یوحنا 1 - کتاب مقدس به زبان بندری

انسان بودِن کلمه

¹ اَ اَوِّل کلمه ئَه و کلمه با خدائَه و کلمه، خدائَه؛

² اُ اَ اَوِّل با خدائَه.

³ همه چی اَ طریق اُ خَلک بو، و اَ هرچه که خَلک بو، هیچ چی بدون اُ خَلک نِبو.

⁴ در اُ زندگی هَستَه، و اُ زندگی، نور آدمُ هَستَه.

⁵ ایی نور توو تُریکی اَدِرخشه و تُریکی حریفی نِبودِن.

⁶ یه مَردی اَ طَرَه خدا فرستادَه بو؛ که نُمی یحییَ.

⁷ اُ هُند تا شاهد بَشِت، تا به اُ نور گواهی هادِه، تا همه اَ طریق اُ ایمُن بیارِن.

⁸ یحیی اُ نور نَهَستَه، بلکه هُند تا به اُ نور گواهی هادِه.

⁹ اُ نور حکیکی که به هر آدمی روشنایی اَدِت، وا ایی دنیا شَهُند.

¹⁰ اُ توو دنیا هَستَه، و دنیا اَ طریق اُ خَلک بو؛ ولی دنیا به اُ اینَشناخت.

¹¹ اُ پهلو کومی هُندُ، کوم خوش بِی اُ کبول شُنَکِه.

¹² ولی به همۀ کسویی که به اُ کبول شُکِه، ایی حَکُ ایدا که چوکُن خدا بَشِن، یعنی به هَرکَ که به نُم اُ ایمُن ایوا؛

¹³ ایی چوکُن نه اَ خون، نه اَ خواسته جسم، و نه اَ خواسته یه مَرد، بلکه اَ خدا وا دنیا هُندَن.

¹⁴ کلمه، جسم بو و میون ما ساکن بو. ما جلال اُ رو مُدیدِن، جلالی شایستۀ اُ تک پُس که اَ طَرَه بَپ آسَمُنی هُند، پُر اَ فیض و حکیکت.

¹⁵ یحیی دربارۀ اُ گواهی ایدا و جار ایزَه و ایگو: «ایی هَمُن که دربارَش اُمگو: ”اُ که بعد مه اَتات اَ مه سرترِن، چونکه پِشتِه اَ مه هَستَه“.»

¹⁶ اَ پُریِ اُ همه مو بهره مُبردِن، فیض رو فیض.

¹⁷ چونکه شریعت اَ طریق موسی پیغُمبَر داده بو؛ فیض و حکیکت اَ طریق عیسی مسیح هُند.

¹⁸ هیچکَ ابداً به خدا اینَدیدِن. ولی اُ تک پُس که پهلو بَپ آسَمُنین، اُ خدائو شِشناسوندِن.

شهادت دادن یحیی

¹⁹ ایین شهادت یحیی اُغایه که یهودیُ، به کاهنوی معبد و لاویُ که خادموی معبدئَرن اَ شهر اورشلیم پهلو یحیی شُفِرِستا تا اَزی بُپُرسِن: «تو کی؟»

²⁰ یحیی واضح ایگو، و حاشا اینَکِه، بلکه واضح ایگو: «مه مسیح موعود نَهُم.»

²¹ اُشُ شُپُرسی: «پَ تو کی؟ تو الیاس پیغُمبَری؟» اُ جواب ایدا: «نَهُم.» اُشُ شُپُرسی: «تو همو پیغُمبَری که موسی وعده هُندِنی ایدادِن؟» یحیی جواب ایدا: «نه!»

²² اُغایه به اُ شُگُفت: «پَ کی؟ ما بایه به کسویی که به ما شُفِرِستادِن، جواب هادِیم. دربارۀ خوت چه اَگِی؟»

²³ یحیی ایگو: «مه صدای اُ کسی اَم که تو لَردِکی جار اَزَنت، ”راه خداوندُ راست بُکنی.“» درست همطو که اِشعیای پیغُمبَر ایگُفتِن.

²⁴ اُشُ که اَ طَرَه عالموی فرقه فَریسی فرستادَه بودَرِن،

²⁵ اَ یحیی شُپُرسی: «اگه تو نه مسیح موعودی، نه الیاسی، و نه اُ پیغُمبَر، پَ به چه غسل تعمید اَدِی؟»

²⁶ یحیی به اُشُ جواب ایدا: «مه وا هُوو تعمید اَدَم، ولی میون شما کسی ووستادِن که شما به اُ ناشناسی،

²⁷ اُ هَمُن که بعد اَ مه اَتات و مه لایِک نَهُم بَنِ جوتیش واز بُکنُم.»

²⁸ ایی چیزُ توو داهات بِیت‌عَنْیا اُ پِلِ رود اُردن اِتفاک کَفت، هموجا که یحیی تعمید شَدا.

برّۀ کُربُنی خدا

²⁹ صَباش، یحیی ایدی عیسی طرفش اَهُندِن و ایگو: «بیگینی ایین برّۀ کُربُنیِ خدا که گناهِ دنیائو اَسِت!

