اعمال رسولان 27 - کتاب مقدس به زبان بندری

سفر پولس اَ راه دیریا به روم

¹ وختی کَرار بو که اَ راه دیریا به ایتالیا بِرِیم، به پولس و بعضی دگه اَ زندونیُ به یه افسری که نُمی یولیوسَ تحویل شُدا. یولیوس اَ گُردان امپراطور رومَ.

² ما وا یه غُرابی که اَ شهر اَدرامیتینوس هُندَه و به بندِروی منطکه آسیا شَرَه، سوار بودیم و راه کَفتیم. آریستارخوس مقدونی، که اَ مَردُمُنِ شهر تَسالونیکیَ، هم با مائَه.

³ صَباش توو شهر صیدون پاوِرَه مُکردوند. یولیوس به پولس لطف ایکه، ایواشت حد رِفیکُ خو بِرِت تا اُشُ نیازوی پولس برطرف بُکنِن.

⁴ اَ اُجا دومرتبه با غُراب راه کَفتیم، ولی وا خاطریکه باد مخالف مائَه، اَ اُ پِلِ جزیرهٔ قپرس که پناه بادَ حرکت مُکِه.

⁵ بعد اَ رد کِردِن اَ دیریای بندِروی کیلیکیه و پامفیلیه، لُوِ تیُو میرا، که توو منطکه لیکیه هَستَه زیر بودیم.

⁶ اُجا اُ افسر رومی یه غُرابی پیدا ایکه که اَ شهر اسکندریه شَهندُ وا ایتالیا شَرَه، و به ما سوار ایکه.

⁷ چَن روزی سلو سلو حرکت مُکِه و خیلی سخت به بندِر کْنیدوس رسیدیم. وا خاطریکه باد اینَواشت که جلوته بِرِیم، اَ اُ پِلِ جزیرهٔ کْرِت که پناه بادَ تا رو وا روی شهر سالمونی رفتیم.

⁸ وا سختی اَ لُوِ تیُو رد مُکِه و به جائی که نُمی ’بندِروی جُنَ‘ رسیدیم. اُجا نِزیک شهر لاسائیه هَستَه.

⁹ وخت زیادی تلف بودَه و توو اُ موکَع اَ سال سفر دیریایی خطر ایشَستَه به چه که حتی روزُنِ روزه هم گذشته. بِی همی خاطر پولس نصیحتشُ ایکه

¹⁰ و ایگو: «آقایُن، به نظرُم سفر دیریاییمُ سفر پرخطری اِبو و نه فَکَه به غُراب و باری، بلکه به جُنِ ما هم ضرر زیادی اَزَنت.»

¹¹ ولی اُ افسر رومی به گَپُن ناخدا و صاحب غُراب بِشتِه توجه ایکه تا به گَپُن پولس.

¹² اُ بندِر به سر کِردِن زِمستُن خُب نَهَستَه، به هِمی خاطر بِشتِرِشُ تصمیم شُگه که اَ اُجا به سفر دیریایی خو ادامه هادِن به ایی امید که بلکه بُتونِن به بندِر فینیکس بِرَسِن، و زِمستُنُ اُجا سر بُکنِن. بندِر فینیکس توو جزیرهٔ کْرِتَ و رو به جنوب غربی و شمال غربیَ.

ضربه دیریا

¹³ وختی باد شِمال کم کم شروع بو، اُشُ گَمُن شُکِه به هدفشُ رسیدِن؛ پَ پاوِرَهُ شُکِشی و غُراب نِزیک به کْرِت، پابِری شَرَه.

¹⁴ ولی طولی اینَکِشی که باد خیلی تُندی، که بهش باد نعشی اَگَن اَ طَرَه جزیره هُند.

¹⁵ وختی که غُراب گرفتار بادضربَه بو و اینِتونِست خلاف جهت باد بِرِت؛ ما توو مسیر باد کَفتیم و باد به غُراب شَبُردَه.

¹⁶ اَ زیر جزیرهٔ کوچِکی به نُم کُودا، که پناه بادَ حرکت مُکِه و ماشُوَه غُرابُ وا زحمت مُتونست بُگناریم.

¹⁷ وختی جاشوئُو ماشُوَه بالا شُکِشی با دَفْرَه، دور تا دور غُرابُ محکم شُبَست تا نَشکِه، بعدی اَ تِرس ایکه غُراب توو ریغوی سیرتیس لاهِم بُبوت، اوزالُ زیر شُکِشی و به غُراب توو مسیر باد ول شُکِه.

¹⁸ وا خاطریکه بادضربَۀ گِپی مو ایزَدَه، صَباش اُشُ شروع شُکِه بار غُراب توو دیریا شُرِخت.

¹⁹ روز سوّم، با دَس خوشُ وسایل غُرابُ توو دیریا شُرِخت.

²⁰ وختی که روزُن زیادی نه رنگ اَفتُو مُدی و نه اِستالَه ئُو و بادضربَه اَم ایناخافت، همَمو دگه اُ امیدی که بِی نجات پیدا کِردِن مُهَستَه اَ دَس مُدا.

