غلاطیان 4 - کتاب مقدس به زبان بندری

پُسُن و میراث بَرُن

¹ منظورُم ایین که: تا موکعی که میراث بر صغیرِن، هیچ فَرخی با غُلُم اینین با ایکه صاحب همِی چین.

² بلکه تا اُ روزی که بَپِش مَعیَن ایکِردِن زیر دَس کیّمُ و وکیل وصیُونِن.

³ بِی ما هم همیطوِن: وختی که صغیرئَریم غُلُم اصول ابتدایی ایی دنیائَریم.

⁴ ولی وختی اُ زَمُن مَعیَن بودَه، تَمُم و کمال رِسی، خدا پُس خو ایفِرِستا که اَ زنی وا دنیا هُند و زیر شریعت وا دنیا هُند،

⁵ تا آزادی اُشُویی که زیر شریعت ئَرِن بخره، تا ایطوکا ما در مقام پُسُن حَک فرزند خوندگی نصیبمُ بُبوت.

⁶ چونکه شما پُسویین، خدا روح پُس خو توو دلُمُ ایفِرِستادِن که جار اَزَنت «اَبّا، بَپ.»

⁷ پَ دگه غُلُم نِهی بلکه پُسی؛ و اگه پُسی، پَ خدا به تو میراث بر ایکِردِن.

نِگرونی پولس به کلیسای غَلاطیُن

⁸ پِشتِرُن، موکعی که بِی خدا تُناشناخت، غُلُم کسونی ئَرین که توو ذات، خدا نَهَن.

⁹ ولی الان که بِی خدا اَشناسین یا بِهتِه بگم خدا بِی شما اَشناسه، چطو اِتونی دومرتبه وا طَرَه اصول ابتداییِ سست و بی ارزش ایی دنیا بَربِگَردین؟ شما تاوا دومرتُبه غُلُم اُشُ بُبین؟

¹⁰ شما روزُن و ماهُ و فصلُ و سالُ نگه اَکُنین!

¹¹ اَتِرسُم که الکی وازتُ زحمت اُمکشیده بَشِت.

¹² ای کاکائُن، اَ شما خواهش اَکُنُم که مثه مه بَشین، به چه که مه اَم مثه شما بودَم. شما در حَکُّم هیچ بدی تُنَکِه.

¹³ شما اَدونین که، مریضی بدن مِئَه که باعث بو، اَوِّل انجیلُ بِی شما اعلام بُکنُم،

¹⁴ و با ایکه وضع مه بهتُ یه امتحانَه، ولی شما به مه رشخند یا خوار تُنَکِه. بلکه بِی مه مثه یه فرشتۀ خدا کبول تُکه، انگار که مسیح عیسائو کبول اَکُنین.

¹⁵ پَ چه وا سر اُ شوک و ذوکِتُ هُندِن؟ به چه که مه دربارۀ شما گواهی اَدَم، که اگه شِبوده، چِهمُ خو در تاوا ئو به مه تادا.

¹⁶ پَ الان که حکیکتُ وازتُ اَگَم دشمنتُ بودَم؟

¹⁷ اُشُ بهتُ غیرت شُهَه ولی نه وا نیّت خُب. اُشُ شاوات شمائو اَ ما جدا بُکنِن تا بِی اُشُ غیرت تُبَشِت.

¹⁸ با غیرت بودِن خُبِن به شرطی که همیشه بَشِت و با نیّت خُب، نه فَکَه موکعی که مه وا شمام.

¹⁹ ای چوکُنُم، مه دوبارَه وازتُ دردِ زادمُن اُمهَستِن تا موکعی که مسیح در شما شکل بِگِنت،

²⁰ کاشکه شِبو الان پهلوتُ ئَرُم تا طرز گَپ زدن خو عوض بُکنُم، بِی چه که ازتُ حیرونُم.

هاجر و سارا

²¹ به مه بِگِی، شما که تاوات زیر شریعت بَشین، به اُچه که شریعت اَگِت گوش نادِین؟

²² به چه که توو تورات نوشته بودِن که اِبرائیم دو تا پُس ایشَستَه، یه تا اَ یه نزیله و یه تِی دگه اَ یه زن آزاد.

²³ ولی پُسی که اَ نزیله ئَه اَ طریق بشری وا دنیا هُند؛ در حالیکه پُسی که اَ زنِ آزادَ، اَ طریق وعده وا دنیا هُند.

²⁴ حالا اِبو به ایی، مثه یه مَثَل نگاه بُکنی: ایی زنُن، دو تا عهدن. یه تا اَ کوه سینان، که چوکُنی بِی غُلُمی اَزائِت: اُ هاجرِن.

²⁵ هاجر کوه سینان، توو دیار عرب؛ هاجر وا شهر اورشلیمِ الانی برابرن، به چه که اُ وا چَک و چوکُش توو اسارتِن.

²⁶ ولی اورشلیمِ بالا آزادِن، و مُمِ مون.

²⁷ به چه که توو کتاب اِشعیای پیغُمبَر نوشته بودِن: «ای زن نازا که نَزاری، شاد بَش، ای که درد زا اِتنَکِشیدِن؛ شادی سر هادَه و کیکنگ بِزَن، به چه که چوکُن اُ زنی که ترک بودِن اَ چوکُنِ زن شودار بِشتِه اِبو.»

²⁸ ای کاکائُن، حالا شما مثه اِسحاک چوکُنِ وعده‌این.

²⁹ ولی همطو که توو اُ زَمُن پُسی که اَ طریق بشری وا دنیا هُند، پُسیُ که اَ طریق روح خدا وا دنیا هُند اذیت و آزار ایکه، حالام همیطوِن.

³⁰ ولی تورات چه اَگِت؟ «به نزیله و پُسِش در بُکن، وا خاطریکه پُس نزیله وا پُس زن آزاد هم ارث نابِن.»

³¹ پَ ای کاکائُن، ما چوکُن نزیله نهیم، بلکه چوکُن زن آزادیم.