³⁰ ایی همو کسین که دربارَش اُمگو ”بعد اَ مه مَردی اَتا که اَ مه سرترِن، چونکه پِشتِه اَ مه هَستَه.“

³¹ مه خوم اَم به اُ اُمناشناخت، ولی وا ایی خاطر هُندَم و وا هُوو تعمید اُمدادِن تا اُ به کوم یهود نَمایُن بَشِت.»

³² یحیی گواهی ایدا، ایگو: «به روح خدا اُمدی که مثه یه تا کموتر اَ آسَمُن نازل بو و رو اُ مُند.

³³ مه خوم اَم به اُ اُمناشناخت، ولی همو که به مه ایفِرِستا تا وا هُوو تعمید هادَم، به مه ایگو: ”هروَه اِتدی روح خدا بر کسی نازل بو و رو اُ مُند، بُدُنِت اُ همو کسین که وا روح قدّوس خدا تعمید اَدِت.“

³⁴ مه اُمدیدِن و گواهی اَدَم که ایین پُس خدا.»

اَوِّلین شاگردُنِ عیسی

³⁵ صَباش، دوبارَه یحیی با دو تا اَ شاگردُ خو ووستادَه.

³⁶ یحیی به عیسی که اَ اُجا رد شِبو، نگاه ایکه و ایگو: «بیگینی ایین برّۀ کُربُنی خدا!»

³⁷ وختی اُ دو تا شاگرد ایی گَپُ شُشنُت، دُمبال عیسی رفتِن.

³⁸ عیسی رو خو بِرایگردُند و ایدی که اُشُ دُمبالش اَهُندَن. و بهشُ ایگو: «چه تاوات؟» اُشُ شُگُفت: «ربّی، کا اَمونی؟» ربّی یعنی استاد.

³⁹ عیسی به اُشُ ایگو: «بیِی، اَگینی.» پَ رفتِن و شُدی که عیسی کا اَمونِت و اُشُ اُ روز باهاش موندَن. چونکه اُ موکَع، تقریباً ساعت چهار پِسینَ.

⁴⁰ یکی اَ اُ دو نُفر که گَپ یحیائو شِشنُت و دُمبال عیسی رَه، آندریاس، کاکای شَمعون پطرسَ.

⁴¹ اُ اَوِّل، به کاکا خو شَمعون پیدا ایکه و بهش ایگو: «ما به ماشیح پیدا مُکِردِن.» ماشیح یعنی مسیح موعود.

⁴² آندریاس به کاکا خو پهلو عیسی ایبُرد. عیسی به اُ نگاه ایکه و ایگو: «تو شَمعونْ پُس یونایی، بهت ’کیفا‘ اَگَن.» به کیفا توو زَبُنِ یونانی پطرس اَگَن یعنی شَغ.

دعوت عیسی اَ فیلیپُس و نَتَنائیل

⁴³ صَباش، عیسی شَواستَه که به منطکه جلیل بِرِت. اُ به فیلیپُس پیدا ایکه و بهش ایگو: «دُمبال مه بُدو!»

⁴⁴ فیلیپُس هم مثه آندریاس و پطرس، مال شهر بِیت‌صِیْدائَه.

⁴⁵ فیلیپُس به نَتَنائیل پیدا ایکه و به اُ ایگو: «ما به اُ کسی که موسی توو تورات، و پیغُمبَرُن هم توو نوشته ئُوشُ دربارَش شُنِوِشتِن، پیدا مُکِردِن! اُ عیسی، پُس ایسُف، اَ شهر ناصِرَن!»

⁴⁶ نَتَنائیل به فیلیپُس ایگو: «مگه چیز خُبی هم اَ ناصره در اَتات؟» فیلیپُس جواب ایدا: «بُدو و بیگین.»

⁴⁷ وختی نَتَنائیل طَرَه عیسی شَهُند، عیسی بِی اُ ایدی و دربارَش ایگو: «بیگینی، ایین یه مَردی اَ کوم یهود که واکعاً هیچ کلکی توو کارش نین!»

⁴⁸ نَتَنائیل به عیسی ایگو: «به مه اَ کا اَشناسی؟» عیسی جواب ایدا: «کَبل اَ ایکه فیلیپُس به تو صدا بُکنت، موکعی که زیر اُ دِرَهت انجیر هَستِری، به تو اُمدی.»

⁴⁹ نَتَنائیل جواب ایدا: «استاد، تو پُس خدایی! تو پادشاه کوم یهودی!»

⁵⁰ عیسی جواب ایدا: «وا خاطر ایکه اُمگو زیر اُ دِرَهت انجیر تُمدی، ایمُن اَتاری؟ چیزُی گَپتِه اَ ایشُ اَگینی.»

⁵¹ و عیسی ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که، اَگینین آسَمُن واز بودِن و فرشته‌ئُونِ خدا اَ پهلو پُس انسان به آسَمُن اَرَن و اَ آسَمُن پهلو پُس انسان اَتان.»