یعقوب 1 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ اَ یَعکوب، غُلُم خدا و خداوند عیسی مسیح، به دوازده کبیله کوم خدا که بکیه جائُو پَخشَن. سلام!

امتحان کِردِن ایمُن

² ای کاکائُن مه، هروَه با امتحانوی مختلف رو وا رو اِبین، اییُ یه شادی گپی بُدُنی!

³ چون اَدونین امتحان بودِنِ ایمُنِتُ، باعث پایداری اِبو.

⁴ بُوالی پایداری کار خو کامل اَنجُم هادِه تا بالغ و کامل بَشین و چیزی کم تُنِبو.

⁵ اگه کسی اَ شما محتاج حکمتِن، اَ خدا بُخواد و بهش داده اِبو. اَ همو خدایی که با سخاوت و بدون ایکه سرزنش بُکنت، به همه اَدِت.

⁶ ولی اُ آدم با ایمُن بُخواد و هیچ شکی اینَبَشِت، چون کسی که شک ایشَه، مثه موج دیریان که باد به اُ اَبَرِه و به ایی طَرَه و اُ طَرَه شَکردُنه.

⁷ ایطو آدمی نبایه فکر بُکنت که اَ خداوند چیزی اَگِنت،

⁸ اُ یه آدم دَمدَمین و توو هیچِتا اَ رفتارُش ثبات اینی.

⁹ کاکائی که فَخیرِن بایه به سرفرازی خو در حضور خدا بُباله،

¹⁰ و کاکای پولدار هم به فروتنی خو، چونکه اُ مثه گل صحرا اَ بین اَرِه.

¹¹ به چه که خورشید با گرمای سوزُن خو در اَتا، و علفُ اَخُشکُنِه؛ گُلِش اَکِت و جُنیش نابود اِبو، همیطوَم آدم پولدار میون مشغله ئُوش، اَ بین اَرِه.

¹² خوش به حال آدمی که توو امتحانُ پایدار اَمونِت، چون وختی اَ امتحان سربلند در بیاد، اُ تاج زندگیُ اَگِنت، همو تاجی که خدا به کسونی که دوستی شُهَه وعده ایدادِن.

¹³ هیچکَ وختی وسوسه اِبو نَگِت: «خدان که به مه وسوسه اَکُنت،» چونکه خدا با هیچ بدی ناتون وسوسه بَشِت، و خویی هم به کسی وسوسه ناکُنت.

¹⁴ ولی موکعی که کسی وسوسه اِبو، هوا و هوس خوشِن که گولش اَزَنت و به اُ اَ راه به در اَکُنت.

¹⁵ پَ وختی هوا و هوس اُشکُمی بَشِت، گناه اَزائِت و گناه هم وختی حسابی گَپ بُبوت، مرگ به بار اَتارِه.

¹⁶ کاکائُن عزیز مه، گول مَخواری!

¹⁷ هر عطای خُب و هر عطای کامل اَ بالان، اَ طَرَه بَپِ نورُ اَتا. همو بَپی که در اُ نه تغییرین و نه هیچ سایه ای که نتیجه تغییر بَشِت.

¹⁸ اُ طِبکِ اراده خو مائُو با کَلُم حکیکت بوجود ایوا تا مثه بَرِ اَوِّل آفریده‌ئُوی اُ بَشیم.

کَلُمُ شنیدِن و اَنجُم دادن

¹⁹ کاکائُن عزیز مه، اییُ بُدُنی: هر‌کسی توو شنیدِنْ تُند، توی گُفتِنْ کُند و توو خشم اَم کُند بَشِت!

²⁰ به چه که خشم آدمی اُ صالحی که خدا شَوا به بار نِتارِه.

²¹ پَ هر نوع فسادی و هر اثری که اَ شرارتِن اَ خوتُ دور بُکنی و با افتادگی، کَلُمی که توو دل شما کاشته بودِن کبول بُکنی، همو کَلُمی که اِتون جُنِتُ نجات هادِه.

²² ولی اَنجُم دهنده ئُوی کَلُم خدا بَشین، نه ایکه فَکَه شنونده ئُوی اُ؛ که به خوشُ گول اَزَنِن!

²³ چون اُ آدمی که کَلُم خدائو اَشنُوِه و به اُ کَلُم عمل ناکُن، مثه کسین که توو اُینه نگاه رو خو اَکُنت

²⁴ چونکه اُ به خوش نگاه اَکُنتُ اَرِه، و درجا یادش اَرِه که چه شکلیَ.

²⁵ ولی اُ کِ به شریعتِ کامل نگاه اَکُنت به اُ شریعت آزادی، و به اُ عمل اَکُنت، شنوندۀ فراموشکار نَن بلکه اَنجُم دهندۀ اُن. اُ توو کاری که اَکُنت برکت اَگِنت.

²⁶ اگه کسی گَمون اَکُنت که دیندارِن ولی جلو زَبُن خو ناگُناره و به دل خو گول بِزَنت، دینداری اُ آدم بی ارزشِن.

²⁷ دینداریِ پاک و بی لکه که مد نظر خدای بَپِن، ایین: کمک کِردِن به یتیمُ و بیوه‌زنُ موکِع مصیبتُشُ، و حفظ کِردِن خومُ اَ فسادوی ایی دنیا.