۲تیموتائوس 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

سرباز خُب مسیح عیسی

¹ پَ تو، ای چوکُم، با فیضی که در مسیح عیسان کِوی بَش،

² و اُنچه که جلو شاهدوی زیادی اَ مه تِشنُتِن، به آدموی وفاداری بِسپار تا بُتونِن به بکیه هم یاد هادِن.

³ مثه یه سرباز خُبِ مسیح عیسی توو تحمل زجرُ همباش بَش.

⁴ هیچ سربازی وختی که خذمت اَکِردِن، به خوش گرفتار مشغولیتوی زندگی روزونه خو ناکُنت، به چه که هدفش ایین که به اُ که به خذمت شیگِفتِن، خشنود بُکنت.

⁵ یه پَهلوُن اگه طِبکِ قانونُ پَهلوُنی نَکُن، تاج کهرمونیُ نابَرِت.

⁶ برزگری که سخت کار اَکُنت اُن که بایه اَوِّلین کسی بَشِت که اَ محصول خو سهم اَبَرِه.

⁷ دربارۀ اُچه اَگَم فکر بُکن، به چه که خداوند توو همِی چی بهت فهم اَدِت.

⁸ عیسی مسیحُ وا یاد بیار که اَ مُردَئُن زنده بو، و اَ نسل داوود پادشاهَ؛ همطو که توو انجیلی که مه اعلام اَکُنُم گفته اِبو،

⁹ که وا خاطری زجر اَکشُم، طوری که مثه یه جنایتکار وا زنجیل اُمشُکشیدِن. ولی کَلُم خدا توو زنجیل نَن.

¹⁰ پَ مه وا خاطر گُزین بودَئُن همِی چیُ طاکَت اَکُنُم تا اُشُ هم اُ نجاتیُ که در مسیح عیسان، وا جلال ابدی وا دَس بیارِن.

¹¹ اِبو به ایی گَپ اطمینُن بُکنی که: اگه ما وا اُ مُردِیم، وا اُ اَم زندگی اَکُنیم.

¹² اگه طاکَت بُکنیم وا اُ اَم حمکرانی اَکُنیم. اگه حاشایی بُکنیم اُ اَم حاشامُ اَکُنت.

¹³ اگه بی‌وفا بُبیم، اُ وفادار اَمونِت به چه که ناتون به خوش حاشا بُکنت.

¹⁴ ایی چیزُئو وا یادشُ بیار و توو محضر خدا بهشُ سفارش بُکن که سر کلمه ئُو جر و دعوا نَکُنَن، که خُب نَن، بلکه فَکَه اُشُویی که اَشنُوِنُ تباه اَکُنت.

¹⁵ تَمُن سعی خو بُکن که مورد کبول خدا بِشی، مثه یه کارگری كه دلیلی بِی شرمُندگی اینین و کَلُم حکیکتُ وا درستی به کار اَگِنت.

¹⁶ ولی اَ یاوه‌گویی‌ئُوی پوچ دوری بُکن، به چه که مردمُ وا طَرَه بی‌دینیِ بِشتِه و بِشتِه اَبرِت.

¹⁷ گَپوی ایی آدمُ مثه مرض خوره پخش اِبو. هیمِنائوس و فیلِتوس اَ همی قُماشَن،

¹⁸ که اَ راه حکیکت در هُندَن. و اَگِن که زنده بودِن اَ مُردَئُن، همی حالام اِتفاک کَفتِن. اُشُ ایمُن بعضی اَ آدمُ وِیرون اَکِردَن.

¹⁹ ولی، شالده کایُمی که خدا ایناهادِن، پابرجان، و وا ایی نوشته مُهر بودِن که: «خداوند به کسونی که مال خوشَن اَشناسه» و «بُوال هَر‌کَ نُم خداوند وا زَبُن اَتارِه، اَ نادرستی دوری بُکن.»

²⁰ الان توو یه لَهَر گَپ، فَکَه ظرفوی طِلا و نُگره نین، بلکه ظرفوی چوبی و گِلی اَم هَه؛ بعضیُشُ بِی کاروی مُهمِن، بعضیُشُ بِی کاروی دَمِ دستی.

²¹ پَ اگه کسی به خوش اَ اُنچه که اُمگو، پاک بُگنارِه، یه ظرفی اِبو بِی کاروی مهم، گُزین بودَه به عنوان یه ظرف مقدّس، که به کار صابخونه اَتات و بِی هر کار خُبی آماده اَن.

²² پَ اَ هوا و هوسوی جَوُنی در بِرَه، و واکل اُشُ که با دلی پاک خداوند صدا اَکُنِن، دُمبال صالح بودِن، ایمُن، محبت و صُل و سلامتی بَش.

²³ اَ بحثویی که اَ رو نادونی و نفهمین، دوری بُکن، خوت اَدونی که جر و دعوا راه اَکَردُنِن.

²⁴ نوکر خداوند نبایه جر و دعوا بُکنت، بلکه بایه وا همه مهربُن بَشِت، بُتون تعلیم هادِه، و در مُکابل بدی، وا صبر طاکَت بُکنت،

²⁵ بایه آدموییُ که ضدکاری اَکُنِن وا آرُمی اصلاحشُ بُکنت، تا بلکم خدا وازشُ توبه عطا بُکنت تا حکیکتُ بِشناسِن

²⁶ و به خوشُ بیانُ، اَ تله ابلیس که اسیرشُ ایکِردِن، تا خواسته ئُوی اُ رو اَنجُم هادِن در بِرَن.