یعقوب 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

گناه دوچِشی

¹ کاکائُن مه، شمائُویی که به سرورمُ عیسی مسیح، اُ خداوند جلال، ایمُن تُهَه، دو چِشی به مردم نگاه مَکُنی.

² چون اگه کسی با انگشتر طِلا و جِمه گرون به مجلس شما بیاد و یه فَخیر هم با جِمه کُنَه داخل بَشِت،

³ و اگه شما به اُ که جِمه گرون گَر ایکِردِن بِشتِه توجه بُکنی و به اُ بِگِی که: «بُفرما ایجا بالا بِنین،» ولی به فَخیرُ بِگِی: «همو جا ووستا!» و یا: «ایجا پهلو پائُوی مه بِنین،»

⁴ حالا ایطو بین خوتُ دو چِشی نگاه تُنَکِردِن و با فکروی شریر حکم تُنَکِردِن؟

⁵ کاکائُن عزیز مه، گوش هادِی! مگه خدا به فَخیروی ایی دنیا گُزین اینَکِه تا در ایمُن غنی بَشِن و اُ پادشاهیُ وا ارث بُبَرِن که به کسونی که دوستی شُهَه وعده ایدادِن؟

⁶ ولی شما به آدم فَخیر بی حرمتی تُکِردِن. مگه همی آدموی پولدار نَهَن که به شما ظلم اَکُنِن و به مَحکمه اَکِشِن؟

⁷ مگه همیشُ نَهَن که به اُ نُمی که حرمت ایشَه و رو شما ناهادَه بودِن، کفر اَگَن؟

⁸ اگه شما حکیکتاً اُ شریعت شاهُنه ئو طِبکِ نوشته مقدّس به اَنجُم بِرَسُنین که اَگِت: «به هَمسادَت مثه خوت دوست اِتبَشِت،» کارِ خُب اَکِردِین.

⁹ ولی اگه دو چِشی به مردم نگاه بُکنی، گناه اَکِردِین و شریعت، به شما مقصّر اَدونه و محکومتُ اَکُنت.

¹⁰ چون هَرکَ تَمُنِ شریعتُ اَنجُم هادِه ولی توو یه مورد خطا بُکنت، اُ آدم مقصّرن به ایکه همۀ شریعتُ زیر پا ایناهادِن.

¹¹ چون همو خدایی که ایگو: «زنا مَکُن،» همیطوَم ایگو: «کَتل مَکُن.» اگه تو زنا نکنی، ولی کَتل بُکنی، شریعتُ زیر پا اِتناهادِن.

¹² پَ مثه کسونی گَپ بِزِنی و رفتار بُکنی که طِبکِ شریعتِ آزادی، به اُشُ حکم اِبو،

¹³ به چه که به اُ آدمی که به هیچکَ رحم اینَکِردِن، با رحم حکم نابو. رحم بِی حکم کِردِن حریف اِبو!

ایمُن بدون عمل مُرده اَن

¹⁴ کاکائُن مه، چه فُیدَه ایشَه اگه کسی بِگِت ایمُن ایشَه، ولی عمل اینَبَشِت؟ مگه ایطو ایمُنی اِتون به اُ نجات هادِه؟

¹⁵ اگه کاکا یا دادایی محتاج جِمه و جیره روزونه بَشِت

¹⁶ و یه تا اَ شما بهشُ بِگِت: «بِرِی به سلامت، گرم و سیر بِشی،» بدون ایکه نیازوی جسمشُ بهشُ هادِه، چه فُیدَه ایشَه؟

¹⁷ همیطوَم ایمُنِ تهنا اگه عمل اینَبَشِت، یه ایمُنِ مُرده اَن.

¹⁸ حالا یکی اَگِت: «تو ایمُن اِتهَه ئو مه هم عمل اُمهَستِن!» تو ایمُنِت، بدون عملت به مه نِشُن هادَه و مه هم ایمُنُم با عمل خو به تو نِشُن اَدَم.

¹⁹ تو ایمُن اِتهَه که خدا یکتان. خُب اَکُنی! حتی زارُ هم ایطو ایمُن شُهَه و اَ تِرس اَلَرزِن!

²⁰ ای نادون، تَوا بُدُنی به چه ایمُنِ بدون عمل بی فُیدَه اَن؟

²¹ مگه جد ما اِبرائیم پیغُمبَر، اُ موکَع که به پُس خو اِسحاک رو جای کُربُنی تکدیم ایکه، با عمل، صالح به حساب نَهُند؟

²² اَگینی که ایمُن واکل عملِ اُ کار شَکِه، و ایمُن با عمل اُ کامل بو.

²³ و اُ نوشته ای که توو توراتِن اَنجُم بو که اَگِت: «اِبرائیم به خدا ایمُن ایوا و ایی باعث بو که اُ صالح به حساب بیاد،» و به اُ دوست خدا شُگُو.

²⁴ اَگینین که آدم با عمل، صالح به حساب اَتا نه فَکَه با ایمُنِ تهنا.

²⁵ همیطوَم مگه راحابِ بدکارَه نَهَستَه که با عمل، صالح به حساب هُند، اُ موکَع که به فرستادَه ئُون پناه ایدا و به اُشُ اَ یه راه دگه رَوُنه ایکه؟

²⁶ چون همطو که جسم بدون روح مُرده اَن، ایمُن هم بدون عمل مُرده اَن.