عبرانیان 9 - کتاب مقدس به زبان بندری

جای مقدّس زمینی

¹ حالا حتی عهد اَوِّل، قانونویی بِی پرستش ایشَستَه و رو زمین اَم یه جای مقدّس ایشَستَه.

² به چه که چادِری برپا بودَه، که توو کِسمَت اَوِّلی، چراغدُن، میز، و نُن تقدیس بودَه هَستَه؛ ایی جائو ’جای مقدّس‘ شاگُفته.

³ کِسمَت دوّم، پشت پرده دومَه، که بهش ’مقدّس ترین جا‘ شاگفته؛

⁴ توو ایی کِسمَت، گِشتَه سوزی اَ طِلا هَستَه و صَندوک عهد که اَ هر طَرَه با طِلا پوشونده بودَه، توو ایی صَندوک جَهلَه ای اَ طِلا هَستَه که ’نُن مَنّا‘ تووش نگهداری شِبوده و چوگونِ هارون کاهن که شکوفه ایزَدَه، و لوحوی سنگی عهد کَرار ایشَستَه.

⁵ بالای صَندوک، فرشته‌ئُون کَروبیِ ’جلال‘ رو تخت رحمت سایه شُکردوندَه. حالا ناتونیم دربارۀ ریز به ریز ایی چیزو گَپ بِزِنیم.

⁶ وختیکه ایی چیزو به ایی صورت مرتب بودِن، کاهنُن دایُم به کِسمَت اَوِّل داخل اَبِن تا وظیفه ئُو خو اَنجُم هادَن.

⁷ ولی به کِسمَت دوّم فَکَه کاهن گِپو داخل اِبو، اُ هم فَکَه سالی یه دُفَه، و وا خوش خون کُربُنی اَبَرِه تا بِی خو و بِی گناهویی که کوم غیر عمد اَنجُم شُدادَه، تکدیم بُکنت.

⁸ ایطوکا روح قدّوس خدا نِشُن اَدِه که، تا زَمُنی که کِسمَت اَوِّل هِنو پابرجان، اُ راهی که داخل مقدّس ترین جا اَرِه، هِنوزا واز نِبودِن.

⁹ ایی یه نمادین بِی دوره زمونه الانی. طِبکِ ایی ترتیب هدیه ئُو و کُربُنیویی که تکدیم اَبِن ناتونِن وجدان کسی که پرستش اَکُنتُ کامل پاک بُکنِن،

¹⁰ بلکه اُشُ فَکَه وا خاردِن و نوشیدِن و غسلوی جور وا جور، سَرو کار شُهَه. قانونویی به بدن که فَکَه تا شروع ترتیب تازه‌ای که خدا اَدِت، اعتبار شُهَه.

آزادی توسط خون مسیح

¹¹ ولی وختیکه مسیح در مقام کاهن گِپوی چیزوی خُبی که الان اِتفاک کَفتِن، نَمایُن بو، اُ به چادِر گَپتِه و کاملتِه‌ای داخل بو که وا دَس آدم درست نِبودِن یعنی اَ ایی خلکت نَن.

¹² اُ یه دُفَه بِی همیشه داخل مقدّس ترین جا بو، نه بوسیله خون بزُ و گَسکُ، بلکه وا خون خوش، و ایطوکا آزادی ابدیُ آماده ایکه.

¹³ چونکه اگه خون بزُ و گامیشُ و پاشُندِن پُرِ گَسکِ ماده رو اُشُ که نجسن مقدسشُ اَکُنت تا جسماً پاک بَشِن،

¹⁴ چِکَک بِشته، خون مسیح که توسط روح ابدی، به خویی بی عیب به خدا تکدیم ایکه، وجدان مائو اَ کاروی بی فُیدَه پاک اَکُنت تا خدای زنده ئو خذمت بُکنیم!

¹⁵ پَ مسیح واسطه یه عهد جدیدِن، تا کسونی که دعوت بودِن، اُ میراث ابدیُ که وعده ای داده بودِن وا دَس بیارِن، به چه که مرگی اِتفاک کَفتِن که به اُشُ، اَ خطائُویی که توو عهد اَوِّل اَنجُم بودِن، آزاد اَکُنت.

¹⁶ چون زَمُنی یه وصیّت‌ُ اِبو اجرا بُکنی، که ثابت بَشِت کسی که وصیّت ایکِردِن مُردِن،

¹⁷ چونکه وصیّتُ فَکَه بعد اَ مرگِن که اِبو اجرا بُکنی، به چه که تا زَمُنی که وصی کننده زِندَن، نابو اجرا بُکنی.

¹⁸ پَ حتی عهد اَوِّل هم بدون خون، برپا نِبو.

¹⁹ چون اُغایه که موسی پیغُمبَر همۀ حکموی شریعتُ به همۀ کوم اعلام ایکه، اُ خون گَسکُ و بزُ ایگِه با هُوو و پُتِ سرخ و دُولویِ زوفا، هم رو خودِ طومار و هم رو همۀ کوم ایپاشی؛

²⁰ و ایگو: «ایین خون اُ عهدی که خدا به شما حکم ایکه.»

²¹ و همیطوَم اُ خون هم رو چادِر و هم رو تَمُنِ ظرفویی که توو پرستش استفاده شِبو، ایپاشُند.

²² در واکع طِبکِ شریعت، تکریباً همه چی وا خون پاک اِبو و بدون رِختن خون، بخشش اَ گناهُن نین.

²³ پَ لازمَ که اُ چیزویی که یه نمونه اَ چیزوی آسَمُنین، وا ایی کُربُنیُ پاک بَشِت، ولی خود چیزوی آسَمُنی وا کُربُنیوی بِهتِه اَ ایشُ پاک بَشِت.

²⁴ چونکه مسیح به مقدّس ترین جا که وا دَس آدمی درست بودِن که نمونه ای اَ اُ چیزوی حکیکین نَرفتِن، بلکه به خود آسَمُن رفتِن تا الان اَ طَرَه ما توو محضر خدا نَمایُن بُبوت.

²⁵ و ایطوکا نَهَه که بِی خویی چَن دُفَه به عنوان کُربُنی تکدیم بُکنت، مثه کاهن گِپو که هر سال داخل مقدّس ترین جا اَرِه، اُ هم وا خونی که خون خوش نَن.

²⁶ چونکه اگه ایطو شِبو، مسیح اَ زَمُن شروع دنیا، بایه چَن دُفَه عذاب ایکِشیدَه. ولی همطو که هَه، اُ یه دُفَه بِی همیشه توو آخِر دوران نَمایُن بودِن تا وا کُربُنی کِردِن خویی، گناهُ اَ میون بِسِت.

²⁷ همطو که بِی آدم مَعیَن بودِن که یه دُفَه بِمِره، و بعد اَ اُ محاکمه بَشِت،

²⁸ پَ مسیح، بعد اَ ایکه یه دُفَه کُربُنی بو تا گناهُن خیلیُ ئو وا دوش بِکَشِه، بِی دُفَه دوّم نَمایُن اِبو، نه به سِیْدِنِ گناه، بلکه بِی نجات کسونی که وا شوک و ذوک چِش وا راهشن.