اعمال رسولان 16 - کتاب مقدس به زبان بندری

تیموتائوس واکِل پولس و سیلاس اِبو

¹ پولس به شهروی دِربِه و لِستْره هُند. اُجا یه شاگردیَ که نُمی تیموتائوسَ که مُمی یهودی و ایمُندارَ، ولی بَپِش یونانی هَستَه.

² کاکائُن توو شهروی لِستْره و قونیه خیلی اَ تیموتائوس تعریف شاکِه.

³ پولس چون شَواستَه تیموتائوس توو سفر واکِلی بَشِت، وا خاطر یهودیونی که توو اُ منطکه ئو زندگی شاکِه به اُ سُنَّت ایکه، بِی چه که همه شادونِسته بَپِی یونانین.

⁴ اُشُ همیطو که اَ شَهری وا شهر دگه شارَفتَه سر راهشُ، قانونوییُ که حَواریُن و شیخُوی شهر اورشلیم شُناهاده، به مردم اُجائُو شادا تا اَنجُمشُ هادِن.

⁵ پَ، اعضای کلیسائُو توو ایمُن کُوّت شاگِه و هر رو تعدادشُ بِشتِه شِبو.

رویای پولس درباره مرد مقدونی

⁶ اُشُ اَ منطکه ئُوی فْریجیه و غَلاطیه رد شُکِه. به چه که روح قدّوس خدا به اُشُ کَدِکَن ایکِردَه که توو منطکه آسیا اَ کَلُم خدا گَپ نَزَنِن.

⁷ وختی به منطکه میسیه رسیدِن، سعی شُکِه به منطکه بیطینیه بِرِن، ولی روح عیسی بهشُ اینَواشت.

⁸ به هِمی خاطر، اَ میسیه رد شُکِه و به شهر تْروآس رفتِن.

⁹ شووَ که پولس توو رؤیا ایدی که یه مرد مقدونی اُجا ووستادِن، به اُ التماس اَکِردِن و اَگُفتِن: «به مقدونیه بُدو و به ما کمک بُکن.»

¹⁰ وختی پولس ایی رؤیائُو ایدی ما فورنی وا طَرَه منطکه مقدونیه راه کَفتیم به چه که ما مُفهمی که خدا به ما صدا ایکِردِن تا انجیلُ به اُشُ اعلام بُکنیم.

ایمُن واردن لیدیه

¹¹ پَ، اَ تْروآس وا غُراب یکراست به جزیرهٔ ساموتْراکی رفتیم، و صَباش وا شهر نیاپولیس رسیدیم.

¹² اَ اُجا وا طَرَه فیلیپی رفتیم که یه شهر مهم توو منطکه مقدونیه ئَه و رومیُ اُجا زندگی شاکِه. ما یه چَن رو توو اُ شهر مُندیم.

¹³ روز شنبه مقدّس اَ دروازه شهر در بودیم و پهلو روخُنه رفتیم، که گَمُن ماکه اُجا یه جایی بِی دعا کِردِنن. نِشتیم و با زنوئی که جمع بودَرِن، گَپ مُزَه.

¹⁴ میون اُشُ یه زنیَ که نُمی لیدیهَ که به گَپُنِمُ گوش شَدا. لیدیه خدا پرستَ و مال شهر تیاتیرا و فروشنده پارچه ئُوی بنفشَ که خیلی اَم گِرون ئَرِن. خداوند کَلب اُ رو واز ایکه تا به اُنچه پولس ایگُفتَه توجه بُکنت.

¹⁵ بعد اَ ایکه لیدیه و همیطوَم اهل لَهَری غسل تعمید شُگِه، اُ به ما اصرار ایکه ایگو: «اگه کِبول تُهَستِن که به خداوند ایمُن اُمواردِن، وا لَهَر مه بیِی و بُمونی.» ایکَک اصرار ایکه که ما رفتیم.

پولس و سیلاس توو زندون

¹⁶ وختی به اُ جای دعا کِردِن مارَفتَه، به یه نزیله مُدی که روح فالگیری ایشَستَه و اَ راه رمالی سود زیادی به اربابُ خو شَرِسُند.

¹⁷ اُ دُمبال پولس و ما کَفت و وا داد و غار شَگُو: «ایی مَردُن، نوکرون خدای متعالن که راه نجاتُ بهتُ اعلام اَکُنِن.»

¹⁸ اُ نزیله روزوی زیادی ایطو شَکِه. آخِر سر پولس صبری سر هُند و برگشت و به اُ روح ایگو: «به نُم عیسی مسیح به تو فَرمُن اَدَم که اَ ایی دُهت در بیِی!» همو لحظه، روح اَ اُ در هُند.