²¹ وا خاطریکه اُشُ خیلی وختَه که خوراک شُنَخواردَه، پولس میون اُشُ ووستا و ایگو: «آقایُن، شما بایه گَپ مِئو گوش تُدادَه و اَ کْرِت در نَهُندِری تا ایی همه ضرر و زیان نگینی.

²² با ایی حال الان اَ شما خواهش اَکُنُم که دلتُ کایُم بُبوت، به چه که هیچِتا اَ شما نامِره بلکه فَکَه غُراب اَ بین اَرِه.

²³ چون همی دوشُو یه فرشتۀ خدا ایجا جلوم ووستا. همو خدایی که مه مال اُئَم و پرستشِش اَکُنُم.

²⁴ اُ فرشته به مه ایگو: ”پولس، متِرس. تو بایه در محضر امپراطور روم ووستی. بیگین، خدا جُنِ همۀ همسِنگارُت به تو ایبَخشیدِن.“

²⁵ پَ آقایُن، دلتُ کایُم بُبوت چون مه به خدا ایمُن اُمهَستِن که دکیکاً همطو که به مه ایگُفتِن، اِبوت.

²⁶ ولی غُراب ما بایه توو یه جزیره لاهِم بُبوت.»

²⁷ توو شُو چهاردهم، همطو که باد به ما توو دیریای آدریاتیک اَ ایی طَرَه وا اُ طَرَه شَبُرد نِزیک نصف شُوَ، که جاشوئُو گَمُن شُکِه به خشکی نِزیک اِبودَن.

²⁸ پَ عمق هُووُ اندازه شُگِه و شُدی که چِل مترن یه خو بعدته، دو مَرتُبه عمق هُووُ اندازه شُگِه و شُدی سی مترِن.

²⁹ و چون شاتِرسی که وا شَغ بُخاریم، اَ عقِب غُراب چهار تا پاوِرَه شُکردی، و دعا شُکِه هرچه زودته روز بِزَنت.

³⁰ جاشوئُو که دُمبال یه راهی ئَرِن که اَ غُراب در بِرَن، به ایی بُونه که شاوا پاوِرَه ئُوی سینهِ غُرابُ توو هُوو بِکَردُنِن، ماشُوَه توو دیریا شُکردی.

³¹ پولس به اُ افسر رومی و سربازُ ایگو: «اگه ایی مردُ توو غُراب نَمونَن، ناتونین نجات پیدا بُکنین.»

³² پَ سربازُ اُ هَواسَه ئویی که ماشُوَه غُرابُ شاگُناشتَه، شُبُری و ماشُوَه توو دیریا ول شُکِه.

³³ یه خو مُندَه که اَفتُو بِزَنت، پولس به همه اُشُ تشویق ایکه که یه خو جیره بُخارِن. اُ ایگو: «اِمرو روز چاردَهُمن که بدون ایکه جیره بُخارین همیطو منتظرین و هیچ چی تُنَخاردِن.

³⁴ پَ تشویقتُ اَکُنُم که یه خو جیره بُخارین. چون باعث اِبو جُن بگیرین، به چه که یه کال مود اَ سر هیچِتاتُ کم نابو.»

³⁵ وختی پولس ایی گَپُنُ ایزَه یه خو نُن ایسِی و جلو همه خدائو شُکر ایکه و نُن پَرک ایکه و مشغول خاردِن بو.

³⁶ اُغایه اُشُ همه دلگرم بودِن و یه خو جیره شُخا.

³⁷ توو غُراب همه وا هم، دویست هفتاد و شیش نُفر هَستِریم

³⁸ وختی سیر بودِن بکیه گندمُ توو دیریا شُرِخت و غُرابُ سبک شُکِه.

³⁹ وختی روز ایزَه، خشکی که شادیده شُنشناخت، ولی یه خلیج کوچِکی، با تیُوِ شنی شُدی. پَ کَرار شُناها که اگه بُبوت غُراب اُجا لاهِم بَشِت.

⁴⁰ پَ اُشُ اَمارُئُو شُبُری و پاوِرَه‌ئو توو دیریا شُکردی و همیطوَم سَلامَه‌ئُویی که سطحۀ غُرابُ شُگُناشته، شُل شُکِه. اُغایه، اوزالِ سینۀ غُرابُ توو مسیر باد بالا شُکِشی و طَرَه تیُو جلو رفتِن.

⁴¹ ولی غُراب به یه تا اَ شَغُوی زیر هُوو ایخا و لاهِم بو. سینۀ غُراب گیر ایکه و تکون اینَخا، ولی بُنِ غُراب وا خاطر ضربه موجُ اِشکَخت.

⁴² سربازُ شاواستَه به زندونیُ بِکَشِن که نَکه اِشنو بُکنِن و در بِرَن.

⁴³ ولی اُ افسر رومی که شَواستَه جُنِ پولسُ نجات هادِه، اینَواشت که ایی کار بُکنِن. اُ دستور ایدا اَوِّل کسونی که اِشنو بلدن، به خوشُ تو دیریا بِکَردُنِنُ، وا تیُو بِرَسُنِن.

⁴⁴ بکیه هم بایه روی تخته ئُو یا تکه پَرکوی غُراب، به خوشُ وا تیُو شُرِسُندَه. پَ ایطو بو که همه سلامت وا تیُو رسیدِن.