عبرانیان 11 - کتاب مقدس به زبان بندری

بوسیله ایمُن

¹ حالا ایمُن، اطمینُن به چیزویین که به اُشُ امید مُهَه و خاطر جمع بودِن اَ چیزویی که دیده نابِن.

² چونکه بوسیله ایمُن هَستَه که اَ مَردُمُنِ کِدیم تعریف بو.

³ به وسیله ایمُنِن که ما اَفهمیم دنیا وا کَلُم خدا آفریده بو، طوریکه اُنچه که دیده اِبو اَ چیزویی که دیده اِبو درست نِبو.

⁴ بوسیله ایمُن هَستَه که هابیل کُربُنیی که به خدا تکدیم ایکه مورد کبولتِه اَ کُربُنیِ قائن هَستَه، که اَ طریق همِی ایمُن، دربارۀ هابیل گواهی داده بو که صالحِن، خدا با کِبول کِردِن هدیه ئُوی اُ ازش تعریف ایکه. اَ طریق ایمُنِشِن که، با ایکه مُردِن، ولی هِنوزا گَپ اَزَنت.

⁵ بوسیله ایمُن هَستَه که خَنوخ بالا بُردَه بو تا مرگُ نگینه و اُ پیدا نِبو، چونکه خدا به اُ ایبُردَه. حالا کَبل اَ بالا بُردنی، دربارَش گواهی داده بو که خدائو خشنود ایکِردَه.

⁶ خشنود کِردِن خدا بدون ایمُن محالِن، چونکه هَرکَ به خدا نِزیک اِبو، بایه ایمُن ایبَشِت که اُ هَستِن و به اُشُ که جُستِشَن پاداش اَدِه.

⁷ بوسیله ایمُن هَستَه که نوح وختی دربارۀ چیزویی که هِنوزا دیده نِبودَه اَ طَرَه خدا بهش هشدار داده بو، وا ترس و حرمت بِی نجات اهل لَهَر خو یه غُرابی ایساخت. وا ایی، اُ دنیائو محکوم ایکه و وارث اُ صالح بودِنی بو که اَ راه ایمُن وا دَس اَتات.

⁸ بوسیله ایمُن هَستَه که اِبرائیم پیغُمبَر غایه ایی که دعوت بو تا وا جایی بِرِت که کَرارَ بعدنُ به ارث بُبَره؛ اطاعت ایکه. اُ با ایکه اینادونست کا اَرِه، راه کَفت.

⁹ بوسیله ایمُن هَستَه که اُ رَه تا توو سرزمین وعده، توو غربت، زندگی بُکنت؛ و وا اِسحاک و یَعکوب که با اُ وارث همو وعده ئَرِن توو چادِرُ زندگی ایکه.

¹⁰ به چه که اِبرائیم چِش انتظار شهریَ که پایه و اساس ایشَه، که معمار و بنّاش خدان.

¹¹ بوسیله ایمُن هَستَه که سارا خویی با ایکه سند و سالی اَ حامله بودِنی گذشتَه، کُدرَت حامله بودِن پیدا ایکه، به چه که به اُیی که وعده ایدادَه، وفادار ایدونست.

¹² پَ، اَ یه مرد، اُ هم اَ کسی که مثه یه مُردَه هَستَه، نسل زیادی به اندازه اِستالَه ئُوی آسَمُن و به تعداد ریغوی بی شمار تیُو، وا دنیا هُندَن.

¹³ ایشُ همشُ تو ایمُن مُردَن، بدون ایکه چیزویی که وعده داده بودَه ئو بگیرن، بلکه فَکَه اُشُ رو اَ دور شُدیده و خوشامد شُگُفته. اُشُ وا زَبُن شُوا که رو زمین، غریب و بیگانه ئَرِن.

¹⁴ چونکه اُشُ که ایطو گَپ اَزَنِن، واضح نِشُن اَدِن که جُست وطن نَگردیدَن.

¹⁵ اگه اُشُ به اُ سرزمینی فکر شاکِه که اَ اُجا در بودَرِن، فرصت شُهَستَه که هموجا بَرگَردِن.

¹⁶ ولی همطو که اَگینین، اُشُ آرزویِ یه مملکت بِهتِه یعنی مملکت آسَمُنی شُهَه. به هِمی خاطر، خدا عارِش نِتا که خدای اُشُ خونده بَشِت، چونکه شهری بهشُ آماده ایکِردِن.

¹⁷ بوسیله ایمُن هَستَه که اِبرائیم غایه ای که امتحان بو، اِسحاکُ به عنوان کُربُنی تکدیم ایکه؛ اِبرائیم که وعده ئُو رو ایگِفتَه حاضر بو تک پُس خو کُربُنی بُکنت،

¹⁸ همو اُ که دربارَش گُفتَه بودَه: «نسل تو اَ اِسحاک نُم اَگِرِن.»