¹⁹ ولی وختی اربابوی اُ نزیله شُدی که دگه اَ طریق اُ نزیله چیزی گیرِشُ نِتات، به پولس و سیلاس شُگِه و به اُشُ کَهکَشُر شُکِه توو میدون شهر حد رئیسُ شُبُرد.

²⁰ وختی به اُشُ پهلو قاضیُ شُوا، شُگو: «ایی مَردو یهودیَن و توو شهر ما شِین اَکِردِن.

²¹ اُشُ رسم و رسومیُ بین مردم اعلام اَکُنِن که کِبول کِردِن یا اَنجُم دادنش به ما رومیُ روا نین.»

²² جماعت هم توو حمله کِردِن به پولس و سیلاس واگَر اُ آدمُ بودِن. اُ قاضیُ دستور شُدا که جِمه ئوشُ بِدِرنُ، وا دار شُبِزَنِن.

²³ وختی به اُشُ حسابی وا دار شُزَه، تو زندون شُکَردُندِشُ و به زِندُونبُن دستور شُدا که چِهم اَ روشُ نَسِه.

²⁴ زِندُونبُن هم که ایی دستورُ ایگِفتَه به اُشُ توو زندون داخلی ایکردُند و پائوشُ وا کُندَه زنجیل ایکه.

ایمُن واردن زندونبُن

²⁵ نِزیکوی نصف شُو، پولس و سیلاس دعا شاکِه و بِی خدا سرود حمد و ثنا شاخوند و بکیه زندونیُ هم بهشُ گوش شادا،

²⁶ که یَکهو زمین جُنبِشت گِپی هُند، طوریکه پِی ساختمنِ زندون لرزی. درجا همه درُ واز بو و زنجیلُ اَ دَس و پای همه کَ.

²⁷ وختی زِندُنبُن بیدار بو و ایدی که دروی زندون وازِن، شمشیر خو ایکِشی تا بِی خو بُکُشِه، چونکه گَمُن شَکِه زندونیُ فرار شُکِردِن.

²⁸ ولی پولس وا صدای بلند جار ایزَه، و ایگو: «بلایی سر خوت میا، چونکه ما همه ایی جاییم!»

²⁹ زِندُنبُن ایگو تا چراغ بیارِن و وا شتاب داخل زندون رَه و همیطو که اَ تِرس شلرزی به پا پولس و سیلاس کَفت.

³⁰ اُغایه، به اُشُ در ایوا و ایپُرسی: «ای سرورُن، چه بایه بُکنُم تا نجات پیدا بُکنُم؟»

³¹ اُشُ جواب شُدا: «به خداوند عیسی ایمُن بیار که تو و همۀ اهل لَهَرت نجات پیدا اَکُنین.»

³² پولس و سیلاس درباره کَلُم خداوند با اُ و همۀ کسونی که توو لَهَرش هَستَرِن، گَپ شُزَه.

³³ توو همو ساعت اَ شُوو، زِندُنبُن به اُشُ ایسِی و زخموشُ ایشوشت. زندونبُن و همۀ خانواده اَش فورنی غسل تعمید شُگِه.

³⁴ بعد اُ به اُشُ وا لَهَر خو ایبُرد و سفره جلوشُ پهن ایکه. اُ زندونبُن و همۀ اهل لَهَری اَ ایمُن واردن به خدا خیلی دل خاش هَستَرِن.

³⁵ ولی وختی روز ایزَه، قاضیُ مأمورُیی شُفِرِستا و شُگُو: «به اُ دو تا مرد آزاد بُکنی!»

³⁶ زِندُنبُن به پولس اَ ایی کضیه واخبر ایکه و ایگو: «قاضیُ دستور شُدادِن که به شما آزاد بُکنُم. پَ حالا در بیِی و وا سلامت بِرِی.»

³⁷ ولی پولس بهشُ ایگو: «به ما که اَ شهروند رومیم بدون محاکمه جلو همه شُزَدِن و تو زندون شُکَردُندِن. الان شاوات زَفتکایی آزادمُ بُکنِن؟ ابداً! باشتا خوشُ بیان و به ما اَ ایجا در بیارِن.»

³⁸ مامورُ ایی گَپُنُ به قاضیُ شُگُفت. اُشُ وختی شُشنُت که پولس و سیلاس شهروند رومَن، تِرس توو جُنِشُ کَ

³⁹ پَ هُندِنُ، ازشُ معذرت خواهی شُکِه. به پولس و سیلاس دَرِشُ شُوا و ازشُ شُخواست که اَ اُ شهر بِرَن.

⁴⁰ پَ اُشُ اَ زندون در هُندِن، وا دیدن لیدیه رفتِن. وختی با کاکائُن دیدار شُکِه، بهشُ دلگرمی شُدا و بعد اَ اُ جا رفتِن.