی، اُ به عیسی ایگو: «سرورُم، تو تَوا پای مه ئو بُشوری؟»

⁷ عیسی جواب ایدا: «الان نافهمی چه اَکِردَم، ولی بعد اَفهمی.»

⁸ پطرس به اُ ایگو: «نه اصلا ناوالُم پائُوم بُشوری!» عیسی جواب ایدا: «اگه به تو نشورُم دگه وا مه سهمی اِتنی.»

⁹ شَمعون پطرس به عیسی ایگو: «سرورُم نه فَکَه پائُوم، بلکه دَسُم و سرُم‌اَم بُشو!»

¹⁰ عیسی جواب ایدا: «اُ کِ جُن خو ایشوشتِن، نیاز به شوشتِن اینین، به جز پائُوش. چونکه سر تا پا پاکِن. شما پاکین، ولی نه همتُ.»

¹¹ چون عیسی شَدونِست کِ به اُ تحویل دشمن اَدِت، و وا هِمی خاطر ایگو: «همۀ شما پاک نَهین.»

¹² بعد اَ ایی که عیسی پائُوی اُشُ رو ایشوشت، عبا خو ایپوشی و دوبارَه سر سفرۀ شُم نِشت. و به اُشُ ایگو: «اُنچه باهاتُ اُمکه، تُفَهمی؟

¹³ شما به مه استاد و سرور صدا اَکُنی و درست هم اَگِین، چونکه هَستُم.

¹⁴ پَ اگه مه که سرور و استاد شمام پائُوی شمائُو اُمشوشتِن، شما هم بایه پائُوی همدگه ئو بُشورین.

¹⁵ چون مه یه نمونه بهتُ اُمدادِن، تا شما هم همطو رفتار بُکنی که مه وا شما رفتار اُمکِردِن.

¹⁶ حکیکتاً، بهتُ اَگَم، نه نوکر اَ ارباب خو گَپتِرِن، نه فرستادَه اَ فرستنده خو.

¹⁷ حالا که ایی چیزُئو اَدونین، خوش به حالتُ اگه بهشُ عمل بُکنی.

¹⁸ اُچه اَگَم دربارۀ همۀ شما نَن. مه به اُشُ که گُزین اُمکِردِن، اَشناسُم. ولی نوشته ئُوی مقدّس بایه به اَنجُم بِرَسه که ”اُ که نُن مِهُ ایخا، وا مه دشمنی ایکِردِن.“

¹⁹ الان اییُ کَبل اَ ایکه اِتفاک بِکِت، بهتُ اَگَم تا زَمُنی که اِتفاک کَفت، باور بُکنی که مه اُ هَستُم.

²⁰ حکیکتاً، بهتُ اَگَم هَرکَ به کسی که مه اَفِرِستُم کبول بُکنت، به مه کبول ایکِردِن، و هَرکَ به مه کبول بُکنت، به کسی که به مه ایفِرِستادِن کبول ایکِردِن.»

یه تا اَ شما به مه تحویل دشمن اَدِت

²¹ عیسی بعد اَ ایی که ایی چیزُئو ایگو، در روح پریشون بو و شهادت ایدا و ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم، یه تا اَ شما به مه تحویل دشمن اَدِت.»

²² شاگردُن به همدگه نگاه شاکِه، حیرون ئَرِن که عیسی دربارۀ کِ گَپ اَزدِن.

²³ یه تا اَ شاگردُن، که عیسی دوستِش ایشَستَه، سر سفره کنار عیسی یه پهلو نِشتَه.

²⁴ پَ شَمعون پطرس بهش اشاره ایکه تا اَ عیسی بُپُرسه منظوری وا کِن.

²⁵ پَ اُ شاگرد یه خو به خوش عقِب ایبُرد و سر خو به سینه عیسی تکیه ایدا و ازش ایپُرسی: «سرورُم، اُ کِن؟»

²⁶ عیسی جواب ایدا: «همو کِ وختی ایی پَرک نُنُ توو تاس اُمزَه، بهش اَدَم.» اُغایه پَرک نُنُ توو تاس ایزَه و اُ رو به یهودا پُس شَمعون اَسخَریوط ایدا.

²⁷ یهودا بعد اَ ایکه لقمه ئو ایگِفت، شِیطُن توو جُنی رَه. عیسی به اُ ایگو: «هرچه که تَوا اَنجُم هادِی، زودتِه اَنجُمی هادَه.»

²⁸ ولی هیچِتا اَ کسوئی که سر سفره نِشتَرِن، شُنَفَهمی عیسی بِی چه اییُ به یهودا ایگُفت.

²⁹ بعضی گَمون شُکِه چون کیسه پول خرجی دَس یهودائَه، عیسی به اُ اَگِت که: «اُچه به عید لازم مُهَه بخر،» یا ایی که چیزی به فَخیرُ هادِه.

³⁰ بعد اَ ایکه یهودا لقمه نُنُ ایگِه، فورنی در بو. و شُوَ.

یه حکم تازه

³¹ بعد اَ در بودِن یهودا، عیسی ایگو: «حالا پُس انسان جلال ایگِه و خدا هم در اُ جلال ایگِفت.

³² اگه خدا در اُ جلال ایگِه، خدا هم به اُ در خوش جلال اَدِت و فوراً به اُ جلال اَدِت.

³³ ای چوکُن، یه خو دگه با شمام. جُست مه اَگَردین و همطو که به یهودیُن اُمگو، الان بهتُ اَگَم که اُجا که مه اَرَم، شما ناتونی بیِی.

³⁴ حکمی تازه بهتُ اَدَم، و اُ این که به همدگه محبت بُکنی. همطو که مه به شما محبت اُمکِردِن، شما هم بایه به همدگه محبت بُکنی.

³⁵ اگه به همدگه محبت بُکنی، همۀ مردم اَفَهمِن که شاگردوی مه ایین.»

عیسی اگه پطرس به اُ حاشا اَکُنت

³⁶ شَمعون پطرس ایگو: «سرورِ مه، کا اَرَفتی؟» عیسی جواب ایدا: «تو الان ناتونی جائی که اَرَم دُمبال مه بیِی؛ ولی بعداً اَ پِی مه اَتِی.»

³⁷ پطرس ایگو: «سرورُم، به چه الان ناتونُم دُمبال تو بیام؟ مه جُنُ خو به تو اَدَم.»

³⁸ عیسی ایگو: «جُنِ خو به مه اَدِی؟ حکیکتاً، بهت اَگَم، تا کَبل اَ ایکه کروس بُنگ هادِه، تو سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی.»