اعمال رسولان 15 - کتاب مقدس به زبان بندری

شورای اورشلیم

¹ ولی یه عده اَ یهودیه به شهر اَنطاکیه هُندِن. اُشُ به کاکائُن تعلیم شادا که: «اگه طِبکِ رسم موسی پیغُمبَر سُنَّت نَبِشین، ناتونین نجات پیدا بُکنین.»

² بعد اَ ایکه پولس و برنابا با اُشُ خیلی مخالفت و جر و بحث شُکِه، کَرار بو که پولس و برنابا با چَن نُفر دگه وا شهر اورشلیم بِرَن و ایی مسئله ئو با حَواریُن و شیخُ در میون بُنوسِن.

³ پَ کلیسا به اُشُ رَوُنه ایکه؛ اُشُ وختی اَ منطکه فینیقیه و سامره رد شابو، ریز به ریز نَکل شُکِه که غیر یهودیون چطو ایمُن شُواردن و همۀ کاکائُن اَ ایی خیلی خوشال بودِن.

⁴ وختی اُشُ به اورشلیم رسیدِن، اعضای کلیسا و حَواریُن و شیخُ وا روی خاش به اُشُ کِبول شُکِه. پولس و برنابا هرچه که خدا اَ طریق اُشُ اَنجُم ایدادَه، بهشُ نَکل شُکِه.

⁵ ولی چَن نُفر اَ فرقه فَریسیون که ایمُن شُواردَه، بلند بودِن، شُگُفت: «واجبن که ایی غیریهودیُن سُنَّت بُبِن و بهشُ دستور هادِیم که شریعت موسائو اَنجُم هادَن.»

⁶ حَواریُن و شیخُ جمع بودِن تا درباره ایی مسئله شور بِزَنِن.

⁷ بعد اَ گَپ و گفت زیاد، پطرس ووستا و بهشُ ایگو: «ای کاکائُن، شما اَفهمین که توو روزوی اَوِّل، خدا به مه اَ میون شما گُزین ایکه تا غیریهودیُن اَ زَبُن مه پیغُم انجیلُ بِشنُوِن و ایمُن بیارِن.

⁸ و خدایی که اَ دل آدمُ وا خبرِن، با دادن روح قدّوس به اُشُ، درست همطو که روح قدّوسُ به ما ایدا، به اُشُ گواهی ایدا،

⁹ خدا میون ما و اُشُ هیچ فَرخی اینَنِها، بلکه وا خاطر ایمُنِشُ، دِلُشُ پاک ایکه.

¹⁰ پَ حالا به چه به خدا امتحان اَکِردِین و جُغی وا گَردُن شاگردُن اَنوسین که نه ما مُتونست اُ جُغُ بِکِشیم، نه جدُمُ؟

¹¹ ولی ما ایمُن مُهَستِن که اَ طریق فیض خداوندْ عیسی نجات پیدا اَکُنیم، درست همطو که اُشُ هم نجات پیدا اَکُنِن.»

¹² همه کسونی که اُجا جمع ئَرِن، چُپ شُزَه و به برنابا و پولس گوش شُکِشی. اُشُ نِشُنه ئو و معجزه ئویی که خدا اَ طریقشُ میون غیریهودیُن اَنجُم ایدادَه، نَکل شُکِه.

¹³ وختی گَپُنِشُ تَمُن بو، یَعکوب ایگو: «ای کاکائُن، به مه گوش هادِی!

¹⁴ شَمعون نَکل ایکِردِن که چطو خدا اَوِّل به غیریهودیُن لطف ایکه، تا اَ میونِشُ بِی نُم خوش یه کومی گُزین بُکنت.

¹⁵ ایی با گَپُن پیغُمبَرُن جور در اَتات، همطو که توو کتاب عاموس پیغُمبَر نوشته بودِن:

¹⁶ «”بعد اَ ایی، بر اَگَردُم و چادِر داوود که کَفتِن اَ سَر‌نو درست اَکُنُم؛ و خرابه ئوشُ دوباره درست اَکُنُم، و اُ رو اَ سر نو برپا اَکُنُم،

¹⁷ تا بکیه آدمیزادُ پِی خداوند بَشِن، و همه غیر یهودیونی که نُم مه روشُن. خداوند ایطو اگه،

¹⁸ همو خداوندی که اَ کِدیم ایی چیزُئو نَمایُن اَکِردِن.“

¹⁹ «پَ حکم مه این که ما نبایه به غیریهودیُنی که به طَرَه خدا بَراَگَردِن، اذیتشُ بُکنیم.

²⁰ ولی بایه بهشُ یه نومه‌ای بنویسیم تا اَ خوراکی که به بُت‌پرستی آلوده‌اَن، اَ بی‌عفتی، اَ خاردِن گوشت حیوونوی خفه بودَه و اَ خون دوری بُکنِن.