¹⁹ اِبرائیم ایطو فکر ایکه که خدا اِتون بِی اِسحاک حتی اَ مُردَئُن زنده بُکنت، و اِبو بِگِی که اِبرائیم یه طوری بِی اِسحاک اَ مرگ پس ایگِه.

²⁰ بوسیله ایمُن هَستَه که اِسحاک، به یَعکوب و عیسو در مورد چیزوی آینده برکت ایدا.

²¹ بوسیله ایمُن هَستَه که یَعکوب غایه ای که شَمُرد، به هرتِی اَ پُسُن ایسُف برکت ایدا و همطو که به چوگونِش تَگّه ایزَدَه، به خدا تعظیم ایکه و پرستشِش ایکه.

²² بوسیله ایمُن هَستَه که ایسُف آخِر عمرش، اَ در هُندِن چَک و چوکُن یَعکوب اَ مصر، گَپ ایزَه و فَرمُنویی دربارۀ اُستَخونُ خو ایدا.

²³ بوسیله ایمُن هَستَه که وختی موسی وا دنیا هُند، بَپ و مُمی سه ماه زَفتی شُکِه، چونکه شُدی طفل، جُنَه؛ و اَ دستور پادشاه نتِرسیدِن.

²⁴ بوسیله ایمُن هَستَه که موسی غایه ایی که گَپ بو، اینَخواست که پُس دُهت فرعون ایبِگَن.

²⁵ و اییُ گُزین ایکه تا واکِل کوم خدا، باهاش بدرفتاری بَشِت، جای ایکه اَ خاشی ئُوی زود گذر گناه کِیف بُکنت.

²⁶ اُ سرکوفتی که وا خاطر مسیحَ، گنجی گَپتِه اَ گنجوی مصر ایدونست، چونکه چِهمی وا اُ پاداشَ.

²⁷ بوسیله ایمُن هَستَه که موسی اَ مصر در هُند و اَ جَهل پادشاه نتِرسی، به چه که اُ مثه کسی که خدای نادیدنیُ همیشه جلو چِهم خو اَگینه، طاکَت ایکه.

²⁸ بوسیله ایمُن هَستَه که موسی پِسَخ و پاشُندِن خونُ به جا ایوا تا اُ فرشته که چوکُن اَوِّلُ نابود شَکِه، به چوکُنِ اَوِّل کوم خدا دَس نَزَنت.

²⁹ بوسیله ایمُن هَستَه که کوم یهود اَ میون دیریای سرخ مثه زمینی خشک رد بودِن؛ ولی وختی مصریُ سعی شُکِه همو کارو اَنجُم هادِن، غرک بودِن.

³⁰ بوسیله ایمُنَ که دیوالُوی شهر اَریحا بعد اَ ایکه کوم یهود هفت رو دور اُ گَشتِن، چِلی.

³¹ بوسیله ایمُن هَستَه که راحاب بدکارَه واکِل اُشُ که نافرمُن هَستَرِن هلاک نِبو، بِی چه که راحاب به جاسوسُ وا روی خاش جا ایدادَه.

³² دگه چه بگم؟ چونکه دگه وخت نین که دربارۀ جِدعون، باراق، شَمشون، یَفتاح، داوود، سموئیل و پیغُمبَرُن، گَپ بِزَنُم،

³³ ایی آدمُ که اَ طریق ایمُن، پادشاهی ئُو وا دَس شُوا، عدالتُ برکرار شُکِه، وعده ئُو رو شُگه؛ لُوِ شیرُ ئُو شُبَست،

³⁴ آتِش غَلمَشُ خاموش شُکِه، اَ دَمِ شمشیر در رفتِن؛ ضعفِشُ به کُوّت تبدیل بو، تو جنگ کِوی بودِن و لشکروی بیگانه ئو تاک و پِراک شُکِه.

³⁵ زَنُن، به مُردَئُن خو زنده پس شُگه. بعضی دگه شکنجه بودِن، و اُشُ آزاد بودِنُ کِبول شُنکه، تا ایطوکا به یه زندگی بِهتِه، زنده بَشِن.

³⁶ یه عده دگه رِشخند بودِن و شلاق شُخوا و حتی زنجیل بودِن و توو زندون شُکردوندشُ.

³⁷ سنگسار بودِن، وا اَرّه دو پَرک بودِن و با شمشیر کشته بودِن. اُشُ توو جِمه ئُویی اَ پوست کَهر و بزُ که گَرِشُئَه، فَخیر و مصیبت کشیده و بدرفتاری دیده، آواره بودِن.

³⁸ ایی آدمُ، که دنیا لایکِشُ نَهَه. اُشُ تو لَردِکیُ و کوهُ، توو غارُ و شکافوی زمین، سرگردُن ئَرِن.

³⁹ همۀ ایشُ، با ایکه وا خاطر ایمُنِشُ ازشُ تعریف بو، ولی اُنچه ئو که وعده اش داده بودَه، شُنگه.

⁴⁰ چونکه خدا یه چیز بِهتِه بِی ما آماده ایکِردَه تا اُشُ بدون ما کامل نَبِن.