اعمال رسولان 22 - کتاب مقدس به زبان بندری

¹ «کاکائُن و بَپُن، به ایی گَپُنی که الان به دفاع اَ خوم بهتُ اَگَم گوش هادِین.»

² وختی اُشُ شُشنُت که پولس وا زَبُن عبرانی باهاشُ گَپ اَزدِن، ساکت تِه هم بودِن. پولس ایگو:

³ «مه یه مرد یهودی‌ام، که توو شهر تارسوس توو منطکه کیلیکیه وا دنیا هُندَم. ولی تو ایی شهر، توو اورشلیم گَپ بودَم. شریعت جدُمُ دقیق، پهلو گامالائیل یاد اُمگِفتِن و نسبت به خدا غیرت اُمهَستِن، همطو که همه شما اِمرو تُهَه.

⁴ مه به آدموی ایی طریقت تا حد مرگ اذیت و آزار مَکِه و به اُشُ چه زن و چه مرد مَگِه، تو زندون مَکردی،

⁵ همطو که کاهن گِپو و همۀ اعضای شورای شیخُ هم اِتونِن به ایی گَپ مه گواهی هادِن. مه اَ ایشُ بِی کاکائُن یهودی نومه ئُویی اُمگه و وا شهر دمشق رفتُم تا به آدموی طریقت که اُجا ئَرِن هم بِگِرُم و کَت بسته وا اورشلیم بیارُم تا مجازات بَشِن.

⁶ «وختی توو راه ئَرُم و نِزیکِ دمشق هَستَرُم، سر ظهر، یَکهو نور گِپی اَ آسَمُن دور مه بَرخ ایزَه.

⁷ رو زمین کَفتُم و صدایی اُمشنُت که به مه شَگُو: ”شائول! شائول! به چه به مه اذیت و آزار اَرِسونی؟“

⁸ «مه جواب اُمدا: ”سرورُم، تو کیی؟“ «اُ ایگو: ”مه عیسای ناصری اَم همو که تو اذیت و آزارش اَرِسونی.“

⁹ کسونی که باهام هَستَرِن به اُ نور شُدی، ولی صدای اُ کسی که با مه گَپ شَزَه، شُنَفهمی.

¹⁰ «اُمگو: ”سرورُم، چه بُکنُم؟“ «خداوند به مه ایگو: ”هُرُس و وا دمشق بِرَه. اُجا هر چه که مَعیَن بودِن که تو اَنجُم هادِی، بهت گُفتَه اِبو.“

¹¹ وا خاطر بَرخ زیاد اُ نور کور بودُم. بِی همی‌اَم کسونی که باهام ئَرِن دَسُم شُگِه و وا دمشق اُمشُبو.

¹² «توو دمشق، یه مرد دیندارَ که طِبکِ شریعت زندگی شَکِه و نُمی حَنانیائَه. اُ میون همه یهودیونی که اُجا زندگی شاکِه خوشنامَ.

¹³ حَنانیا پهلوم هُند و حدُم ووستا و ایگو: ”کاکا شائول! چِهمُنِت بیگینه!“ درجا، چِهمُنُم روشن بو و به اُ اُمدی.

¹⁴ «اُ ایگو: ”خدای جدُمُ به تو گُزین ایکِردِن تا ارادهٔ اُ رو بُدُنی و به اُ صالح، بیگینی و گِپی اَ زبُنش بِشنُوی.

¹⁵ به چه که تو پهلو همۀ مردم، شاهد اُ اِبی و هرچه که اِتدیدِن و تِشنُتِن، گواهی اَدِی.

¹⁶ الان منتظر چیی؟ هُرُس و غسل تعمید بِگِه و نُمی صدا بِزَن، اَ گناهُت پاک بَش!“

¹⁷ «وختی به اورشلیم برگشتُم، توو معبد مشغول دعا هَستَرُم که اَ حال رفتُم

¹⁸ و به خداوند اُمدی که بهم شَگو: ”شتاب بُکن و هر چه زودته اَ اورشلیم بِرَه، به چه که اُشُ گواهیی که تو درباره مه اَدِی کِبول ناکُنِن.“

¹⁹ «اُمگو: ”ای خداوند، ایشُ خوشُ اَدونِن که مه اَ ایی عبادتگاه به اُ عبادتگاه مَرَفتَ و به اُشُ که به تو ایمُن شُهَستَه توو زندون مَکَردی و مَزَدِشُ.

²⁰ وختی خون شاهدت، استیفانُ شارِختَه، مه خوم اُجا ووستادَرُم، و موافق اُ کار هَستَرُم و جِمه کاتلوی اُئو مَگُناشته.“

²¹ خداوند به مه ایگو: ”بِرَه؛ چون مه وا جائوی خیلی دور، حد غیریهودیُن تَفرستُم.“»

پولس، شهروند رومی

²² مردم تا ایجای گِپی به پولس گوش شُدا، اُغایه صدا خو بلند شُکِه، غار شُزَه: «ایطو آدمیُ اَ رو زمین نابود بُکنی به چه که زنده مُندِنش روا نین!»

²³ همطو که اُشُ داد و غار شاکِه و جِمه ئو خو بالا سر خو تکون شادا و خاک هوا شاکِه

²⁴ فرمُنده فَرمُن ایدا تا به پولس توو کَلهَه بُبَرِن، و ایگو که شلاقی بِزَنِن و ازش بازجویی بُکنِن تا معلوم بَشِت به چه مردم ایطو به ضدی داد و غار شاکِه.

²⁵ ولی موکعی که به پولس شابَست تا شلاقی بِزَنِن، پولس به افسری که اُجا ووستادَه ایگو: «مگه قانون بهتُ ایی اجازه ئو اَدِت که بِی کسی که شهروند رومِن، بدون محاکمه شلاق بِزِنین؟»

²⁶ افسر وختی اییُ شِشنُت، حد فرمُنده رَه و به اُ ایگو: «اصلا اَدونی چه اَکِردِی؟ به چه که ایی مرد شهروند رومِن!»

²⁷ اُغایه فرمُنده حد پولس هُند و بهش ایگو: «وا مه بِگَه که تو، شهروند رومی؟» پولس جواب ایدا: «بله.»

²⁸ فرمُنده ایگو: «مه بِی ایکه بُتونُم شهروند روم بَشُم پول زیادی خرج اُمکِردِن.» پولس ایگو: «ولی مه اَ وختی وا دنیا هُندَم شهروند رومم!»

²⁹ پَ اُشُ که کَرارَ اَ پولس بازجویی بُکنِن، درجا به خوشُ کنار شُکِشی و اُ فرمُنده هم تِرسی، چون ایفَهمی که پولس شهروند رومن و ایکه اُ به یه رومی ایبَستِن.

پولس توو محضر شورا

³⁰ ولی صَباش، فرمُنده که شَواستَه بُفَهمِت که یهودیون واکعاً به چه به پولس متهم شُکِردِن، به اُ اَ زندون در ایوا و فَرمُن ایدا تا کاهنوی گَپ و همۀ اعضای شورا جمع بَشِن و بعد، به پولس زیر ایوا رو وا رو اُشُ ایناها.