²¹ چونکه شریعت موسی اَ نسلوی کِدیم تا الان هر شنبه توو عبادتگاهوی یهودیُ خونده اِبو و تعلیمُشْ توو تَمُن شهرُ اعلام اِبو.»

نومۀ شورا به ایمُندارُن غیریهودی

²² پَ حَواریُن و شیخُ وا تَمُن اعضای کلیسا صلاح شُدی اَ میون خوشُ کسونی گُزین بُکنِن و به اُشُ واکِل پولس و برنابا به شهر اَنطاکیه بفرستِن. اُشُ به یهودا که بهش بَرسابا شاگو و بِی سیلاس که میون کاکائُن رهبرَ، گُزین شُکِه.

²³ اُغایه یه نومه وا دَس اُشُ شُفِرِستا، که ایطو نوشته بودَه: «اَ طَرَه کاکائونتُ، ما حَواریُن و شیخُ، به کاکائُن غیریهودی توو اَنطاکیه، سوریه و کیلیکیه، سلام!

²⁴ مُشنُتِن که کسونی اَ میون ما، بدون ایکه دستوری اَ ما شُبَشِت، هُندِن و بِی شما با گَپُنِشُ پریشون شُکِردِن، فکرِتُ بهم شُرِختِن.

²⁵ پَ ما همه وا هم ایطو صلاح مُدی که مَردویی گُزین بُکنیم و به اُشُ واکِل عزیزُنِمُ، برنابا و پولس، حد شما بفرستیم،

²⁶ همو برنابا و پولسی که وا خاطر نُم خداوندمُ عیسی مسیح، جُنِ خو کف دَس شُناهادِن.

²⁷ پَ به یهودا و سیلاس مُفرستادن تا اُشُ خوشُ هِمی چیزُئو زَبُنی بهتُ بگن.

²⁸ چونکه روح قدّوس خدا و ما ایطو صلاح مُدی که جُلَ ایی چیزُی واجب، بار سنگین تِه ایی رو دوشِتُ نَنُسیم:

²⁹ ایکه، اَ اُنچه که بِی بُتُ تکدیم بودِن، اَ خون و گوشت حیوونوی خفه بودَه و اَ بی‌عفتی دوری بُکنی. اگه به خوتُ اَ ایی چیزُ دور بُگناری، کار خُبی تُکِردِن. سلامت بِشی.»

³⁰ پَ اُشُ راه کَفتِن و به اَنطاکیه رفتِن. اُجا اعضای کلیسائُو دور هم جمع شُکِه، نومه ئو بهشُ شُدا.

³¹ وختی اُشُ نومه ئو شُخوند، اَ پیغُم دلگرم‌کنندۀ اُ شاد بودِن.

³² یهودا و سیلاس هم که خوشُ نبی هَستَرِن، با گَپُن زیادی، به کاکائُن دلگرم شُکِه و کُوّت شُدا.

³³ یهودا و سیلاس چَن وَه اُجا مُندَن، و بعد کاکائُن، به ایشُ به سلامت رَوُنَه شو شُکِه تا حد کسونی که بهشُ شُفِرِستاده بَربِگَردِن.

³⁴ ولی پولس و برنابا توو اَنطاکیه مُندَن

³⁵ و واکِل خیلیُ دگه کَلُم خداوندُ تعلیم شادا و اعلام شاکِه.

جدایی بین پولس و برنابا

³⁶ بعد اَ چَن وَه، پولس به برنابا ایگو: «بُدو تا به همه اُ شهرویی که کَلُم خداوندُ اعلام مُکِه، بَربِگَردیم و اَ کاکائُن دیدن بُکنیم و بیگینیم چطون.»

³⁷ برنابا ایخواست تا یوحنا که بهش مَرقُس اَگَن هم واکِلشُ بُبَرِن،

³⁸ ولی پولس صلاح اینَدی به مَرقُس که توو منطکه پامفیلیه ازشُ جدا بودَه و باهاشُ همکاری اینَکِردَه، با خوشُ بُبَرِن.

³⁹ میونِشُ ایکَک اختلاف بالا ایگِه که اَ همدگه جدا بودِن. برنابا، به مَرقُس ایسِی و اَ راه دیریا وا قپرس رَه؛

⁴⁰ ولی پولس، به سیلاس گُزین ایکه. کاکائُن، به اُشُ به فیض خداوند شُسپارد و اُغایه اُشُ راهی سفر بودِن.

⁴¹ اُ اَ سوریه و منطکه کیلیکیه رد شِبو، و به کلیسائویی که اُجائَرِن کُوّت شَدا.